Ανέκαθεν με γοήτευαν αυτοί οι άνθρωποι. Οι διακριτικοί. Που δε φωνάζουν με την παρουσία τους. Κρατούν μόνο μία γωνιά. Σχεδόν σαν αόρατοι. Δε θέλουν περισσότερα. Δεν απαιτούν.
Γι’ αυτό και συνήθως δεν τους προσέχεις με την πρώτη. Εκείνοι όμως, αν και δε μιλούν πολύ, ξέρουν να παρατηρούν. Αφομοιώνονται απ’ το περιβάλλον, γίνονται ένα μαζί του. Και δίνουν σημασία στις πιο μικρές λεπτομέρειες γύρω τους. Μαθαίνουν να εκτιμούν ανθρώπους και καταστάσεις. Καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα δείχνουν.
Κι ακριβώς εκεί είναι η μαγεία τους. Είναι σαν θησαυροί που περιμένουν ν’ ανακαλυφθούν. Αν μάθεις να τους ανοίγεις, θα εκπλαγείς απ’ το τι θα δεις. Κι αν σε αγαπήσουν, θα ‘σαι τυχερός. Γιατί η αγάπη τους έχει μία όμορφη αύρα, γαλήνια. Ναι, δε θα γκρεμίσουν τοίχους και πόρτες, ούτε θα προβούν σε μεγάλες χειρονομίες και σίγουρα δε θα πουν πολλά και μεγάλα λόγια. Μα θα αφοσιωθούν σε ‘σένα μ’ ένα δόσιμο απόλυτο και μοναδικό.
Θα παραμείνουν δίπλα σου. Με τον δικό τους τρόπο. Χωρίς πάντα να το αντιλαμβάνεσαι, θα στέκονται σε μια γωνιά, με τον τρόπο που μόνο εκείνοι ξέρουν, να σε προσέχουν. Δε θα επισημάνουν την παρουσία τους, μα θα την νιώθεις. Η ήρεμη ύπαρξή τους κοντά σου θα σου προσφέρει σιγουριά και θα εξανεμίσει τις ανασφάλειές σου. Θα σε ζεστάνει και θα σε μαλακώσει.
Και δε θα ζητήσουν ποτέ τίποτα. Δεν περιμένουν ανταλλάγματα. Δεν περιμένουν καν να τους αγαπήσεις πίσω. Απλά μια γωνίτσα στη ζωή σου κι είναι χαρούμενοι. Να νιώθουν ότι έχουν κάτι από σένα, ότι είναι κάπως μέρος της πραγματικότητάς σου. Κι ό,τι παραπάνω τους δώσεις, τους κάνει ευτυχισμένους. Το παραμικρό. Ακόμα και το να προσέξεις την ύπαρξή τους, να τους δώσεις λίγη σημασία, είναι γι’ αυτούς υπεραρκετό.
Η αγάπη τους έχει βάθος κι ουσία. Είναι αληθινή κι όχι επιφανειακή, ούτε για τα μάτια κανενός. Κι αν κάποτε τα χάσεις όλα, κι όσοι νόμιζες κοντά σου σε προδώσουν, εκείνοι θα ‘ναι εκεί. Φύλακες άγγελοι. Γιατί αγαπούν εσένα κι όχι την επιφάνειά σου. Σε ήξεραν πριν τους γνωρίσεις. Γιατί σε παρατήρησαν. Σιωπηλά σε έμαθαν. Και μπορεί να σε ξέρουν καλύτερα κι απ’ ό,τι εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Επέλεξαν να σε αγαπήσουν συνειδητά, διότι είδαν κάτι σ’ εσένα. Μέσα σου. Κι αν όλα τα άλλα χαθούν, αυτοί θα μείνουν. Και θα σε εκπλήξει που θα μείνουν, γιατί ποτέ δεν τους υπολόγισες.
Κι αν έρθει η ώρα που τους χρειάζεσαι, θα ‘ναι πάντα εκεί. Πάση θυσία. Μερικές φορές ακόμα και χωρίς να το ξέρεις. Και θα σταθούν πλάι σου, χωρίς να σκεφτούν συνέπειες. Με τον δικό τους σιωπηλό τρόπο. Και μπορεί να μην το διατυμπανίζουν δεξιά κι αριστερά, μα θα σε βοηθήσουν πολύ περισσότερο από άλλους που σου τάσσουν τον ουρανό με τ’ άστρα.
Παρ’ όλα αυτά, εμείς δε μάθαμε να τους εκτιμάμε. Η διακριτικότητά τους εκλήφθηκε ως δειλία ή έλλειψη ενδιαφέροντος. Μάθαμε να πιστεύουμε τα μεγάλα λόγια και τις τρανταχτές πράξεις. Μάθαμε να αποζητούμε υπερβολές κι εκφάνσεις και ξεχάσαμε να κοιτάμε στα μάτια και να ψάχνουμε αγάπη. Κι αυτοί ξεχειλίζουν από αγάπη. Μα εμείς δεν το βλέπουμε, παρά μόνο όταν είναι αργά. Όταν τους έχουμε ήδη πληγώσει.
Μα αυτοί μας αγαπούν κι ας τους πληγώνουμε, κι ας τους πονάμε. Και βρίσκουν έναν τρόπο να ‘ναι δίπλα μας, ακόμα κι έτσι. Ακόμα κι αν τους κάνει κακό.
Κι ακριβώς εκεί είναι η μαγεία τους. Είναι σαν θησαυροί που περιμένουν ν’ ανακαλυφθούν. Αν μάθεις να τους ανοίγεις, θα εκπλαγείς απ’ το τι θα δεις. Κι αν σε αγαπήσουν, θα ‘σαι τυχερός. Γιατί η αγάπη τους έχει μία όμορφη αύρα, γαλήνια. Ναι, δε θα γκρεμίσουν τοίχους και πόρτες, ούτε θα προβούν σε μεγάλες χειρονομίες και σίγουρα δε θα πουν πολλά και μεγάλα λόγια. Μα θα αφοσιωθούν σε ‘σένα μ’ ένα δόσιμο απόλυτο και μοναδικό.
Θα παραμείνουν δίπλα σου. Με τον δικό τους τρόπο. Χωρίς πάντα να το αντιλαμβάνεσαι, θα στέκονται σε μια γωνιά, με τον τρόπο που μόνο εκείνοι ξέρουν, να σε προσέχουν. Δε θα επισημάνουν την παρουσία τους, μα θα την νιώθεις. Η ήρεμη ύπαρξή τους κοντά σου θα σου προσφέρει σιγουριά και θα εξανεμίσει τις ανασφάλειές σου. Θα σε ζεστάνει και θα σε μαλακώσει.
Και δε θα ζητήσουν ποτέ τίποτα. Δεν περιμένουν ανταλλάγματα. Δεν περιμένουν καν να τους αγαπήσεις πίσω. Απλά μια γωνίτσα στη ζωή σου κι είναι χαρούμενοι. Να νιώθουν ότι έχουν κάτι από σένα, ότι είναι κάπως μέρος της πραγματικότητάς σου. Κι ό,τι παραπάνω τους δώσεις, τους κάνει ευτυχισμένους. Το παραμικρό. Ακόμα και το να προσέξεις την ύπαρξή τους, να τους δώσεις λίγη σημασία, είναι γι’ αυτούς υπεραρκετό.
Η αγάπη τους έχει βάθος κι ουσία. Είναι αληθινή κι όχι επιφανειακή, ούτε για τα μάτια κανενός. Κι αν κάποτε τα χάσεις όλα, κι όσοι νόμιζες κοντά σου σε προδώσουν, εκείνοι θα ‘ναι εκεί. Φύλακες άγγελοι. Γιατί αγαπούν εσένα κι όχι την επιφάνειά σου. Σε ήξεραν πριν τους γνωρίσεις. Γιατί σε παρατήρησαν. Σιωπηλά σε έμαθαν. Και μπορεί να σε ξέρουν καλύτερα κι απ’ ό,τι εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Επέλεξαν να σε αγαπήσουν συνειδητά, διότι είδαν κάτι σ’ εσένα. Μέσα σου. Κι αν όλα τα άλλα χαθούν, αυτοί θα μείνουν. Και θα σε εκπλήξει που θα μείνουν, γιατί ποτέ δεν τους υπολόγισες.
Κι αν έρθει η ώρα που τους χρειάζεσαι, θα ‘ναι πάντα εκεί. Πάση θυσία. Μερικές φορές ακόμα και χωρίς να το ξέρεις. Και θα σταθούν πλάι σου, χωρίς να σκεφτούν συνέπειες. Με τον δικό τους σιωπηλό τρόπο. Και μπορεί να μην το διατυμπανίζουν δεξιά κι αριστερά, μα θα σε βοηθήσουν πολύ περισσότερο από άλλους που σου τάσσουν τον ουρανό με τ’ άστρα.
Παρ’ όλα αυτά, εμείς δε μάθαμε να τους εκτιμάμε. Η διακριτικότητά τους εκλήφθηκε ως δειλία ή έλλειψη ενδιαφέροντος. Μάθαμε να πιστεύουμε τα μεγάλα λόγια και τις τρανταχτές πράξεις. Μάθαμε να αποζητούμε υπερβολές κι εκφάνσεις και ξεχάσαμε να κοιτάμε στα μάτια και να ψάχνουμε αγάπη. Κι αυτοί ξεχειλίζουν από αγάπη. Μα εμείς δεν το βλέπουμε, παρά μόνο όταν είναι αργά. Όταν τους έχουμε ήδη πληγώσει.
Μα αυτοί μας αγαπούν κι ας τους πληγώνουμε, κι ας τους πονάμε. Και βρίσκουν έναν τρόπο να ‘ναι δίπλα μας, ακόμα κι έτσι. Ακόμα κι αν τους κάνει κακό.
Εκείνοι την θέλουν τη γωνίτσα τους στη ζωή μας.
Να μας παρακολουθούν διακριτικά, όπως πάντα.
Αν είμαστε έξυπνοι, θα τους αναγνωρίσουμε. Και θα τους κρατήσουμε κοντά μας. Στη θέση που τους αξίζει στη ζωή μας κι όχι σε μια μακρινή γωνίτσα. Κι αυτοί θα μας δώσουν τα πάντα. Θα αφοσιωθούν σ’ εμάς απόλυτα. Μα αν είμαστε ανίκανοι να κατανοήσουμε την αξία τους, τότε δεν τους αξίζουμε. Κι αργά ή γρήγορα θα τους χάσουμε και θα τραβάμε τα μαλλιά μας.
Γενικό συμπέρασμα: Να μάθουμε να κοιτάμε και λίγο τις γωνιές μας, μπορεί να κρύβουν θησαυρούς που αρνιόμαστε να δούμε. Μην ξεχνάμε ότι την αγάπη την θέλουμε με βάθος κι όχι με περιτύλιγμα.
Συντάκτης: Μαρίνα Πολυκάρπου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Γενικό συμπέρασμα: Να μάθουμε να κοιτάμε και λίγο τις γωνιές μας, μπορεί να κρύβουν θησαυρούς που αρνιόμαστε να δούμε. Μην ξεχνάμε ότι την αγάπη την θέλουμε με βάθος κι όχι με περιτύλιγμα.
Συντάκτης: Μαρίνα Πολυκάρπου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
