Η αγάπη, δεν επιβεβαιώνεται στις selfies...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου

Η ζωή μας δεν είναι μόνο φωτογραφίες.
Φωτογραφίες που μένουν μέσα μας και τις θυμόμαστε για μια ζωή. Φωτογραφίες με χρώματα, μυρωδιές, συναισθήματα.
Η αγάπη μας δεν φαίνεται από το πόσο μεγάλο χαμόγελο θα έχουμε ή πόσες φορές θα βγούμε μαζί σε όμορφες φωτογραφίες με όμορφες λεζάντες.

Δεν ξέρεις τι γίνεται πίσω από την πόρτα που κλείνει.
Πόσες αγάπες και σιρόπια δεν έχουμε δει και μετά πόσα διαζύγια και χωρισμούς με κλάματα, με σπασμένες καρέκλες και κεφάλια.
Έλα τώρα σε παρακαλώ κάνε μας τη χάρη. 

Φωτογραφίες και αγάπες και λουλούδια από τα μέσα μαζική δικτύωσης.

Η πραγματική αγάπη δεν προβάλλεται και δεν το έχει ανάγκη κιόλας.
Οι πιο ωραίες φωτογραφίες είναι αυτές που μένουν χαραγμένες στο μυαλό μας.

 Εκείνες που απαθανατίζει η καρδιά μας και μένουν για πάντα χαραγμένες στο σώμα μας και στις αισθήσεις μας.
Πιο φιλί μπορεί να μπει μέσα σε μια φωτογραφία. Πια αγκαλιά και πιο συναίσθημα. Πιο πάθος και πια καύλα για εκείνα που νιώθουμε!
Εκείνες που θα έχουμε να θυμόμαστε μια ολόκληρη ζωή.
Όταν γεράσουμε και θα έχουμε να τις εξιστορούμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας, στα ανίψια μας.
Εκείνες που θα έχουμε να θυμόμαστε όταν θα μιλάμε με τους φίλους μας και θα λέμε “ θυμάσαι τότε”.

Δεν είναι η αγάπη βιτρίνα μαγαζιού.
Δεν φτιάχνεις την αγάπη με γιρλάντες και φαμφάρες για να τη δείξεις σε όλους.
Την αγάπη την κρατάς για εσένα και δεν της ρίχνεις φώτα από εκείνα τα γηπεδικά για να την φωτίσεις.
Ξέρει εκείνη από μόνη της να φωτίζεται.
Έχει δύο μέσα σε μια φωτογραφία γεμάτη αναμνήσεις μόνο για εκείνους.

Η αγάπη δεν έχει ανάγκη προβολής αλλιώς δεν είναι αγάπη.
Η αγάπη μένει για πάντα χαραγμένη στην φωτογραφική μνήμη του μυαλού και της ψυχής μας.
Η αγάπη ζει για πάντα σαν τατουάζ πάνω στο δέρμα!

Πηγή
http://www.loveletters.gr