Μπόρα είναι, θα πέρασει…έτσι είναι η ζωή!

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου

Ησύχασε! Σκούπισε τα δάκρυά σου και προσπάθησε να ηρεμήσεις. Ξέρω! Δεν είσαι η μόνη. Καταλαβαίνω. Αλλιώς την είχες φανταστεί τη ζωή σου. Αλλιώς την ονειρευόσουν. Με χρώματα ροζ και λευκά και έντονα κόκκινα. Με δυνατές μουσικές και χαρούμενες φωνές. Και γέλια. Και κόσμο. Και αγάπη. Και φιλία. Και έρωτα. Αλλιώς την είχες φανταστεί. Δεν είχες προετοιμαστεί καλά. Δεν ήσουν έτοιμη. Σε ξάφνιασε το μαύρο και τα σιωπηλά βράδια. Σε τρόμαξε η μοναξιά. Σε φόβισε η κακία κι η αδικία.

Ησύχασε! Ξέρω. Δεν είσαι η μόνη. Όλοι αλλιώς περιμέναμε πως θα είναι το μέλλον μας. Αλλιώς φανταζόμασταν τη ζωή μας. Ίσως τελείως αλλιώς. Δεν έχει δεδομένα η ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα που να διασφαλίζει πως θα πετύχεις όλα τα σχέδιά σου. Δεν υπάρχει τίποτα που να σε διαβεβαιώνει πως δεν θα εμφανιστούν εμπόδια (απροσπέλαστα καμιά φορά) στο δρόμο προς τα όνειρά σου. Θα σου συμβούν ατυχίες, αναποδιές. 

Θα βρεθείς μπροστά σε οδυνηρά διλήμματα και αδίστακτα βλέμματα. Θα έρθουν στιγμές, ίσως οι πιο δύσκολές σου, που θα μείνεις μόνη. Θα σβήσουν τα φώτα γύρω σου ξαφνικά και θα πέσεις από ψηλά ύψη, χωρίς προστατευτικό δίχτυ.

Ξέρω. Αλλιώς τα ονειρευόσουν. Αλλιώς τα σχεδίαζες. Η ζωή δεν είναι όπως πίστευες όταν ήσουν παιδί. Ησύχασε. Θα περάσει κι αυτό. Ναι, θα έρθει κι άλλο, αλλά κι αυτό θα περάσει. Θα πονέσεις, θα κλάψεις, θα ματώσεις, θα γονατίσεις, αλλά θα περάσει και το επόμενο που θα έρθει, θα σε βρει πιο έτοιμη, πιο δυνατή.

Αυτό είναι η ζωή, ψυχή μου. Ένας αγώνας. Ένας αγώνας, σκληρός και άνισος καμιά φορά. Ένας αγώνας με μικρά διαλείμματα – ανάσες. Ανάσες που πρέπει να φροντίσεις να είναι γεμάτες με ροζ, λευκό και έντονο κόκκινο. Με δυνατές μουσικές και χαρούμενες φωνές. Και γέλια. Και κόσμο. Και αγάπη. Και φιλία. Και έρωτα. Αυτό είναι η ζωή, ψυχή μου…

Πηγή
http://www.loveletters.gr