Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

Αυτό μόνο...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου

Όταν θα φύγω από εδώ, θα έρθω στο όνειρό σου και θα σου πω όσα δεν πρόλαβα να σου πω όσο ήμουν κοντά σου!



Θα σου πω πως σε αγάπησα όσο ποτέ δεν αγάπησα κανέναν. Σε πόθησα όσο ποτέ δεν πόθησα κανέναν. Σε θέλησα όσο ποτέ δεν θέλησα κανέναν. Σε πίστεψα όσο ποτέ δεν πίστεψα κανέναν. Όσο ποτέ δεν λάτρεψα κανέναν!

Με έκανες να νιώσω πάλι παιδί. Με έκανες να νιώσω πάλι γυναίκα! Με έκανες να νιώσω…

Με έκανες να βγάλω συναισθήματα που δεν ήξερα ποτέ πως υπήρχαν μέσα μου. Που δεν πίστευα ποτέ πως υπήρχαν. Ποτέ!

Με έκανες να νιώσω τη γεύση των δακρύων μου. Τη γεύση των δικών σου! Και όχι από λύπη, αλλά από χαρά! Γιατί ακόμα και όταν ήμασταν χώρια έβλεπα το πρόσωπό σου και χαμογελούσα! Άκουγα τη φωνή σου και έσκαγε ένα χαμόγελο στα χείλη μου!


Είναι γλυκά τελικά τα δάκρυα. Γλυκά σαν τον ήχο της φωνής σου! Γλυκά σαν τη γεύση του φιλιού σου!

Με έκανες καλύτερο άνθρωπο! Με έκανες να δω τι σημαίνει ‘σε θέλω μόνο για εμένα’. Με έκανες να ζηλέψω, να πονέσω, γελάσω, να κλάψω!


Να φτιάξω όνειρα από την αρχή. Όνειρα για εμάς. Όνειρα μόνο για εσένα! Όνειρα που εδώ και χρόνια είχαν πεθάνει. Τα είχε πάρει η θάλασσα. Τα είχε κρατήσει βαθιά στον βυθό της. Όπως αυτά τα μπουκάλια με τα αιώνια αδιάβαστα μηνύματα. Αυτά τα μηνύματα των ερωτευμένων που χάθηκαν και δεν διαβάστηκαν ποτέ.

Με έφτιαξες από την αρχή! Δεν το κατάλαβες ποτέ ή δεν ήθελες να το καταλάβεις.

Δεν πειράζει όμως αγάπη μου!

Μου φτάνει πως τις τελευταίες μου στιγμές τις πέρασα με Εσένα στο μυαλό μου. Δεν ήταν κάποιος από τους άλλους, από τους ίδιους. Ήσουν εσύ ο μοναδικός της καρδιάς μου! Εσύ Αγάπη μου. Εσύ!

Τώρα ξέρεις πως… Τίποτα δεν ξέρεις. Τίποτα δεν πρόλαβες να δεις, να καταλάβεις από εμένα.

Σίγουρα όμως θα βρεθούμε κάποια στιγμή από κοντά, εύχομαι να είναι αργά, να έρθεις όσο πιο αργά γίνεται για να με συναντήσεις εκεί. Θα τα κάνουμε όλα όπως τα θελήσαμε! Όλα!


Το μόνο σίγουρο είναι πως μέχρι τότε θα έρχομαι κάθε βράδυ στα όνειρά σου και θα προσπαθώ χωρίς να σε ξυπνάω, να σε αγγίζω. Να σε νιώθω πάνω μου. Να σε μυρίζω! Να σε φιλάω! Να σε αγκαλιάζω!

Να σε νανουρίζω για να μην ξυπνάς. Να διώχνω όλους τους δαίμονες των ονείρων σου. Αυτούς τους κακούς που σε κάνουν να ξυπνάς ιδρωμένος και με την ανάσα κομμένη.

Θα είμαι εγώ εκεί. Θα είμαι εγώ εκεί Αγάπη μου!

Και όταν πάλι θα βρεθούμε θα σου πω πως δεν μου έλειψες καθόλου. Καθόλου γιατί ήμουν πάντα εκεί κοντά σου! Μου έλειψε μόνο το άγγιγμα σου! Η ανάσα σου! Μόνο…


Ποτέ δεν έφυγα από εκεί. Ήμουν πάντα εκεί όταν ξεκινούσες τη μέρα σου. Όταν ήσουν στο δρόμο και οδηγούσες αφηρημένος γιατί σκεφτόσουν εμένα. Όταν προσπαθούσες να αποκοιμηθείς και δεν μπορούσες γιατί πάλι σκεφτόσουν εμένα. Είχες σίγουρα την αίσθησή μου, σαν τον αέρα που έρχεται και σου χαϊδεύει τα μαλλιά. Το πρόσωπο! Το πρόσωπό σου αγάπη μου.

Αυτό μόνο θα μου έλειπε. Αυτό μόνο. Το πρόσωπό σου!

Αυτό!


Πηγή
http://www.loveletters.gr