«Τι είναι για εσένα ο έρωτας;»
«Ποιο είναι το χόμπι σου;»
«Ποια είναι η γνώμη σου για εμένα;»
Μόνο ελάχιστες από τις ευφάνταστες ερωτήσεις που κάποτε θα διάβαζες μέσα σε ένα λεύκωμα. Οι γενιές που πρόλαβαν να ζήσουν τη μοναδική αυτή εμπειρία έχουν να εξιστορούν σε εκείνες που δεν πρόλαβαν πως ακόμη και τότε που δεν υπήρχε η τεχνολογία και το πάρε-δώσε των social media, κάποιοι είχαν εφεύρει έναν υπέροχο τρόπο να μαθαίνουν πράγματα για τους άλλους μέσα από ένα διαφορετικό είδος γραφής.
Λεύκωμα· η μόδα μιας εποχής που ήξερε να εκφράζεται μέσα από στιχάκια και αφιερώσεις. Ένα κολάζ αναμνήσεων άλλοτε με ρομαντικό ύφος κι άλλοτε με πιο δυναμικό χαρακτήρα. Για τους πιο απλούς σε προτιμήσεις, αρκούσε ένα κλασικό τετράδιο που είχε περισσέψει από τα σχολικά είδη. Ξέρεις, το γνωστό μπλε τετράδιο των 50 φύλλων του οποίου ο ιδιοκτήτης θα φρόντιζε να διακοσμήσει ανάλογα για να δώσει το στίγμα του ξεχωριστού λευκώματος. Υπήρχαν δε κι οι πιο απαιτητικοί και εκλεκτικοί του είδους. Λευκώματα με σκληρά εξώφυλλα, λουλουδένια αλλά και μονόχρωμα και φυσικά τον τίτλο «ΛΕΥΚΩΜΑ», με κεφαλαία, μην μπερδευτεί κανένας.
Η αποστολή ήταν μια: μέσα από μια ποικιλία ερωτήσεων να μάθει ο ένας πράγματα για το χαρακτήρα του άλλου. Η μαγεία του βρισκόταν στο ότι προσπαθούσες να μαντέψεις από τις πρώτες του σελίδες την ταυτότητα εκείνων που το έγραψαν, μιας κι όλοι υιοθετούσαν ένα ψευδώνυμο για να συμμετάσχουν. « Το ροζ τριαντάφυλλο», « Ο εξυπνάκιας», « Κόκκινη καρδιά» αλλά και στην Αγγλική γλώσσα “Love” και “Smile”, μονάχα λίγα από τα απίστευτα κλισέ, επικρατέστερα ψευδώνυμα, που διακοσμούσαν τις σελίδες με σκοπό να τραβήξουν το ενδιαφέρον εκείνου που το διάβαζε. Όσο πιο περίεργο το ψευδώνυμο τόσο πιο πετυχημένη η αποστολή. Τότε βέβαια θεωρούσαμε ότι είχαμε φοβερά πρωτότυπες ιδέες, εντάξει παιδική αφέλεια, ρίξτε το εκεί.
Τι θα μπορούσε να προδώσει την ταυτότητά σου πριν φτάσει ο αναγνώστης στο τέλος του λευκώματος; Φυσικά ένα από τα στοιχεία κλειδιά ήταν ο γραφικός χαρακτήρας. Ξεφυλλίζοντάς το συναντούσες κάθε λογής γραφικό χαρακτήρα. Κάποιες από τις απαντήσεις ήταν ευανάγνωστες και ξεκάθαρες κι άλλες καθόλου. Εκεί φυσικά καταλάβαινες ποιος έγραψε τι. Ένα άλλο στοιχείο που βοηθούσε να αποκαλυφθεί στο μυαλό σου ποιος το είχε στα χέρια του πριν από εσένα, ήταν φυσικά οι ίδιες οι σκέψεις και οι απαντήσεις που διάβαζες. Αν και πολλοί φρόντιζαν να διατηρούν στις σελίδες του ένα διαφορετικό προφίλ από εκείνο που πραγματικά είχαν στην καθημερινότητά τους. Σαν να ήθελαν να δείξουν μια άλλη πτυχή του χαρακτήρα τους που μόνο μέσα από ένα ψευδώνυμο θα έβγαζαν με ευκολία.
Πολλοί θεωρούν το λεύκωμα τον προάγγελο του σημερινού facebook και κατά ένα μεγάλο ποσοστό δεν έχουν κι άδικο. Αν το καλοσκεφτείς, όλα ξεκινούσαν από ένα share. Ο ιδιοκτήτης του λευκώματος το μοίραζε για να πάρει απόψεις. Έπειτα αφού το έπαιρνες στα χέρια σου, εξέφραζες τις δικές σου απόψεις ρίχνοντας όμως κι ένα like ή ένα σχόλιο κάτω από οποιαδήποτε προηγούμενη απάντηση σου τραβούσε το ενδιαφέρον. Και κάπως έτσι το μοίρασμα συνεχιζόταν κι όλο αυτό προκαλούσε ντόρο και συζητήσεις σε πηγαδάκια ανάμεσα σε φίλους και μη. Τι νόμιζες και τότε υπήρχαν τα μπλοκαρίσματα, μόνο που δεν ήταν εικονικά αλλά σκληρά με πραγματικό πρόσωπο.
Αν ο ιδιοκτήτης σε επέλεγε μέσα στα πρώτα άτομα που θα το έγραφαν ένιωθες τιμή κι αυτό αποτελούσε ένδειξη για το πόσο στενή σχέση είχατε. Το χρονικό διάστημα που θα το είχες στα χέρια σου ήταν πάντα καθορισμένο από τον ιδιοκτήτη του. Δεν μπορούσες να το ξεπεράσεις αλλά κι αν γινόταν όλο αυτό έδινε μια πιο ιντριγκαδόρικη αίσθηση ως προς το τι έγραψες μέσα. Άλλαζε χέρια κάτω από θρανία με μυστικοπάθεια κατά τη διάρκεια του μαθήματος, λες και ήταν λαθραία στα σύνορα. Τα βλέμματα μιλούσαν και οι συνεννοήσεις είχαν ήδη γίνει για να φτάσει το πολυπόθητο «εμπόρευμα» στα χέρια του επόμενου που θα έγραφε.
Φιλίες και έρωτες έχουν δοκιμαστεί μέσα από τις σελίδες ενός λευκώματος. Δεν ήταν λίγες οι φορές που φίλοι ήρθαν σε ρήξη απαντώντας γραπτά στην ερώτηση «Ποιος είναι ο καλύτερος φίλος για εσένα;» βάζοντας με σειρά προτεραιότητας τα ονόματα που είχαν στο μυαλό τους, προκαλώντας φυσικά αναστατώσεις στο φιλικό τους κύκλο. Πρόσωπα κοκκίνιζαν απαντώντας στην ερώτηση « Περιέγραψε εκείνον ή εκείνη που αγαπάς» κι έτσι μέσα από μικρές αφιερώσεις έδειχνες λιγάκι τα συναισθήματα και το καρδιοχτύπι σου. Ο έρωτας θέμα μεγάλο μέσα στο λεύκωμα.
Όλα τελείωναν στη σελίδα της αποκάλυψης. Στο τέλος του όμορφου αυτού τετραδίου σε στήλες που πολύ απλά είχαν φτιαχτεί από τον ιδιοκτήτη του λευκώματος, μπορούσε να δεις πια, ποιος κρυβόταν πίσω από κάθε ψευδώνυμο. Κι εκεί έβγαζες τα δικά σου συμπεράσματα. Καταλάβαινες φιλίες πραγματικές, έρωτες, σκιρτήματα αλλά και πιθανές έχθρες. Όλα μέσα στο παιχνίδι όπως και στο παιχνίδι της ζωής. Το λεύκωμα των παιδικών και εφηβικών σου χρόνων είναι εκεί για να στα θυμίζει όλα. Άνοιξέ το για να μυρίσει το δωμάτιο αναμνήσεις.. και πού ε’σαι! Στο τέλος χάρισέ μου και κάτι για να σε θυμάμαι.
Αφιερωμένο στη γενιά των Λευκωμάτων.
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
