Δύσκολες μέρες. Παράξενες. Από την μια λέμε “όλοι μαζί” κι από την άλλη είμαστε έτοιμοι να κατασπαράξουμε ο ένας τον άλλο, πάνω από ένα πακέτο μακαρόνια.
Αν δεν συμφωνείς μαζί μου, είσαι εχθρός.
Αν δεν ταυτίζεσαι μαζί μου, είσαι εχθρός.
Αν δεν λες ό,τι λέω, είσαι εχθρός.
Εχθρός φίλε μου, είναι αυτός ο ιός που ήρθε να καταδυναστεύσει τη ζωή μας, να την αλλάξει από την ρίζα της και να μας ξανασυστήσει με την καθημερινότητά μας.
Εχθρός φίλε μου, είναι ο εγωισμός, ο ατομικισμός, η ανευθυνότητα ετούτες τις ώρες.
Ναι, κι εμένα με εκνευρίζουν οι περιφερόμενοι βολταδόροι του Σαββατοκύριακου, κι εγώ θυμώνω μαζί τους, μα ήρεμα λίγο με τους χαρακτηρισμούς και τις κατάρες.
Δεν έχουν όλοι την ίδια αντίληψη. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες αντιδράσεις.
Ήρεμα λίγο.
Πιάσαμε τα άκρα και κάνουμε έναν πόλεμο μεταξύ μας την στιγμή που το μόνο που οφείλουμε είναι το “μαζί” έστω κι από απόσταση.
Δεν πειράζει αν εγώ βγήκα στο μπαλκόνι και χειροκρότησα τους γιατρούς κι εσύ δεν ήθελες.
Δεν είμαι κάτι λιγότερο από εσένα, δεν είσαι κάτι λιγότερο από εμένα.
Δεν πειράζει αν διαφωνούμε, αρκεί να συμφωνήσουμε στο εξής απλό!
Θα μείνουμε μέσα. Μέσα όμως.
Θα λιαστούμε στο μπαλκόνι, κι ίσως γνωρίσουμε και κάνα γείτονα που δεν του λέγαμε ούτε καλημέρα μέχρι τώρα.
Θα μοιραστούμε λέξεις, μνήμες, αστεία και σοβαρά.
Θα μιλάμε για έρωτα, για σχέσεις, για όνειρα και θα ξορκίσουμε το φόβο.
Όλοι φοβόμαστε μωρέ.
Όλοι. Κι εγώ, κι εσύ κι ο δίπλα σου.. στο ίδιο καζάνι του φόβου και της ανασφάλειας βράζουμε.
Και ξέρεις ο φόβος ξορκίζεται όταν τον αποδομείς. Όταν μιλάς γι’αυτόν. Όταν του βγάζεις τη γλώσσα και τον κοροϊδευεις.
Κι ας τρέμει η ψυχή σου.
Γι’αυτό σου λέω. Λίγο κουράγιο εσύ, λίγη δύναμη εγώ, δυο λέξεις, μια μελωδία, και θα την βρούμε την άκρη μας!
Δεν είμαστε απέναντι σε όλο αυτό. Μαζί είμαστε. Όλοι..
Πηγή
http://www.loveletters.gr
