Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

Εκείνοι αποφάσισαν να ζήσουν έναν έρωτα...

Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη

Εκείνη τον ξύπναγε κάθε πρωί μ ‘ένα τηλεφώνημα.
Εκείνος της έστελνε τα πιο γλυκά φιλιά του, να τα πάρει μαζί της, για να είναι όμορφη η μέρα της.
Εκείνη τον έβαζε να διαλέξει ανάμεσα στα ρούχα της, για να έχει το γούστο του πάνω της.
Εκείνος αφού ντυνόταν, της ζήταγε μια φωτογραφία, για να έχει την εικόνα της να τον συνοδεύει στον δρόμο του.

Και ανάμεσά τους τόσα γαμημένα χιλιόμετρα!
Εκείνη έπαιζε με τα μαλλιά της και σκεφτόταν πόσο θα ήθελε να είναι το δικό του χέρι, αυτό που τα χάιδευε.
Εκείνος έπινε τον καφέ του και σκεφτόταν πόσο θα την ήθελε εκεί, απέναντι του, να χάνεται στα μάτια της.
Εκείνη ήταν συνέχεια περιτριγυρισμένη από κόσμο, όμως η δική του μορφή της έλειπε.
Εκείνος μίλαγε συνεχώς στο τηλέφωνο, όμως η δική της φωνή ήταν το ναρκωτικό του.
Και ανάμεσα τους τόσα γαμημένα χιλιόμετρα!
Εκείνη ακόμα και ανάμεσα σε παρέες πάντα σκεφτόταν πώς θα ήταν, αν της κράταγε το χέρι.
Εκείνος είχε συνηθίσει την μοναξιά και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί άρχισε να νιώθει ξαφνικά μισός.
Εκείνη λάτρευε τις αγκαλιές και τα βαθιά φιλιά..
Εκείνος πέθαινε για έρωτα και για άγγιγμα..
Και ανάμεσα τους τόσα ατελείωτα χιλιόμετρα!
Εκείνη γινόταν η καληνύχτα του!
Εκείνος γινόταν το μαξιλάρι της!
Εκείνη γινόταν η προσευχή του!
Εκείνος γίνονταν ο φύλακας άγγελος της!
Εκείνη και εκείνος έκαναν το σύμπαν καταφύγιο τους, την πιθανότητα δεδομένο, το αδύνατον δύναμη τους.
Και ανάμεσα τους τόσα γαμημένα χιλιόμετρα.
Εκείνη και εκείνος ήταν ένα και καμιά διαίρεση, πολλαπλασιασμός ή αφαίρεση δεν μπορούσαν να τους χωρίσει
Εκείνοι αποφάσισαν να ζήσουν έναν έρωτα.




Πηγή
http://www.loveletters.gr