Παράξενη κοπέλα. Ανισόρροπη, κυκλοθυμική και ονειροπόλα.
Για την ακρίβεια αυτό ήταν. Ονειροπόλα. Αυτό την χαρακτήριζε περισσότερο από κάθε τι άλλο.
Χανόταν στον κόσμο που εκείνη φανταζόταν για ώρες ατέλειωτες. Δημιουργούσε την δίκη της ουτοπία.
Ονειρευόταν έναν κόσμο έτοιμο ν’ αγκαλιάσει κάθε συνάνθρωπο του σε κάθε δυσκολία. Έτοιμο να προσφέρει και ν’ αγαπήσει. Ένας κόσμος γεμάτος από ανθρώπους αληθινούς, καλόβουλους κι αλληλέγγυους.
Ονειρευόταν ένα κόσμο που θ’ αγαπούσε όλα του τα παιδιά. Χωρίς διακρίσεις. Δίνοντας ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα. Κι ύστερα άκουγε το γέλιο τους γιατί στη φαντασία της, όλα αυτά, τα είχε καταφέρει.
Κι ο έρωτας; Αχ… Αυτός ο έρωτας. Μπορούσε να διαθέσει όλη της την φαντασία προκειμένου να δημιουργήσει τον ιδανικό έρωτα. Ανθρώπους που φτιάχτηκαν ο ένας για τον άλλον. Δόθηκαν ολοκληρωτικά, χωρίς να κρατήσουν τίποτα για εκείνους. Γιατί γι’ αυτήν αυτό είναι έρωτας. Έτσι είναι η αγάπη, η ατόφια κι ανιδιοτελή.
Και τι γινόταν με την πραγματική της ζωή;
Μην φοβάσαι, άνθρωπε, εκείνον που έχει ακόμη το ψυχικό σθένος να ονειρεύεται. Εκείνος δεν έχει χάσει την ελπίδα. Δεν θα την χάσει ποτέ κι αυτή είναι η μεγαλύτερη του ευλογία. Πιστεύει στο καλό, το αγνό κι αγαθό. Πιστεύει στη δύναμη της φαντασίας του κι έχει ανυπέρβλητο πείσμα.
Έτσι, ένας ονειροπόλος είναι πάντα νικητής γιατί δεν έμαθε ποτέ να τα παρατά. Γιατί ακόμη κι αν πέσει, θα βρει την δύναμη και θα ξανά σηκωθεί. Και θα παλέψει Ξανά, και ξανά, και ξανά.
Ίσως, να μη καταφέρει ν’ αλλάξει τον κόσμο. Θα πραγματοποιήσει, όμως, την αλλαγή εκείνη που πολέμησε χρόνια στην φαντασία του, σε προσωπικό βαθμό. Αυτό θα ορίσει την δίκη του ευτυχία σ’ έναν κόσμο ιδανικό, φτιαγμένο μόνο γι’ αυτόν.
Πηγή
http://www.loveletters.gr
