Δεν είναι μια απλή αγκαλιά, ένα στεγνό “κλείσε-άνοιξε”.
Όχι.
Για μένα είναι κάτι περισσότερο.
Κάτι πολύ περισσότερο.
Όταν τα χέρια σου κυκλώνουν το κορμί μου και κλειδώνουν από πίσω του, η καρδιά μου ακούει κάτι παραπάνω απ’ το “σ’ αγαπώ”. Ακούει “σε νοιάζομαι” και “είμαι εδώ για σένα”. Το ακούει, και το ξέρει, και το νιώθει και η ίδια, έτσι δίνει κι εκείνη αγκαλιά, και την κουμπώνει εξίσου σφιχτά.
Αγαπώ πάει να πει το δείχνω με κάθε ευκαιρία, και η αγκαλιά αποτελεί μιαν από τις καλύτερες τέτοιες ευκαιρίες. Σφίγγοντας τον αποδέκτη της αγάπης σου κοντά στην πηγή της τελευταίας, του υπενθυμίζεις συνάμα πως κάθε χτύπος που παράγεται στα ενδότερα του στέρνου σου είναι προϊόν αυτής ακριβώς της αγάπης.
Πρόσεξε όμως.
Η αγκαλιά θέλει αγκαλιά. Και δεν εννοώ να ανταποδώσεις αυτήν που μόλις σου έχει δοθεί, αλλά να κάνεις εσύ την αρχή, “κουμπώνοντας” πρώτος. Ακόμη καλύτερα, να κάνεις αυτή την αρχή απρόσμενα, από πίσω, για να δώσεις και έκπληξη μαζί με την αγκαλιά. Όταν θα γυρίσει και θα σε αντικρύσει, και θα κουμπώσει με τη σειρά της επάνω σου, θα καταλάβεις πόσο πολύ άξιζε αυτή η αρχή.
Το “πριν” μιας αγκαλιάς εμπεριέχει ενθουσιασμό, και το “μετά” ικανοποίηση, μα είναι το “κατά” που πολλαπλασιάζει την παραγωγή χτύπων στην καρδιά και εκκρίνει όλες εκείνες τις χαροποιές ορμόνες στο μυαλό, για τις οποίες θα έπρεπε να μοχθήσεις ή να πληρώσεις για να παραχθούν.
Να θυμάσαι πως, δεν είναι η φυσική δύναμη του δότη μιας αγκαλιάς που καθορίζει τη δύναμη της τελευταίας, μα η διάρκεια αυτής, το “κατά” της.
Όταν τα σώματα σας ενώνονται δια μέσου της αγκαλιάς, να προσπαθείς να μένεις όσο περισσότερο μπορείς έτσι, εκεί, στέρνο με στέρνο, καρδιά με καρδιά. Κάθε επιπρόσθετο δευτερόλεπτο που περνάς αγκαλιασμένος, σε φέρνει πιο κοντά στην αγαπημένη σου, κι ας είσαι στάσιμος. Τα κορμιά μένουν ακίνητα, μα οι εμπεριεχόμενες σε αυτά καρδιές κινούνται η μια προς την άλλη κατά τη διάρκεια μιας σφιχτής αγκαλιάς, καταλήγοντας, στην τελική, να αγκαλιάζονται οι ίδιες, κι ας μην το βλέπεις εσύ.
Το νιώθεις όμως.
Εκείνο το ζεστό κύμα που ξεκινά απ’ την κορφή και καταλήγει στα νύχια κάθε φορά που δίνεις και παίρνεις αγκαλιά είναι η καρδιά σου που φωνάζει ‘ευχαριστώ’.
Οι αγκαλιές κάνουν τις καρδιές ευτυχισμένες. Πολλά πράγματα πετυχαίνουν αυτόν τον σκοπό, μα η αγκαλιά έχει τον δικό της, μοναδικό τρόπο να το επιτυγχάνει.
10, 15, 20 δευτερόλεπτα. Εσύ πλησίασε, άνοιξε, κλείσε, και μείνει εκεί. Άφησε την καρδιά σου να καθορίσει τη διάρκεια. Όσο θέλει αυτή. Εσένα δεν σου πέφτει λόγος. Όταν δυο άνθρωποι αγκαλιάζονται, τον λόγο πλέον τον έχουν οι καρδιές τους. Αυτές αποφασίζουν, κι εσείς εκτελείτε. Η λογική μπαίνει στην μπάντα, και η αγάπη περνά στο προσκήνιο, περήφανη και έτοιμη να δώσει ρεσιτάλ.
Χάνεσαι όταν αγκαλιάζεσαι, μα αγκαλιά με αγκαλιά βρίσκεις τον εαυτό σου και ανακαλύπτεις νέους λόγους για ν’ αγαπάς. Και νέες αφορμές για ν’ αγκαλιάζεις εσύ πρώτος. Για μένα, προσωπικά, η πιο ωραία αγκαλιά που μου δίνεις είναι αυτή που, όταν ανοίγει, νιώθω ακόμη τα χέρια σου περασμένα γύρω μου. Φεύγω και την παίρνω μαζί μου, αγκαλιά πακέτο, για τον δρόμο.
Για μένα, η αγκαλιά σου είναι πάντα μέσα μου, πάντα πάνω μου.
Χάθηκα τόσο μέσα σ’ αυτήν την πρώτη φορά που μου την έδωσες, που τώρα είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι μου.
Απλά, κάθε σου νέα αγκαλιά, επιβεβαιώνει στην καρδιά μου αυτό που ήδη ξέρει.
‘Σε νοιάζομαι’.
Πηγή
http://www.loveletters.gr
Για μένα, η αγκαλιά σου είναι πάντα μέσα μου, πάντα πάνω μου.
Χάθηκα τόσο μέσα σ’ αυτήν την πρώτη φορά που μου την έδωσες, που τώρα είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι μου.
Απλά, κάθε σου νέα αγκαλιά, επιβεβαιώνει στην καρδιά μου αυτό που ήδη ξέρει.
‘Σε νοιάζομαι’.
Πηγή
http://www.loveletters.gr
