Τα μάτια που σου λείπουν, πάντα θα ψάχνεις τους τρόπους να τα συναντάς. Και θα τους βρίσκεις.
Θα τα αναζητάς μέχρι να τα κατακτήσεις γιατί μόνο αυτά κοιτούν την καθαρή ψυχή σου.
Μόνο εκείνα πλέκουν το εγκώμιο σου για χάρη της.
Θα κρατάς πάντοτε καλά κρυμμένη μια μικρή ελπίδα πως κάποτε θα γίνουν δικά σου κι ας γνωρίζεις πως οι πιθανότητες δεν είναι μαζί σου.
Κι ας ξέρεις πως η ευτυχία μέχρι τώρα σου γύριζε την πλάτη.
Από μικρό παιδί σου άρεσαν οι εκπλήξεις μα η προσευχή σου δε ζητάει να σου αποφέρει απλά μιαν απρόσμενη έκπληξη.
Η απάντηση της θα μοιάζει στο βλέμμα σου ένα τεράστιο θαύμα,
την αιτία να χαμογελάσουν τα δικά σου μάτια,
την αφορμή η καρδιά σου να ζητήσει άσυλο απ’ την δική της
και το λόγο που συνεχώς η αναζήτηση σου είχε κάθε φορά το ίδιο αποτέλεσμα,
την ίδια ακριβώς κατάληξη, τα ίδια πάντα πολύτιμα ευρήματα· τα εκφραστικά και μελαγχολικά της μάτια.
Κι όταν γίνουν δικά σου, έκπληκτος θα διαπιστώσεις πως από πάντα ήταν.
Πως από πάντα περίμεναν να κοιτάξουν ένα ζευγάρι σαν και τα δικά σου.
Από αυτά που δεν παρεκκλίνουν δεξιά κι αριστερά αλλά στέκονται ευθεία πιστά απέναντι τους,
ακολουθώντας την ίδια πορεία και δακρύζοντας
που τόσος καιρός χαμένος πέρασε από μπροστά τους, χωρίς το βλέμμα σου να είναι στραμμένο πάνω τους…
Πηγήhttp://metaximas.org
