Γράφει ο Χρήστος Κορφοξυλιώτης
Η ζωή είναι μόνο στιγμές και η διάρκεια τους είναι παροδική και όχι μόνιμη. Οι σχέσεις των ανθρώπων περικλείονται άλλοτε από καλές και άλλοτε από άσχημες στιγμές.
Σε όλες τις σχέσεις οι στιγμές είναι πολύτιμες, αλλά σε μια σχέση που κυριαρχεί η απόσταση, η λαχτάρα των στιγμών είναι ακόμα πιο δυνατή. Ναι, είναι δύσκολο αυτό το “μαζί”. Από την μια προσπαθείς να δομήσεις όμορφες στιγμές, αλλά από την άλλη η πίεση του χρόνου, τα πρέπει ενάντια στα θέλω της καθημερινότητας και διάφοροι άλλοι παράγοντες, μπορεί να κλέψουν λίγη από τη μαγεία.
Ας ζούμε τις στιγμές μας σαν να ήταν οι τελευταίες, γιατί κάποιες όντως μπορεί να είναι, πάντοτε για διάφορους λόγους. Καλύτερα να κυνηγάμε τις ισχυρές στιγμές, παρά τις απλές και άτονες.
Πολλές φορές στη ζωή κάνουμε λάθη, αλλά είναι καλύτερα να είσαι το λάθος άτομο, παρά να μην υπήρξες ποτέ τίποτα για κανέναν.
Όλοι μας είμαστε ένα δυνατό ή αδύνατο σημείο για κάποιον μέσα στο πέρασμα της ζωής του. Το θέμα είναι να καταφέρνουμε να χτίζουμε όμορφες αναμνήσεις και οι στιγμές να έχουν το αποτέλεσμα του “μαζί” και όχι του “χώρια”. Είναι πραγματικά κρίμα να πάψει να υπάρχει κάτι που γεννήθηκε μόνο από το καλό.
Ας πολεμήσουμε, λοιπόν, για τη δική μας άρρηκτη ένωση, το τώρα και το αύριο. Αν φτιάχνουμε μικρούς ομαδικούς πυρήνες, μπορούμε να φτάσουμε πιο εύκολα στο τελικό αποτέλεσμα, που είναι και το υγιές κοινωνικό σύνολο.
Η ζωή είναι μόνο στιγμές και η διάρκεια τους είναι παροδική και όχι μόνιμη. Οι σχέσεις των ανθρώπων περικλείονται άλλοτε από καλές και άλλοτε από άσχημες στιγμές.
Κάποιες χτίζουν όμορφες αναμνήσεις και άλλες διαλύονται σαν τραπουλόχαρτα και ας φτιάχτηκαν με κόπο και χρόνο. Όλα σαρώνονται σε μια κακή στιγμή.
Ακόμα και ο κοινωνικός περίγυρος δεν θα ξεχάσει μια κακή κατάσταση σου. Μπορεί να σε συγχωρέσει αλλά στο τέλος θα μείνεις για πάντα χαραγμένος στη μνήμη για το σφάλμα σου και ίσως σε δουν σαν μια λάθος εμπειρία και ένα μάθημα ζωής.
Σε όλες τις σχέσεις οι στιγμές είναι πολύτιμες, αλλά σε μια σχέση που κυριαρχεί η απόσταση, η λαχτάρα των στιγμών είναι ακόμα πιο δυνατή. Ναι, είναι δύσκολο αυτό το “μαζί”. Από την μια προσπαθείς να δομήσεις όμορφες στιγμές, αλλά από την άλλη η πίεση του χρόνου, τα πρέπει ενάντια στα θέλω της καθημερινότητας και διάφοροι άλλοι παράγοντες, μπορεί να κλέψουν λίγη από τη μαγεία.
Όπως και να έχει, οι αγαπημένες και καλές στιγμές υπερισχύουν πάντοτε.
Το θέμα είναι να επιλύονται οι διαφορετικότητες των “εγώ” μας, να μπορεί να μπαίνει η ατομικότητα στην άκρη και να αντιμετωπίζεται το εμείς με συλλογική δράση. Δεν αναφέρομαι απόλυτα μόνο στην ερωτική σχέση αλλά και στη φιλική, την αδελφική, την συγγενική.
Ας ζούμε τις στιγμές μας σαν να ήταν οι τελευταίες, γιατί κάποιες όντως μπορεί να είναι, πάντοτε για διάφορους λόγους. Καλύτερα να κυνηγάμε τις ισχυρές στιγμές, παρά τις απλές και άτονες.
Πολλές φορές στη ζωή κάνουμε λάθη, αλλά είναι καλύτερα να είσαι το λάθος άτομο, παρά να μην υπήρξες ποτέ τίποτα για κανέναν.
Όλοι μας είμαστε ένα δυνατό ή αδύνατο σημείο για κάποιον μέσα στο πέρασμα της ζωής του. Το θέμα είναι να καταφέρνουμε να χτίζουμε όμορφες αναμνήσεις και οι στιγμές να έχουν το αποτέλεσμα του “μαζί” και όχι του “χώρια”. Είναι πραγματικά κρίμα να πάψει να υπάρχει κάτι που γεννήθηκε μόνο από το καλό.
Ας πολεμήσουμε, λοιπόν, για τη δική μας άρρηκτη ένωση, το τώρα και το αύριο. Αν φτιάχνουμε μικρούς ομαδικούς πυρήνες, μπορούμε να φτάσουμε πιο εύκολα στο τελικό αποτέλεσμα, που είναι και το υγιές κοινωνικό σύνολο.
Κάθε τι μικρό γεννά κάτι μεγάλο. Όταν,όμως, το μικρό δεν γεννά τίποτα σε αξία, δεν θα υπάρξει ποτέ και κάτι μεγάλο.
Δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά μοναχικοί αριθμοί στον πίνακα της ζωής…