Μην τις φοβάσαι τις ρυτίδες σου.
Να τις κοιτάς και να βλέπεις σ’ αυτές τις στιγμές που σου χάρισαν τα χρόνια σου.
Καθεμιά τους κρύβει μέσα της τη δική της μικρή ιστορία. Την ιστορία που έχεις μοιραστεί με τους αγαπημένους σου. Μια άλλη που την ήπιες και την κάπνισες με την κολλητή σου. Εκείνη που ξημερώθηκες μόνη μαζί της πολλά βράδια.
Μη σε φοβίζουν, μη σε αγχώνουν. Την ομορφιά του προσώπου σου δεν την χρωστάς αποκλειστικά στα νιάτα σου. Είναι αποτέλεσμα κι αυτής της γοητείας που σου έχει χαρίσει το σμίλευμα των χρόνων.
Μη νιώθεις άγχος για τα χρόνια σου. Να είσαι περήφανη γι’ αυτά. Είσαι μοναδική και είσαι ξεχωριστή γιατί ακριβώς η πορεία σου στο μονοπάτι της ζωής ήταν διαφορετική από την πορεία των άλλων. Καμιά ζωή δεν είναι ίδια. Όπως και καμιά ρυτίδα δεν είναι ίδια.
Γι’ αυτό και το πρωί που θα κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη απογυμνωμένο από φτιασιδώματα, να χαμογελάς. Αυτή είναι ίσως η μοναδική στιγμή που κοιτάς κατάματα τον εαυτό σου με τα σημάδια του. Με τις χαρές του και τις λύπες του. Με τα γέλια και με τα δάκρυά του.
Κι αυτές τις ρυτίδες που σου θυμίζουν τα χρόνια που έφυγαν, να τις αντικρίζεις με το βλέμμα του ανθρώπου που ονειρεύεται τα χρόνια που θα έρθουν.
Τα χρόνια που θα φέρουν μαζί τους όχι μόνο ρυτίδες, αλλά κι άλλες στιγμές ζωής.
Πηγή
https://www.anapnoes.gr
