Μου λείπεις, όπως η πολύτιμη βροχή,
που δίνει ζωή στα διψασμένα δένδρα.
Όπως ο ζωογόνος ήλιος,
που δίνει φως στα μακρινά αστέρια του.
Μου λείπεις, όπως το αναγκαίο οξυγόνο,
που θα δώσει λίγες ακόμη μέρες ζωής
στον ετοιμοθάνατο.
Όπως η απέραντη θάλασσα,
που θα χαρίσει γαλήνη και όμορφες
εικόνες στα κουρασμένα μάτια.
Μου λείπεις όπως η θαλπωρή της φωτιάς,
που ζεσταίνει το παγωμένο κορμί.
Όπως το στοργικό χάδι στο βρέφος,
που θα το ηρεμήσει
και θα πάρει τους φόβους του μακριά.
Μου λείπεις όπως ο καθάριος άνεμος,
που φέρνει τη δροσιά του
στο λιοπύρι του καλοκαιριού.
Μου λείπει η απαλή φωνή σου,
που γαλήνευε τις ταραγμένες νύχτες μου.
Μου λείπει η μορφή σου,
που ζωγράφιζε με τα ομορφότερα
χρώματα, τις άχρωμες μέρες μου.
Μου λείπει το υγρό φιλί σου, που έκανε
το ζεστό αίμα να φτάσει αστείρευτο, στις
τελευταίες απολήξεις του κορμιού μου.
Μου λείπει το λατρεμένο σώμα σου,
που με ταξίδευε στην μαγεία της ηδονής
και της απόλαυσης!
Οι ξεχωριστές σκέψεις σου, που με βοηθούσαν
να δω τα προβλήματα με άλλο μάτι.
Η σφιχτή αγκαλιά σου, που απορροφούσε όλες τις λύπες και τις φοβίες μου!
Μου λείπουν τα γέλια μας, οι συζητήσεις μας,
οι βλακείες μας, οι αγκαλιές μας, οι βόλτες μας, ακόμα και οι καυγάδες μας!
Μου λείπει, η ηχώ της φωνής μου
που θα μου θυμίσει ότι ακόμη ζω!
Πηγή
http://www.loveletters.gr
