Στα ζόρια να χαμογελάτε πικρά. Είστε δυνατότεροι από αυτά.

Από τον Λουκά Αναγνωστόπουλο

Χαίρετε. Δεν υπάρχουν σήμερα εισαγωγές και περιττά λόγια. Στα ζόρια σας να χαμογελάτε πικρά. Ξέρετε, όσο και να προσπαθούμε να ορθολογικοποιήσουμε τα δύσκολα δεδομένα και να ψάχνουμε τα θετικά, η αλήθεια είναι μια. Τα ρημάδια τα ζόρια όταν έρχονται είναι πυρωμένο σίδερο στην ψυχή. Η δουλειά που δεν έχουμε, τα λεφτά που χρωστάμε, τα απλήρωτα δάνεια και οι λογαριασμοί, ο γάμος ή η σχέση που δεν πέτυχε με ευθύνη δική μας και των άλλων, η προδοσία ή η απομάκρυνση των φίλων, η λάθος ακαδημαϊκή και επαγγελματική πορεία. Οι περισσότεροι εξ’ ημών τα έχουμε ζήσει ή τα ζούμε σε κάποια φάση της ζωής μας.

Ύστερα είναι οι προσωπικοί μας δαίμονες. Ξέρετε, αυτοί οι μπαμπέσηδες που έρχονται τα βράδια και σου ψιθυρίζουν περιγελαστικά σε αυτί και ψυχή. Για κάθε λάθος, παράλειψη, αφέλεια που σημάδεψαν την πορεία σου. Τους αρέσουν τα νυχτέρια βλέπετε. Είναι η ώρα που οι άμυνες και οι μάσκες πέφτουν και απέναντι στον καθρέφτη είσαι εσύ και όχι αυτό που βλέπουν οι άλλοι.

Γιατί λοιπόν να χαμογελάμε πικρά; O λόγος είναι ένας και μόνο ένας. Είμαστε όρθιοι, πληγωμένοι, σαστισμένοι και φοβισμένοι ίσως αλλά ο αγώνας δεν σταματά παρά μόνο με την τελευταία ανάσα. Μην υποτιμάτε τη δύναμη και το μεγαλείο της ψυχής σας και τη μοναδικότητα του χαρακτήρα σας. Για κάθε δουλειά, σχέση, φίλο που χάθηκε, θα υπάρχει πάντα η ευκαιρία για κάτι καλύτερο. Δεν λέω ότι θα γίνει. Λέω όμως ότι τίποτα και κανένας δεν μπορεί να σας απαγορεύσει την ευκαιρία να διεκδικήσετε μια καλύτερη ζωή.

Χαμογελάμε στα ζόρια και κλαίμε στην ευτυχία γιατί ξέρουμε ότι σκοπός της ρόδας της ζωής είναι να γυρνάει. Σκοπός της ζωής μας είναι ή θα όφειλε να είναι να γινόμαστε κάθε μέρα καλύτεροι, ανθεκτικότεροι και ωφελιμότεροι για τους άλλους και για μας. Να δικαιώσουμε την ύπαρξη μας σε αυτή τη γη και να δώσουμε την ευκαιρία και σε άλλους να το κάνουν. Αλλοίμονο αν δεν πληγωθήκατε ποτέ. Τρείς φορές όμως αλλοίμονο αν το μόνο που κάνατε είναι να γλύφετε τις πληγές σας.

Πιστεύω σε σας, πιστεύω σε μας. Όχι από αφελή ρομαντισμό αλλά από γνώση ότι είμαστε ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Τα περιθώρια στενεύουν. Επιλέξτε αλλά μην δώσετε στον εαυτό σας δικαιολογίες σας παρακαλώ. Δώστε του λόγους να ζήσει όμορφα και να ομορφύνει τη ζωή των άλλων. Σας αφήνω με αυτή τη ρήση του Νίτσε. «Η ευτυχία μου: Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω. Κι από τότε που ο άνεμος μου εναντιώθηκε, έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους.»

Φύσα λοιπόν άνεμε, φύσα να σε πάρει. Εμείς θα τα καταφέρουμε.

Τα σέβη μου.

Πηγή
http://metaximas.org