Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

Εκείνοι οι άνθρωποι που δεν φοβούνται να τσαλακωθούν..'

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.

Έλα, κάτσε να σου πω..
Εκεί που περπατάς στην ζωή σου, υπάρχουν άνθρωποι που θα συναντήσεις και με την πρώτη ματιά, θα καταλάβεις πως δεν μοιάζουν με κανέναν που έχεις γνωρίσει μέχρι τώρα.

Τους καταλαβαίνεις από την πρώτη ματιά.

Έχουν στο πρόσωπό τους αχνά σημάδια που τους άφησε η μοίρα μέσα σε εκείνα τα διαστροφικά της παιχνίδια.

Έχουν στο πρόσωπό τους χαραγμένες τις γραμμές από την απώλεια, από την αδικία, από εκείνον τον πόνο τον ανείπωτο που πέρασε από μέσα τους κι ακόμα κι αν τους ρίμαξε, εκείνοι τα κατάφεραν και επιβίωσαν.

Ναι φίλε, επιβίωσαν.

Πέρασαν μέρες, μήνες, ακόμα και χρόνια πολλές φορές χωρίς να ζουν.
Μόνο να επιβιώνουν μέρα με τη μέρα. Στιγμή με τη στιγμή.
Και η επιβράβευσή τους ήταν ότι είχαν αντέξει ακόμα μια μέρα.

Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που το άγγιγμά τους είναι ζεστό, η ματιά τους ξεκάθαρη και δεν την κατεβάζουνε ποτέ.
Σε κοιτάνε κατάματα είτε σου μιλάνε, είτε σιωπούν.

Σε δέχονται όπως είσαι.
Ολόκληρο.
Με τα λάθη σου, με τα πάθη σου, με τα ελαττώματα και τα ψεγάδια σου.
Και καθένα από αυτά, τα αγαπάνε και τα σέβονται.
Τα χαϊδεύουν, δεν τα ξύνουν για να τα ματώσουν κι άλλο.


Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που την γνώση την μοιράζονται, που η γεναιοδωρια πηγάζει μέσα από την ψυχή τους και στα δύσκολά σου, θα σου απλώσουν το χέρι, θα σε κρατήσουν όρθιο.

Ξέρουν να αγκαλιάζουν, ξέρουν να κρατούν, ξέρουν να δίνουν αγάπη.

Ναι, ξέρουν, γιατί σε κομμάτια σου ρημαγμένα, αναγνωρίζουν τον ίδιο τους τον εαυτό.

Αναγνωρίζουν δικούς τους πόνους, δικούς τους φόβους.


Στέκουν απέναντί σου και σου χαμογελούν και σιγά σιγά, χωρίς να το καταλαβαίνεις αρχίζεις και χαμογελάς κι εσύ.
Είναι αληθινό χαμόγελο. Βγαίνει μέσα από την ψυχή τους και σχηματίζει λακάκια και ρυτίδες στο πρόσωπό τους.
Έχει μοναδικές ιδιότητες που λες τούτο το χαμόγελο.

Γεμίζει με φως κάθε ρωγμή, γεμίζει με ζεστασιά κάθε κρυφή και παγωμένη γωνία.


Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ξέρουν να σταθούν στο τώρα, ότι και αν τους έχει φέρει η στιγμή του “τώρα”.
Στην ζωή τους πολυτέλεια είναι οι άνθρωποι και με αυτούς πορεύονται.
Γίνονται ένα με την θάλασσα και ταξιδεύουν μέσα στον βοριά.

Τσαλακώνονται μπροστά σου και δεν φοβούνται να σπάσουν την τελειότητα της εικόνας τους.
Εκεί είναι η ομορφιά της ψυχής τους.
Δεν μπορείς να προσδιορίσεις την ηλικία τους. Είναι αιώνια παιδιά. Οχι ανώριμα πλάσματα, όχι γελοίες καρικατούρες.
Παιδιά.
Με ψυχή αγνή και όνειρα μεγάλα.


Είναι εκείνοι οι μοναδικοί, οι ξεχωριστοί, οι υπέροχοι, που ποτέ δεν θα θελήσουν να σε πονέσουν. Κι αν το κάνουν, κάθε πληγή που θα σου ανοίξουν θα την χαϊδέψουν μέχρι να κλείσει.

Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κάποιος, κάποτε, με εξουσία και δύναμη τους γκρέμισε κι εκείνοι ξανάχτισαν τα όνειρά τους από την αρχή.
Γιατί αυτά τα όνειρα δεν τα παρέδωσαν ποτέ σε κανέναν.
Τα κράτησαν επτασφράγιστο μυστικό στην παιδική ψυχή τους.

Σέβονται μα δεν υποκλίνονται.
Αναγνωρίζουν μα δεν υποτάσσονται.

Κι αν η ζωή κι η μοίρα σου σε ευλογήσει και γνωρίσεις έναν τέτοιο άνθρωπο, μην ψάξεις να του φορέσεις ταμπέλα και ιδιότητα.
Θα είναι ο άνθρωπος της ζωής σου.

Εκείνος ο ένας, που μόνο μια φορά θα έρθει...


Πηγή
http://www.loveletters.gr/111%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B1/