Χαμογελούσες. Δε θέλησα όμως να μάθω το λόγο, γι’ αυτό και δε ρώτησα. Ξέρω, αισθάνθηκες αμήχανα που σε ‘τσάκωσα’ να χαμογελάς τη στιγμή που δεν υπήρχε κανείς άλλος εκεί για να σε δει.
Ίσως κάτι να σκέφτηκες. Ίσως ήταν κάτι που είδες ή κάτι που άκουσες. Μπορεί κάτι να θυμήθηκες. Μπορεί πάλι να συνέβη εντελώς αυθόρμητα.
Τι σημασία έχει;
Εσύ γνωρίζεις αυτό που έκανε τον ήλιο να λάμψει στα μάτια σου και αυτό ανήκει μόνο σ’ εσένα, γι’ αυτό και δε ζητάω να μου το αποκαλύψεις.
Μου αρκεί που είδα το γέλιο σου, που σε είδα να γίνεσαι για λίγο και πάλι παιδί.
Όσο γρήγορα και αν ο χρόνος τρέχει τραβώντας μας δίπλα του, τέτοιες στιγμές όπως και αυτή τον κάνουν να σταματά.
Γι’ αυτό, ειλικρινά, μη μου πεις. Αρκεί που ο ήλιος σου έλαμψε μέσα μου και η χαρά σου μου θύμισε πόσο ανέμελα γέλαγα όσο ήμουν κι εγώ ακόμη παιδί.
Σ’ ευχαριστώ διότι στον κόσμο του σήμερα πλέον η χαρά έχει γίνει μεγάλη ντροπή.
Σ’ ευχαριστώ διότι με απελευθέρωσες από τη λύπη μου στην οποία τόσο καιρό είχα φυλακιστεί.
Εσύ μου έδωσες το κλειδί για να βγω και πάλι στο φως της ζωής.
Σώπασαν οι φωνές που έπνιγαν την ελπίδα μου.
Αυτά σου τα λέω κι εγώ σιωπηλά. Δε θέλω να χαλάσω με λόγια την πιο όμορφη στιγμή που άθελα μοιράζεσαι μαζί μου. Αυτές είναι οι δικές μου σκέψεις.
Αρκεί να σε βλέπω να ζεις μες το σήμερα. Αρκεί επιτέλους να ζεις μες το τώρα. Το αύριο δεν είναι εδώ και το χθες έχει ήδη φύγει. Εσύ είσαι εδώ και κρυφά είμαι κι εγώ μαζί σου.
Χωρίς καν να το ξέρεις, που να ήξερες πόσο πολλά μόλις μου έδωσες…
Με κάτι τόσο απλό μα τόσο ξεχασμένο.
Συνέχισε να χορεύεις στον κόσμο σου και να χαμογελάς.
Κι εγώ θα βρίσκομαι αθόρυβα δίπλα σου να αφήνω την καρδιά μου να μεθά με την δική σου χαρά.
Σ’ ευχαριστώ που τόλμησες να μην σκέφτεσαι τα πριν και τα μετά.
Νιώθω την ευτυχία σου. Νιώθω την γαλήνη σου.
Σ’ ευχαριστώ που χάρη σε σένα κι εγώ αισθάνομαι ξανά.
Πηγή
https://www.anapnoes.gr
