Έτσι όπως με φιλάς.
Έτσι όπως μ΄αγγίζεις.
Έτσι όπως αφουγκράζεσαι τις βαθιές σκέψεις μου,
αυτές που δε τολμώ να ξεστομίσω.
Έτσι όπως περιστρέφεσαι σαν τυφώνας γύρω απ’ το κορμί μου,
ξεσηκώνοντας το μέσα μου.
Έτσι όπως αναλαμβάνεις τις ευθύνες.
Έτσι όπως δίνεις σάρκα και οστά στις μακρινές ελπίδες.
Έτσι όπως με κοιτάζεις, μ’ αυτά τα γεμάτα αγάπη μάτια κάθε φορά που μ’ αντικρίζεις.
Έτσι όπως με κρατάς.
Έτσι όπως με καταλαβαίνεις.
Έτσι όπως ιχνηλατείς τα δύσβατα μονοπάτια της ζωής μου, να μη χαθώ.
Έτσι όπως με προσμένεις.
Έτσι όπως με δικαιολογείς.
Έτσι όπως μου μαθαίνεις να πετώ κι ακόμη κι αν τσακιστώ,
έτσι όπως μου γιατρεύεις τα ραγίσματα των φτερών.
Έτσι όπως με ορίζεις στο κέντρο του σύμπαντος σου.
Έτσι όπως με συγχωρείς.
Έτσι όπως μου αφήνεις χώρο ν’ ανασάνω και χρόνο για να βάλω σε μια τάξη το άναρχο μυαλό μου.
Έτσι όπως μου συμπεριφέρεσαι, πες μου τι λιγότερο περίμενες από το να σ’ αγαπήσω;
Έτσι όπως ήρθες και μπλέχτηκες στη ψυχή μου, πως περίμενες να σε αποσπάσω;
Έτσι όπως μ’ έμαθες να αγαπιέμαι, πως σου περνά από το μυαλό πως γύρεψα ξένα χάδια;
Μη λυπάσαι.
Έπρεπε να κάνουμε δύο βήματα παραπίσω για να το διακρίνουμε.
Έπρεπε να αποσυνδεθούμε για μια στιγμή, για να το εμπεδώσουμε.
Έπρεπε να ξοδέψουμε λίγες νύχτες χωριστά για να βεβαιωθούμε,
πως άλλη συνθήκη δεν μας ταιριάζει παρά μόνο το «μαζί»
Όσοι έρωτες μου αναλογούν για να τους ζήσω, τους ξοδεύω μ’ εσένα.
Δεν το μετάνιωσα κι ούτε μου φαίνεται δυσνόητο να σ’ ερωτεύομαι ξανά και ξανά.
Έτσι όπως είμαι μαζί σου, δεν είμαι μ’ άλλον κανέναν.
Πηγή
http://metaximas.org
