Ο ζυγός της ζωής

Από τη Μαριλένα Σ.

Κάποιες φορές στη ζωή μας, νιώθουμε ότι ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Από πολλά απανωτά χτυπήματα και δεν ξέρουμε πως να τα διαχειριστούμε. Ασυνείδητα ξεσπάμε σε λάθος ανθρώπους επειδή ξέρουμε ότι αυτοί θα είναι δίπλα μας και θα μας ανεχτούν και θα μας στηρίξουν. Άλλες φορές κλεινόμαστε στους εαυτούς μας, και το μονο μας ξέσπασμα είναι το κλάμα, ή εξαρτήσεις, όπως το αλκοόλ και το τσιγάρο.

Μήπως ήρθε η ώρα όμως, να βρούμε έναν τρόπο, ώστε να διαχειριζόμαστε τους εαυτούς μας σε τέτοιες καταστάσεις;
Μήπως ήρθε η ώρα, να μην κάνουμε τους ανθρώπους που μας αγαπούν σάκους του μποξ και να τους χτυπάμε μόνο και μόνο για να ξεσπάμε;
Μήπως ήρθε η ώρα, να αναλάβει ο καθένας μας τα μερίδια ευθύνης του, και να βρει τα κότσια να τα αντιμετωπίσει;

Ας πούμε λοιπόν ότι φτάνουμε στα όριά μας κάποιες φορές (ίσως αρκετές φορές στη ζωή μας). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η λύση είναι μία:
Να πάρουμε έναν ζυγό.
Ή έστω να τον ζωγραφίσουμε, ή ακόμα και να τον φανταστούμε.
Απ’ τη μία του μεριά θα βάλουμε ό,τι θετικό, κι απ’ την άλλη ό,τι αρνητικό μας συμβαίνει.

Στη μία θέση λοιπόν, θα μπουν οι στεναχώριες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Ο καθένας μας για τους δικούς του λόγους.
Θα βάλουμε επίσης τα άγχη μας.
Τις ανησυχίες μας.
Τις πιέσεις που ολοένα μας χτυπούν.
Θα βάλουμε τις αναποδιές που μας προσφέρει η ζωή μας.
Θα βάλουμε τις ευθύνες που πέφτουν πάνω μας ολοένα και περισσότερο μεγαλώνοντας χωρίς να είμαστε ποτέ απόλυτα προετοιμασμένοι για αυτές.
Θα βάλουμε επίσης και τις υποχρεώσεις που έχουμε.
Βάρυνε πολύ ε;
Το ξέρω.
Και με τα χρόνια θα βαραίνει λίγο περισσότερο κάθε φορά.

Πάμε όμως να δούμε και την άλλη πλευρά τι έχει.

Στην άλλη θέση λοιπόν του ζυγού, θα μπουν οι χαρές της ζωής. Ό,τι μπορεί να κάνει τον καθένα μας χαρούμενο.
Θα βάλουμε τις όμορφες μας στιγμές.
Θα βάλουμε τους λόγους που χαμογελάμε.
Επίσης θα μπουν οι άνθρωποι που αγαπάμε και μας αγαπούν. Η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, ο άνθρωπός μας.
Και εννοείται, ότι στη βάση όλων αυτών θα βάλουμε την υγεία μας… Και των γύρω μας.

Και εδώ έχουμε να κάνουμε μια επιλογή. Η επιλογή αυτή λέγεται κριτήριο. Έχουμε να επιλέξουμε, με τι κριτήρια θα δώσει βαρύτητα ο ζυγός μας.
Οι επιλογές είναι δύο.
Τα κριτήρια μας θα είναι είτε ποιοτικά, είτε ποσοτικά.
Τι εννοώ;
Είναι απλό.

Είναι καθαρά στο χέρι μας το αν θα δώσουμε βαρύτητα στη μεριά που είναι όλα τα αρνητικά, μιας και αριθμητικά βγαίνουν περισσότερα απ’ τα θετικά.
Όπως επίσης, είναι στο χέρι μας, να σκεφτούμε την σημαντικότητα του κάθε θετικού και αρνητικού στοιχείου και να τα ζυγίσουμε με βάση ποια έχουν για μας μεγαλύτερη σημασία και αξία στη ζωή μας.

Τι έχει μεγαλύτερη σημαντικότητα για μας; Να μετράμε ένα ένα κάθε μας πρόβλημα και κάθε μας δυσκολία αφήνοντας τα να μας πάρουν από κάτω, και απομακρύνοντας κάθε άτομο που μας αγαπάει;
Ή μήπως να είμαστε καλά εμείς, οι άνθρωποί μας, και να ξορκίζουμε κάθε σκοτάδι με ένα χαμόγελο και όμορφες στιγμές;

Κάποιες φορές, δεν χρειάζεται να υπεραναλύουμε τα πάντα, ψάχνοντας απελπισμένα να βρούμε την απόλυτη λύση. Μιας και συνήθως δεν υπάρχει καν.
Κάποιες φορές, χρειάζονται αυτά τα απλά και μικρά πράγματα, που κάνουν την διαφορά.
Όπως ένα οικογενειακό τραπέζι, να νιώσουμε τη ζεστασιά της πιο δυνατής αγάπης.
Όπως μια εκδρομή με την παρέα μας, ώστε να πονέσουν οι κοιλιές μας απ’ το πολύ γέλιο.
Όπως ένα όμορφο μονοήμερο με τον σύντροφό μας αγκαλιά, ώστε να ενώσει κάθε σπασμένο κομμάτι μας απ’ την αρχή.



Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι η ζωή είναι μικρή. Και δεν πρέπει να την μετράμε με στεναχώριες, αλλά με χαρές.

Γιατί στο τέλος τι μένει;
Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα χάδι.
Και αυτά τα μικρά καθημερινά πράγματα, στο τέλος είναι πάντα αρκετά, ώστε να αναιρέσουν κάθε λόγο που μπορεί να μας στερεί το χαμόγελο στα χείλη μας.

Πηγή
http://metaximas.org