Γράφει η Ελένη Σάββα
Αγάπα με και μην ανησυχείς. Αγάπα με! Να είναι πλημμυρισμένη η ζωή σου από αγάπη και όνειρα. Να με αγαπάς πάντα. Η αγάπη, φαίνεται στα δύσκολα. Να με αγαπάς, ακόμα κι όταν όλα γύρω είναι γκρίζα.
Τότε, να θέλεις περισσότερο από ποτέ να με πάρεις απ’ το χέρι για να με νιώσεις! Κι όταν όλα μοιάζουν ακατόρθωτα, εγώ θα σε κοιτάω στα μάτια και θα βλέπω την ελπίδα. Εκεί είναι που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ, ο καθένας να βρει τον εαυτό του. Τι καλύτερο από το να έχεις κάποιον που να μπορεί να σου δείξει τα αστέρια, για να μπορέσεις εσύ να δεις το φεγγάρι;
Κάπου είχα διαβάσει πως η αληθινή αγάπη, αντέχει λέει, τα πάντα: την σιωπή, τον χρόνο, την απόσταση. Στην αληθινή αγάπη, όσα εμπόδια κι αν βάλεις, τίποτα δεν μετράει. Όταν αγαπάς, αγαπάς. Τελεία. Δεν υπάρχουν “αλλά”. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και αμφιβολίες. Ακόμα κι αν η κατάσταση είναι δύσκολη κι οι συνθήκες δεν ευνοούν, η αγάπη δεν αλλάζει. Ίσως να μην την εκφράζεις και να μην την δείχνεις γιατί δεν έχεις την δύναμη να το κάνεις. Μα πάντα αγαπάς. Ότι κι αν συμβεί!
Δεν αλλάζει εύκολα η αγάπη. Αντιθέτως, έχω την εντύπωση ότι δυναμώνει. Κάθε μέρα και πιο πολύ. Κι ανάμεσα στο γκρίζο, κάποτε είναι η ελπίδα σου. Σου δίνει χρώμα και νότες. Φέρνει τον ήλιο, σου ομορφαίνει τη ζωή. Όταν όλα ξαφνικά γίνονται πιο σκληρά, τότε είναι που νιώθεις περισσότερο. Τότε είναι που αγαπάς πιο αληθινά! Τότε, όταν καταλαβαίνεις πως η αγάπη είναι το μόνο που μπορεί να μας σώσει.
Το ξέρω πως είναι δύσκολο. Το ξέρω πως κάποτε μοιάζει ακατόρθωτο, μα να την εκφράζεις την αγάπη σου. Έστω και διακριτικά. Μ’ όση δύναμη έχεις. Όσο αντέχεις. Είναι όμορφο να αγαπάς, είναι πολύτιμο. Δώσε χρόνο, χώρο και ευκαιρία στην αγάπη να δυναμώσει. Δώσε της την ευκαιρία να γίνει ακόμα πιο σημαντική μέσα απ’ τις βροχές και τα χιόνια…
Πηγή
http://www.loveletters.gr
Αγάπα με και μην ανησυχείς. Αγάπα με! Να είναι πλημμυρισμένη η ζωή σου από αγάπη και όνειρα. Να με αγαπάς πάντα. Η αγάπη, φαίνεται στα δύσκολα. Να με αγαπάς, ακόμα κι όταν όλα γύρω είναι γκρίζα.
Τότε, να θέλεις περισσότερο από ποτέ να με πάρεις απ’ το χέρι για να με νιώσεις! Κι όταν όλα μοιάζουν ακατόρθωτα, εγώ θα σε κοιτάω στα μάτια και θα βλέπω την ελπίδα. Εκεί είναι που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ, ο καθένας να βρει τον εαυτό του. Τι καλύτερο από το να έχεις κάποιον που να μπορεί να σου δείξει τα αστέρια, για να μπορέσεις εσύ να δεις το φεγγάρι;
Κάπου είχα διαβάσει πως η αληθινή αγάπη, αντέχει λέει, τα πάντα: την σιωπή, τον χρόνο, την απόσταση. Στην αληθινή αγάπη, όσα εμπόδια κι αν βάλεις, τίποτα δεν μετράει. Όταν αγαπάς, αγαπάς. Τελεία. Δεν υπάρχουν “αλλά”. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και αμφιβολίες. Ακόμα κι αν η κατάσταση είναι δύσκολη κι οι συνθήκες δεν ευνοούν, η αγάπη δεν αλλάζει. Ίσως να μην την εκφράζεις και να μην την δείχνεις γιατί δεν έχεις την δύναμη να το κάνεις. Μα πάντα αγαπάς. Ότι κι αν συμβεί!
Δεν αλλάζει εύκολα η αγάπη. Αντιθέτως, έχω την εντύπωση ότι δυναμώνει. Κάθε μέρα και πιο πολύ. Κι ανάμεσα στο γκρίζο, κάποτε είναι η ελπίδα σου. Σου δίνει χρώμα και νότες. Φέρνει τον ήλιο, σου ομορφαίνει τη ζωή. Όταν όλα ξαφνικά γίνονται πιο σκληρά, τότε είναι που νιώθεις περισσότερο. Τότε είναι που αγαπάς πιο αληθινά! Τότε, όταν καταλαβαίνεις πως η αγάπη είναι το μόνο που μπορεί να μας σώσει.
Το ξέρω πως είναι δύσκολο. Το ξέρω πως κάποτε μοιάζει ακατόρθωτο, μα να την εκφράζεις την αγάπη σου. Έστω και διακριτικά. Μ’ όση δύναμη έχεις. Όσο αντέχεις. Είναι όμορφο να αγαπάς, είναι πολύτιμο. Δώσε χρόνο, χώρο και ευκαιρία στην αγάπη να δυναμώσει. Δώσε της την ευκαιρία να γίνει ακόμα πιο σημαντική μέσα απ’ τις βροχές και τα χιόνια…
Πηγή
http://www.loveletters.gr