Απόψε επέλεξα, να γίνω λύκος..

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Όχι φίλε, δεν είμαι άντρας, μη σε μπερδεύει η όψη μου, λάθος κάνεις. Κι απόψε, όπως και χθες, όπως και πάρα πολύ καιρό τώρα, εγώ είμαι ένας λύκος, άγριος και μαύρος!
Τι, δεν με πιστεύεις; Γέμισε το ποτήρι σου, άναψε τσιγάρο και κάτσε να σου πω δυο κουβέντες αντρικές, όμως σε παρακαλώ, όταν τελειώσω φύγε κι άσε με μόνο μου.

Είναι κάτι κούφια λόγια ρε φίλε, που τα ρημάδια για πάντα λόγια μένουνε, κι ύστερα μεταμορφώνονται σε στοιχειά απόκοσμα, κι έρχονται κάθε βράδυ ακάλεστα στο κρεβάτι σου, κάνοντας τόση πολύ φασαρία, που σου είναι εντελώς αδύνατο να κλείσεις μάτι.

Είναι κάτι αγκαλιές καρντάση μου, που χάθηκαν και θάφτηκαν στην σκόνη, και σαν βελόνες σου τρυπάνε το κορμί από την στέρηση, κι εσύ μένεις μαζεμένος κουβάρι σε μια γωνιά, να εκλιπαρείς για μια λύτρωση από τους αφόρητους και τους φρικτούς σου πόνους.

Είναι κάτι ανεξίτηλες εικόνες που σου τρελαίνουν το μυαλό, και σε κάνουν να χάνεις την αίσθηση του τι είναι αληθινό και τι φανταστικό. Κάτι εικόνες φερμένες από το παρελθόν, που σε πετάνε στον αέρα, που σε κάνουν να μη σε χωράει το σπίτι και να παίρνεις τους δρόμους χωρίς προορισμό, που σε κάνουν να μοιάζεις με αυτοεξόριστο και πρώην έκπτωτο Άγγελο, που πια κατάντησε αλήτης.

Κι είναι και κάτι παραπονεμένα όνειρα που λες, που ξέπεσαν και ξέμειναν από ανάσες, κι έρχονται και κλέβουν με το έτσι θέλω τις δικές σου, και στο τέλος, εσύ μένεις άπνοος κι άσφυγμος, σαν νεκροζώντανος, ένα άδειο κουφάρι, ξεματωμένο κι άψυχο.

Είναι κάτι ανεκπλήρωτοι έρωτες, και κάτι αγάπες που στην πορεία έχασαν τον δρόμο τους, που σε αρπάζουν από τον λαιμό και σε μεταμορφώνουν σε κάτι άλλο, πιο άγριο, πιο τρομαγμένο, πιο απρόσιτο και πιο μοναχικό. Σε κάνουν να μοιάζεις με μαύρο λύκο, που γρυλίζει κι ουρλιάζει κάθε βράδυ στο φεγγάρι, ζητώντας του να σκοτεινιάσει, για να μην φανεί η θλίψη των ματιών του.

Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί ποτέ σου, γιατί είναι κατακόκκινα τα ματιά του λύκου στο σκοτάδι αδελφέ μου; Άσε, θα σου πω εγώ που ξέρω, από τους λυγμούς κι από το κλάμα είναι κόκκινα, απ΄ την πληγωμένη του ψυχή που σταλάζει αίμα κι εγκλωβίζεται μέσα του!

Γι΄ αυτό σου λέω, πιες το ποτό σου, τελείωσε το τσιγάρο σου, και μη μου μιλάς άλλο για αγάπες καλέ μου φίλε.
Μη μου μιλάς για έρωτες να χαρείς, γιατί τους έχω όλους πληρωμένους ακριβά.
Μη μου μιλάς γαμώτο, και προς Θεού, μη με κοιτάς στα κόκκινα μου μάτια, γιατί ντρέπομαι.

Άσε με εμένα να είμαι λύκος, και φεύγοντας, πες στο φεγγάρι να δείξει λίγο οίκτο απόψε και να πάει να κρυφτεί. Άσε με μόνο μου, θέλω να κλάψω απόψε φίλε μου, να γρυλίσω και να ουρλιάξω με όλη μου την δύναμη θέλω.
Απόψε έσπασα και δεν αντέχω άλλο να είμαι άντρας, πρέπει να γίνω λύκος…

Πηγή
http://www.loveletters.gr