Γράφει η Έφη Παναγοπούλου
Πόσο περίεργο και πόσο τρομακτικό συγχρόνως ήταν αυτό που ένιωσα τη μέρα που ήρθες στη ζωή μου. Έτσι ξαφνικά, από το πουθενά, έγινες κομμάτι της ψυχής μου την πιο ακατάλληλα κατάλληλη στιγμή για εμένα.
Την στιγμή που ήθελα ένα χέρι να με σηκώσει κι έψαχνα την αγάπη, τη φιλία, την εμπιστοσύνη, την ασφάλεια, ένα στήριγμα αλλά ταυτόχρονα ήμουν βαθιά χωμένη σε ένα βούρκο που δεν μπορούσα να δω.
Ένα βούρκο από ανασφάλειες και λύπη, γεμάτο έλλειψη χαράς!
Πόση χαρά μου έφερες.. πόσο γέλιο.. πόσοι τσακωμοί! Αλλά ακόμα κι αυτοί, ήταν καλοί μιας και ξύπναγαν όλες τις αισθήσεις. Δούλευε η μηχανή της ψυχής στο φουλ κι όχι πια στην ατέρμονη αναμονή.
Μάλλον κι εγώ ήρθα την πιο ακατάλληλα κατάλληλη στιγμή στη ζωή σου.
Εκεί που έψαχνες κι εσύ ένα στήριγμα.
Δεν ξέρω τι ένιωσα, δεν ξέρω τι ένιωσες, ξέρω όμως ότι αγάπησα την ψυχή που είδα πίσω από τα σκοτάδια.
Είδα την ψυχή σου και πίστεψε με ήταν τόσο όμορφη, κι ας την εκρυβες από φόβο μη πληγωθείς ή μη πληγώσεις!
Βλέπεις είχες μια ανωτερότητα που είναι σπάνια.
Σκεφτόσουν πολύ τόσο που δεν έπρεπε, γιατί δεν σε άφηνε να ξεζουμίσεις την ζωή!
Φοβόσουν μη με πληγώσεις!
Σου άνοιξα την ψυχή μου, ίσως και να σε πλήγωσα άθελά μου στην προσπάθεια μου να σου λέω πάντα ναι σε όλα, αλλά ξέρεις φοβόμουν ότι θα φύγεις!
Φοβόσουν μη με πληγώσεις!
Σου άνοιξα την ψυχή μου, ίσως και να σε πλήγωσα άθελά μου στην προσπάθεια μου να σου λέω πάντα ναι σε όλα, αλλά ξέρεις φοβόμουν ότι θα φύγεις!
‘Αλλωστε σου ήταν τόσο εύκολη η φυγή ενώ για εμένα μαρτύριο…
Έβγαλα τον καλύτερο και τον χειρότερο εαυτό μου! Μη με κατηγορήσεις για αυτό. Οι αγνές ψυχές, οι ψυχές που αγαπάνε αληθινά, πάντα αγαπάνε δυνατά κι είναι δύσκολο να τιθασεύσουν το συναίσθημα, να το κλείσουν σε κουτάκι και αν το κλείσουν έχουν εφεδρικό κλειδί!
Και τώρα; Τώρα απλά οι αναμνήσεις! Ήταν η ώρα σου να έρθεις στη ζωή μου..
Να μου φέρεις χαρά! Αυτό το κάτι που μου έλειπε και μου το έφερες με το παραπάνω.
Δεν πρόλαβα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και πόση ευγνωμοσύνη νιώθω για αυτό το δώρο που πρόσφερες απλόχερα στη ζωή μου!
Όλοι έρχονται για να μας δώσουν ένα μάθημα λένε, είτε καλό είτε κακό!
Εσύ ήρθες, άσχετα με το αποτέλεσμα, μόνο για καλό έστω αυτό το λίγο σου!
Μην ξεχνάτε να ευχαριστείτε τους ανθρώπους που ήρθαν και απήλθαν..
Μην ξεχνάτε να ευγνωμομονείται τους ανθρώπους που με τον ερχομό τους σας έφεραν δώρα ζωής και ψυχής..
Ας ήλθαν για λίγο, μέχρι εκεί μπορούσαν!
Έβγαλα τον καλύτερο και τον χειρότερο εαυτό μου! Μη με κατηγορήσεις για αυτό. Οι αγνές ψυχές, οι ψυχές που αγαπάνε αληθινά, πάντα αγαπάνε δυνατά κι είναι δύσκολο να τιθασεύσουν το συναίσθημα, να το κλείσουν σε κουτάκι και αν το κλείσουν έχουν εφεδρικό κλειδί!
Και τώρα; Τώρα απλά οι αναμνήσεις! Ήταν η ώρα σου να έρθεις στη ζωή μου..
Να μου φέρεις χαρά! Αυτό το κάτι που μου έλειπε και μου το έφερες με το παραπάνω.
Δεν πρόλαβα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και πόση ευγνωμοσύνη νιώθω για αυτό το δώρο που πρόσφερες απλόχερα στη ζωή μου!
Όλοι έρχονται για να μας δώσουν ένα μάθημα λένε, είτε καλό είτε κακό!
Εσύ ήρθες, άσχετα με το αποτέλεσμα, μόνο για καλό έστω αυτό το λίγο σου!
Μην ξεχνάτε να ευχαριστείτε τους ανθρώπους που ήρθαν και απήλθαν..
Μην ξεχνάτε να ευγνωμομονείται τους ανθρώπους που με τον ερχομό τους σας έφεραν δώρα ζωής και ψυχής..
Ας ήλθαν για λίγο, μέχρι εκεί μπορούσαν!
Μη θυμώνετε!
Να τους θυμάστε με αγάπη και πάντα να έχετε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας..
