Κάθε χρόνος που έρχεται και φεύγει σου αφήνει πάντα μια γλυκόπικρη γεύση. Μέσα σε δώδεκα μήνες έζησες πολλά. Ευχάριστα και δυσάρεστα. Στο χέρι σου είναι, να θυμάσαι μόνο ό,τι σε κάνει να χαμογελάς και να προχωράς μπροστά απ’ ό,τι σε στενοχωρεί. Δε χωρά η θλίψη στη ζωή μας σε καθημερινή βάση.
Μέσα λοιπόν σ’ αυτόν το χρόνο γνώρισες νέους ανθρώπους. Εκείνους που άφησαν έστω κι ένα λιθαράκι στο μονοπάτι σου. Εκείνους που έγιναν ίσως οι νέοι σου φίλοι, εκείνους που σου έφτιαξαν τη διάθεση μια απλή, καθημερινή μέρα και σου έδειξαν πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να σε κάνει να νιώσεις όμορφα. Εκείνους που μπήκαν στη ζωή σου και δε λένε να φύγουν, γιατί έχουν βρει μία θέση που πάντα τους περίμενε.
Αυτή τη χρονιά πέρασαν απ’ τη ζωή σου άνθρωποι που σου έδωσαν μαθήματα, που θα θυμάσαι για πάντα. Σου έμαθαν πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο, πάντα θα κρύβει κάτι μέσα του, που ποτέ κανείς δε θα μπορέσει να τ’ αγγίξει. Άνθρωποι που σου έμαθαν να είσαι επιφυλακτικός, να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις και δυο και τρεις φορές, όσο κι αν η έμφυτη παρορμητικότητά σου θέλει να ουρλιάξει απ’ την καταπίεση.
Ερωτεύτηκες με πάθος, πίστεψες στην έννοια του φτερωτού θεού, φόρεσες για λίγο την ενδυμασία της ευτυχίας κι ύστερα ανακάλυψες το σκληρό πρόσωπο κάποιων ανθρώπων. Τη συναισθηματική εκμετάλλευση, την επιφανειακή προσέγγιση της ζωής, την ευκολία κρίσης κι εξαγωγής συμπερασμάτων. Πόνεσες, έκλαψες πολλά βράδια, βυθίστηκες στη μοναξιά σου, αλλά συνειδητοποίησες πόσο ακριβό δώρο είναι η καρδιά σου. Την αξίζει μόνο εκείνος που θα την κάνει να πετά, να πετά από ευτυχία.
Μέσα σ’ αυτό το ανηφόρι είχες δίπλα σου φίλους, βράχους. Ανθρώπους που σε ξέρουν καλύτερα απ’ την παλάμη του χεριού σου. Εκείνοι οι φίλοι λοιπόν σου έδωσαν την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσεις την έννοια της φιλίας και να συνειδητοποιήσεις ότι ο μία φορά φίλος είναι για πάντα φίλος, αρκεί να έχει ανοιχτό μυαλό και δεκτική καρδιά. Αν ο φίλος δεν αντιλαμβάνεται την έννοια της ελευθερίας, της αποδοχής και της ανιδιοτελούς αγάπης, αλλά δρα κτητικά κι εγωιστικά, δεν είναι φίλος. Έτυχε απλώς να είστε δυο κοινοί παρονομαστές για κάποιο χρονικό διάστημα σ’ ένα κλάσμα της ζωής σας.
Αυτή τη χρονιά έμαθες να τιμάς την οικογένεια και ν’ απολαμβάνεις έστω και τις λίγες στιγμές μαζί τους. Να βιώνεις την αξία της στιγμής με αγαπημένα σου πρόσωπα και να σκέφτεσαι πάντα ότι πρέπει να τους χορτάσεις, γιατί ο χρόνος είναι σκληρός και τρέχει. Καμία στιγμή δεν είναι πιο δύσκολη από μία απώλεια ή απ’ το ενδεχόμενο αυτής. Ο φόβος κι η αγωνία γίνονται καθημερινοί θύτες σου κι εσύ το θύμα του ίδιου σου του θυμικού, να προσπαθείς να επιβληθείς. Μόνο το «καλά» ενός δικού σου ανθρώπου σε επαναφέρει στην κανονικότητα, γιατί η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό.
Κάθε γενεθλιακή χρονιά μας μαθαίνει πολλά. Γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, ωριμότεροι, πιο ψύχραιμοι, με μια δόση επιφυλακτικότητας πλέον. Αγαπάμε πιο δύσκολα, αλλά αληθινά. Συνειδητοποιούμε την αξία μιας αγκαλιάς, ενός «σ’ αγαπώ», ενός ανθρώπου που ήταν κι είναι πάντα δίπλα μας. Και κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος μας είναι εκεί για να μας ανοίγει δρόμο στο δικό του.
Ο χρόνος που αφήνουμε πίσω μας ήταν ένα καλό μάθημα εφ’ όλης της ύλης. Με τα καλά και τα στραβά του. Η ημέρα των γενεθλίων μας είναι μία ευκαιρία να ξεκινήσουμε απ’ το μηδέν. Είναι η πρώτη μέρα μιας νέας γενεθλιακής χρονιάς που τώρα ξεκινά κι είναι στο χέρι μας να πραγματοποιήσουμε όλες τις επιθυμίες μας. Κάθε «χρόνια πολλά» να είναι ένα εφαλτήριο για μια δυναμική εκκίνηση στη νέα μας ζωή.
Η ημέρα των γενεθλίων μας είναι η προσωπική μας πρωτοχρονιά. Κι όπως όλες οι γιορτές, τα γενέθλιά μας είναι οι άνθρωποί μας.
Εκείνοι που μας αγαπούν κι ομορφαίνουν τη ζωή μας.
Εκείνοι που μας γεμίζουν με ευχές κι εκείνοι που νοσταλγούμε.
Εκείνοι που έστω και καθυστερημένα μας χάρισαν ένα χαμόγελο.
Εκείνοι που ξέρουμε ότι ήθελαν να μας ευχηθούν, αλλά δεν τόλμησαν.
Κι εκείνοι που έκαναν ότι μας ξέχασαν.
Όλα τα θυμάσαι αυτή τη μέρα, γιατί είναι η μέρα σου.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
