Τα μάτια να κοιτάς και τα υπόλοιπα πέτα τα στα σκουπίδια. Εκείνα που λένε πάντα την αλήθεια. Εκείνα που τα καταλαβαίνουν όλα, που τα δείχνουν όλα, έτσι απλά με ένα βλέμμα. Χαρά, λύπη, θυμό, αγάπη, έρωτα! Έρωτα φίλε μου, έρωτα. Από εκείνον που δεν περνάει ποτέ, που ακόμα σιγοκαίει μέσα σου και σβήνει ό,τι περιττό και ανούσιο. Από εκείνον που δεν ξεπερνιέται όσα χρόνια και αν περάσουν γιατί ήταν, είναι και θα είναι εκείνη η σπίθα της πρώτης ματιάς.
Πώς να ξεχάσεις εκείνα τα μάτια που έσταξαν δάκρυα πόθου για εσένα; Πώς να ξεχάσεις εκείνα τα μάτια που σου έταξαν τις πιο μεγαλειώδεις βραδιές κοιτώντας σε.; Πώς να ξεχάσεις εκείνα τα μάτια που έκαναν χιλιόμετρα επάνω στο κορμί σου; Τα μάτια, αγάπη μου, τα μάτια και όλα τα άλλα πέτα τα στον κάδο.
Τα μάτια που σε πήγαν από την κόλαση στον παράδεισο και πάλι πίσω. Και ξέρεις; Άξιζε ετούτη η κόλαση. Άξιζε όσο δεν άξιζαν τα βαθυστόχαστα παγωμένα λόγια που έβγαιναν από ανούσια στόματα. Γιατί αν δεν έχεις πάει στην κόλαση για εκείνα τα δυο μάτια, δεν έχεις δει τίποτα συναρπαστικό σε ετούτη τη γη. Έτσι και μόνο έτσι έχεις ζήσει τον έρωτα σε όλο του το μεγαλείο. Αληθινό, υπέροχο, μοναδικό χωρίς εισιτήριο επιστροφής.
Μα δεν θέλεις να επιστρέψεις, θέλεις να μείνεις εκεί για πάντα, εκείνο το πάντα που το αξίζουν εκείνα εκεί τα δυο μάτια. Τα μάτια και τα μάτια σου φίλε μου! Αν τα βρεις, εκείνα όχι τα άλλα, να μείνεις, να μείνεις μέχρι να μην αντέχεις άλλο τόσο έρωτα. Μέχρι τα μάτια σου να στάξουν απεριόριστο πόθο. Μέχρι να μοιάζουν τα βλέμματά σας. Κατάλαβες; Να μείνεις, να μείνεις για εκείνα τα δυο μάτια!
Πηγή
http://www.loveletters.gr
