Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

Να νιώσουμε παιδιά…

Γράφει η Χριστιάνα Τσομπάνη

Έλα να κάνουμε μια κοπάνα!
Εγώ και εσύ…σήμερα!
Ξύπνα, σήκω, όχι όχι μην κλείνεις τα μάτια σου, άνοιξε τα, άνοιξε και δες τι όμορφη μέρα έχει σήμερα, άνοιξε κουρτίνες, παράθυρα και μύρισε την άνοιξη, γεύσου το φως του ήλιου, δες τα χρώματα των λουλουδιών τριγύρω σου.



Σήμερα λοιπόν, δεν μου κάνει κέφι να κλειστώ στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου, θέλω να βγω έξω μια μεγάλη βόλτα . Για την ακρίβεια θέλω σήμερα να κάνουμε κοπάνα, εγώ και εσύ. Για αυτό λοιπόν ρίξε κάτι χαλαρό πάνω σου άσε το κινητό στο σπίτι, γιατί σήμερα μωρό μου δεν θα δώσουμε αναφορά σε κανέναν, σήμερα η μέρα είναι δικιά μας , για εμάς από εμάς.

Γι’ αυτό σου λέω έλα να με πάρεις να πάμε εκείνη την βόλτα, να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα μας , τα πράγματα να πάρουν διαφορετική τροπή έστω και για μια μέρα. Έλα να το σκάσουμε από όλους και από όλα σαν πιτσιρίκια στο σχολείο. Συνάντησε με στο γνωστό μας σημείο, πιάσε μου το χέρι και φύγαμε. Μην με ρωτάς που πάμε, δεν ξέρω όπου μας βγάλει, δεν με απασχολεί καθόλου το μέρος αρκεί να είμαστε μαζί.

Πάμε να περπατήσουμε μέσα στην πόλη , σε μέρη που δεν έχουμε ξαναδεί και ούτε φανταζόμασταν ότι υπήρχαν. Έλα να σου δείξω τα μέρη που μεγάλωσα, να μου δείξεις τα μέρη που ανακάλυψες σαν φοιτητής. Και εκεί στα σοκάκια που θα περπατάμε ανέμελοι γελώντας και συζητώντας φίλα με, τι περιμένεις κάντο.

Θέλω να με πας και στην παραλία, να τρέξω στην άμμο, να παίξω με το νερό τι με κοιτάς λες και είμαι τρελή ακόλουθα με, τρέξε μαζί μου. Τώρα πιάσε μου το χέρι εσύ και δείξε μου τα δικά σου μέρη, πήγαινε με σε μονοπάτια που δεν έχεις δείξει σε κανέναν και μίλα μου. Θέλω σήμερα να μου μιλάς για τα όνειρα σου και για τα σχέδια που έχεις για εμάς και παράλληλα να με κοιτάς και να φωτίζεται το πρόσωπο σου.

Έλα, λοιπόν, σήμερα να νιώσουμε παιδιά… Και από αύριο επιστρέφουμε στη ρουτίνα ξανά. 

Προς το παρόν πλήττω για αυτό έλα να βγούμε βόλτα σήμερα, εσύ να μυρίζεις τον καθαρό αέρα και εγώ εσένα. 
Έλα να φτιάξουμε αναμνήσεις που θα τις αναπολούμε όταν γεράσουμε. 
Έλα γιατί τα πιο όμορφα μέρη είναι αυτά που περπατάμε μαζί αγκαλιά. 
Λοιπόν τι λες;

Πηγή
http://www.loveletters.gr