Μία τζούρα ευτυχίας...

Γράφει η Πράξια Αρέστη

Μία τζούρα ευτυχίας. 

Στα τόσο μικρά και απλά βρίσκεται η ανθρώπινη ευτυχία. Σ' αυτές τις σύντομες στιγμές που οι άνθρωποι έρχονται σ' επαφή και κάνουν αυτό για το οποίο φτιάχτηκαν. Ν' αγαπούν και ν' αγαπιούνται. 

Μία γεύση από τα χείλη σου. Να φιλήσω το χαμόγελό σου. Να προσθέσω χαρά στη χαρά σου και να κλέψω την όποια θλίψη σου.
Να σκύψω απαλά πάνω από το κεφάλι σου το πρωί όταν ξυπνήσεις και να σου ψιθυρίσω στ' αυτί "ξύπνα, σ' αγαπάω και σήμερα". Κι εκεί που θα χαμογελάσεις, ν' ακουμπήσω τα χείλη μου στο χαμόγελό σου.

Στο χαμόγελό σου βρίσκεται η ευτυχία μου. Έχεις αλήθεια το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει. Μου θυμίζει κάτι από τα αθώα παιδικά μου χρόνια. Ο ήχος του φθάνει σαν χαρμοσύνη μουσική στ' αυτιά μου. Όταν είσαι ευτυχισμένος δίπλα μου, η ευτυχία μου πολλαπλασιάζεται. Γιατί δυστυχία είναι να βρίσκεσαι μακρία απ' ό,τι αγαπάς.
Να γελάς πιο σύχνα γιατί όλος ο κόσμος μου γίνεται πιο όμορφος μέσα από το χαμόγελό σου. Κι ας μην είμαι εγώ ο λόγος της ευτυχίας σου. Να γελάς γιατί η ζωή δε μας χαρίζεται. Φεύγει χωρίς επιστροφή και οι στιγμές χάνονται αστραπιαία. Να γελάς γιατί έχω ανάγκη την ευτυχία σου για να είμαι ευτυχισμένη.

Πηγή
http://www.mikresistories.org