Ήρθε πάλι εκείνη η γνώριμη αγκαλιά, να σου θυμίσει ότι είναι εδώ μετά από κάθε σου ταξίδι. Σε έχει αφήσει ελεύθερη να σεργιανίσεις τον κόσμο, επειδή σε αγαπάει περισσότερο από όλους τους άλλους, που σε θέλουν εγκλωβισμένη στην δική τους αγκαλιά μόνο.
Σε νοιάζεται πιο πολύ από εκείνους, που δίνουν τα πάντα να είναι κοντά σου, αλλά δεν είναι ποτέ δίπλα σου. Σε πονάει αληθινά για τα χαρίσματα σου, και όχι για την ομορφιά σου. Σε παίρνει όπως είσαι με τα ελαττώματα σου, δεν θέλει να σε αλλάξει, θέλει μόνο να τον εμπιστευτείς.
Δεν σε διεκδικεί με δόλο και με τεχνάσματα, αλλά με την καρδιά γεμάτη θησαυρούς. Δεν ανοίγει τα χέρια του να αγκαλιάσει τις καλές σου στιγμές, σε θέλει και σε λατρεύει και εκείνες τις κακές, μοναχικές σου στιγμές που δεν σε αντέχει κανένας.
Σε πιστεύει δίχως αποδείξεις, δεν σου ζητάει, μόνο σε εμπιστεύεται. Το μεγαλύτερο του προσόν δεν είναι η ομορφιά του. Έχεις γνωρίσει και ωραιότερους. Είναι η αντοχή του στις στιγμές του κακού σου χαρακτήρα.
Σε νοιάζεται πιο πολύ από εκείνους, που δίνουν τα πάντα να είναι κοντά σου, αλλά δεν είναι ποτέ δίπλα σου. Σε πονάει αληθινά για τα χαρίσματα σου, και όχι για την ομορφιά σου. Σε παίρνει όπως είσαι με τα ελαττώματα σου, δεν θέλει να σε αλλάξει, θέλει μόνο να τον εμπιστευτείς.
Δεν σε διεκδικεί με δόλο και με τεχνάσματα, αλλά με την καρδιά γεμάτη θησαυρούς. Δεν ανοίγει τα χέρια του να αγκαλιάσει τις καλές σου στιγμές, σε θέλει και σε λατρεύει και εκείνες τις κακές, μοναχικές σου στιγμές που δεν σε αντέχει κανένας.
Σε πιστεύει δίχως αποδείξεις, δεν σου ζητάει, μόνο σε εμπιστεύεται. Το μεγαλύτερο του προσόν δεν είναι η ομορφιά του. Έχεις γνωρίσει και ωραιότερους. Είναι η αντοχή του στις στιγμές του κακού σου χαρακτήρα.
Στης σκοτεινής σου πλευράς, που δεν αντέχεις ούτε εσύ τον εαυτό σου, εκείνος γυρίζει και σου δίνει ακόμα ένα φιλί. Σου δείχνει χρόνια τώρα πως όλος του ο κόσμος είσαι εσύ, και ας άφηνε εσένα ελεύθερη να γυρίζεις όλο το κόσμο.
Όμως κάποια μέρα τελειώνουν όλα, γιατί πολύ απλά τα βαρέθηκες, ώσπου επιστρέφεις πίσω. Και εκείνος είναι εκεί, δεν σου ζητάει τα ρέστα, σου ζητάει να μείνεις. Και μένεις, σίγουρη τώρα πια ότι όλοι οι δήθεν έρωτες έμειναν δήθεν, όλοι οι ξένοι έμειναν ξένοι, και όσοι άξιζαν είναι εδώ μπροστά σου και σου φωνάζουν δίχως μιλιά, σε περίμεναν δίχως να σε φορτώνουν ενοχές, σου κράτησαν μια θέση και την στόλισαν με ιδανικά.
Ξέρεις τώρα, ότι σε αυτή τη ζωή έκανες την διαδρομή σου, έζησες, γεύτηκες, ταξίδεψες, αλλά γυρίζοντας το κεφάλι σου μία μέρα, δίπλα σου είδες μονάχα εκείνον τον έναν. Τον άνθρωπο σου. Ξέρεις τώρα, ότι κάθε σου λύπη, κάθε σου δάκρυ άξιζε. Γιατί τα ένιωσες όλα στον υπέρτατο βαθμό για να έρθεις πάλι κοντά του.
– Να γυρίζεις πάντα πίσω σε εκείνους που σε αγαπάνε πραγματικά. –
Όμως κάποια μέρα τελειώνουν όλα, γιατί πολύ απλά τα βαρέθηκες, ώσπου επιστρέφεις πίσω. Και εκείνος είναι εκεί, δεν σου ζητάει τα ρέστα, σου ζητάει να μείνεις. Και μένεις, σίγουρη τώρα πια ότι όλοι οι δήθεν έρωτες έμειναν δήθεν, όλοι οι ξένοι έμειναν ξένοι, και όσοι άξιζαν είναι εδώ μπροστά σου και σου φωνάζουν δίχως μιλιά, σε περίμεναν δίχως να σε φορτώνουν ενοχές, σου κράτησαν μια θέση και την στόλισαν με ιδανικά.
Ξέρεις τώρα, ότι σε αυτή τη ζωή έκανες την διαδρομή σου, έζησες, γεύτηκες, ταξίδεψες, αλλά γυρίζοντας το κεφάλι σου μία μέρα, δίπλα σου είδες μονάχα εκείνον τον έναν. Τον άνθρωπο σου. Ξέρεις τώρα, ότι κάθε σου λύπη, κάθε σου δάκρυ άξιζε. Γιατί τα ένιωσες όλα στον υπέρτατο βαθμό για να έρθεις πάλι κοντά του.
– Να γυρίζεις πάντα πίσω σε εκείνους που σε αγαπάνε πραγματικά. –
