Εγώ παιδί μου είμαι παιδί. Το προσέχω το κοριτσάκι που ζει μέσα μου

Γράφει η Εύα Κοτσίκου

«Εγώ, παιδί μου, είμαι τρελή ! Μαγειρεύω κρατώντας το κουζινομάχαιρο, αλλά -αν χρειαστεί- σε σφάζω απαλά με λόγια που μοιάζουν με το μπαμπάκι που έχω στο μπάνιο... Βλέπω στην απλωμένη μπουγάδα όνειρα πολύχρωμα να έχουν μπερδευτεί και να χαζογελάνε...

Εκεί που πίνω τον καφέ μου στην κουζίνα, μπορεί να ρίξω και έναν χορό για να ξορκίσω την πίκρα του... Θα βρεις στα χαρτάκια από τα τσιγάρα σου γραμμένα στιχάκια μου. Και θα πρέπει να ανεχτείς το σπαστικό μου γέλιο όταν κάτι μου φανεί αστείο. 

Εμένα με πιάνουνε τα κλάματα στα καλά καθούμενα. Είναι που πάντα είχα τη μανία να αναρωτιέμαι τι γίνονται οι ήρωες των παραμυθιών πέρα από τα όμορφα τέλη.

Δεν καλουπώνομαι με τίποτα. Αν θες να είμαι φίλη σου μη μου σφίγγεις την ελευθερία. Αν θες να είμαι γυναίκα σου δώσε μου αέρα να αναπνέω. Μ΄ αρέσει να βολτάρω μόνη μου γιατί κάνω καλή παρέα με μένα. Μ΄ αρέσει να ζω στο δικό μου κόσμο γιατί εκεί συναντώ την τέχνη μου. 

Πιάνω φιλίες με καλλιτέχνες του δρόμου και αστέγους. Βλέπω την ποίηση παντού. Επιμένω να στραγγίζω την ασχήμια γιατί είμαι σίγουρη ότι μέσα της κρύβει -έστω και λίγη- ομορφιά ! Και όπου συναντώ Δον Κιχώτες πολεμώ μαζί τους τους ανεμόμυλους... Πιστεύω δε -άκουσον, άκουσον, ότι η αγάπη έχει αρκετό κόκκινο ώστε να καλύψει τη μαυρίλα όλου του κόσμου.

Εγώ παιδί μου είμαι παιδί! Θα μ΄ αρέσουν πάντα τα πιτζάμα πάρτι και το κους-κους με τις φίλες και ας μη μου έχει μείνει καμία στην ηλικία μου... Θα μ΄ αρέσει πάντα το μαλλί της γριάς στα πανηγύρια, να κάνω τούμπες στη θάλασσα, να πιστεύω σε θαύματα.

Θα το προσέχω το κοριτσάκι που ζει μέσα μου και ας αυξάνονται οι άσπρες τρίχες στα μαλλιά μου... Θα το προσέχω γιατί έτσι έμαθα από τη μάνα μου και έτσι θα μάθω στην κόρη μου... Θα το προσέχω γιατί είναι και μικρό και τρελό. Και θα είναι ,πάντα, αυτό που ξέρει την αλήθεια...

Τη δική μου αλήθεια.

Πηγή
http://www.ewoman.gr