Τι να το κάνεις το αστραφτερό αυτοκίνητο όταν η θέση του συνοδηγού είναι άδεια;

Γράφει η Μπέττυ Κούτσιου

Τι να θέλει άραγε ένας άνθρωπος; Δύο χέρια να τον κρατήσουν σφιχτά, δύο μάτια να τον κοιτάξουν ζεστά και μια αγκαλιά να ξέρει ότι ανήκει κάπου. Όλα τα υπόλοιπα είναι άυλα, άγευστα, άσκοπα.
Ό,τι και να φτιάξεις στη ζωή σου χάνεται, όσο δυνατός και να είσαι, όση δόξα και να έχεις, ό,τι δουλειά και να κάνεις, εάν το βράδυ δεν έχεις έναν άνθρωπο να σε ρωτήσει” Κουράστηκες αγάπη μου;”. Όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία, χάνονται, περνάνε, μόνο η αγάπη μένει και βασιλεύει στη ζωή σου.

Είναι σαν να χτίζεις όνειρα πάνω σε παλίρροια. Δεν έχει σημασία, κάποια στιγμή θα γυρίσει η φορά του νερού και θα τα γκρεμίσει όλα. Τι να το κάνεις, εάν έχεις μια ζωή γεμάτη συσκέψεις, μια δουλειά που ικανοποιεί τη φιλοδοξία σου, ένα τέλειο αυτοκίνητο, εάν δεν έχεις κάποιον να σε ρωτήσει εάν κρυώνεις, εάν πεινάς, εάν διψάς, εάν κλαις;

Τι να το κάνεις εάν έχεις γεμίσει προσκλήσεις για event, για μαγαζιά, για συναυλίες εάν δεν έχεις κάποιον να θυσιαστείς και να θυσιάσεις πράγματα για εκείνον; Τι να το κάνεις το αστραφτερό σου αυτοκίνητο, όταν η θέση του συνοδηγού είναι πάντα άδεια και μόνος σου πας, μόνος σου έρχεσαι; Τι να το κάνεις το τέλειο τακτοποιημένο σπίτι, όταν η μοναξιά σου γελάει μέσα από τους τοίχους;

Ακόμα και η πολλά υποσχόμενη δουλειά σου, η αποδοχή, η αναγνωρισιμότητα δεν θα σε κάνουν πιο ευτυχισμένο. Εφήμερη χαρά θα σου δώσουν μέχρι το μεσημέρι που θα φοράς το κοστούμι σου και θα χαιρετάς τους συναδέλφους σου. Όταν όμως φτάσεις σπίτι το βράδυ, δεν θα βρεις κανέναν να σε περιμένει πάρα μονάχα τον εγωισμό σου, να φάτε και να πιείτε μαζί.

Και όσο και να λες ότι είσαι επιλεκτικά μοναχικός, τόσο μέσα σου μεγαλώνει ο φόβος, πως δεν είχες ποτέ σου άλλη επιλογή, ήταν μονόδρομος ο δρόμος που διάλεξες. Γιατί όταν οι άλλοι προσπαθούσαν να φτιάξουν μια σχέση και αγαπούσαν τον άλλον, εσύ προσπαθούσες να φτιάξεις μια καριέρα και αγάπησες τον εαυτό σου.
Κάποιο βράδυ λοιπόν που θα μιλήσεις με την ψυχή σου και όχι με το laptop σου, ψάξε και βρες πού χάθηκες στη διαδρομή με το συναίσθημα, τι κέρδισες και τι έχασες. Τι έδωσες και τι πήρες. 

Και την ώρα που θα φορτίζεις το ακριβό σου κινητό για να πέσεις για ύπνο, να θυμάσαι ότι στις οδηγίες χρήσεως, δεν αναγράφεται πουθενά η πραγματική αγκαλιά.

Αυτή ζει ανάμεσα σε δύο ψυχές που αγαπιούνται και δεν αγοράζεται. Κερδίζεται. Στον απολογισμό της ζωής σου, φρόντισε να μην γιορτάσεις, μόνο για την καριέρα σου.
Πηγή
http://enallaktikidrasi.com/2018/10/kaneis-astraftero-autokinito-thesi-sinodigou-adeia/