Τρίτη 9 Ιουλίου 2019

Στην δική μου Εδέμ

Γράφει η Σαντίνα Δεναξά

Εκεί στην αγκαλιά σου είναι που θέλω ν’ ακουμπήσω

τα όνειρα και να κοιμίσω τους φόβους μου.



Ν’ αφήσω τις έγνοιες να ξεχυθούν μακριά,

καθώς μυαλό και σώμα θα χαλαρώνουν από την θέρμη του κορμιού σου.


Εκεί ανάμεσα στα δυο σου χέρια να γίνω

πάλι το ανέμελο παιδί κι εσύ ο προστάτης του.

Να γυρίσω το ρολόι του χρόνου

και ν’ αδειάσω τ’ αρνητικό του φορτίο.

Εκεί που το δύο γίνεται ένα σε μια εξίσωση

που καταρρίπτει κάθε μαθηματικό νόμο.

Να ξεχάσω ότι είμαι μια ώριμη γυναίκα που οφείλει

να μάχεται συνεχώς απέναντι στις αδικίες της ζωής.

Να γδυθώ από τον δυναμισμό και την χειραφέτησή μου.

Να γίνω μια στάλα ύπαρξης που χάνεται στο σύμπαν της αγάπης σου.


Εκεί στην αγκαλιά σου θέλω να αφεθώ και να στεγνώσω τα δάκρυά μου.

Χωρίς να αισθανθώ ντροπή για την αδυναμία μου.

Να γείρω το κεφάλι μου στο στέρνο σου και να μείνω ευάλωτη κι εκτεθειμένη.

Να μείνω γυμνή χωρίς πρέπει και κανόνες τακτικής.

Να σου ψιθυρίσω πόσο σκληρός είναι ο κόσμος

και πόσο η αγάπη σου τον κάνει υποφερτό.

Εκεί ανάμεσα στα δυο σου χέρια που ξέρουν

να σφίγγουν και να περιφρουρούν το είναι μου.

Που ψηλαφούν τον πόνο και την θλίψη μου

και μαλακώνουν τους κόμπους της καθημερινής βιοπάλης.

Εκεί στην αγκαλιά σου θέλω να περάσω

τους χειμώνες της ζωής μου και να γευτώ τα καλοκαίρια της.

Εκεί να κλείσω το γέλιο μας ν’ αντηχεί στους αιώνες.


Να σφραγίσω με μαγικά ξόρκια κάθε ρωγμή.

Να δώσω άφεση στους δαίμονες και χώρο στους αγγέλους μας.

Ν’ απομακρύνω κάθε λάθος και δισταγμό.

Ν’ αποδυναμώσω οτιδήποτε επιδιώκει να σπάσει αυτόν τον δεσμό.

Εκεί ανάμεσα στα δυο σου χέρια που κατοικεί ο έρωτας

κι ανασταίνεται η ελπίδα κάθε στιγμή.

Εκεί που οι καρδιές μας πάλλονται σαν μία. Στην δική μου Εδέμ.


Πηγή
http://www.loveletters.gr