Μέσα στο σκοτάδι κρύβεται κάπου λίγο φως. Εκεί στην κλάψα και την μιζέρια των άλλων θα βρεις ανθρώπους αληθινούς που θα σου δώσουν χωρίς αντάλλαγμα την αυθεντικότητα τους.
Υπάρχουν λοιπόν και εκείνοι, οι άλλοι άνθρωποι, οι ιδιαίτεροι.
Εκείνοι που ξυπνάνε τραγουδώντας, ενώ οι υπόλοιποι απορούν που βρίσκουν τόσο κέφι, αυτοί που θα χορέψουν έστω και μία στροφή του τραγουδιού που μόλις ήρθε στο μυαλό τους, που θα σε πάρουν στις πέντε το πρωί να σου προτείνουν τη συναρπαστική αναζήτηση παγωτού σε ολόκληρη την πόλη.
Εκείνοι που ξυπνάνε τραγουδώντας, ενώ οι υπόλοιποι απορούν που βρίσκουν τόσο κέφι, αυτοί που θα χορέψουν έστω και μία στροφή του τραγουδιού που μόλις ήρθε στο μυαλό τους, που θα σε πάρουν στις πέντε το πρωί να σου προτείνουν τη συναρπαστική αναζήτηση παγωτού σε ολόκληρη την πόλη.
Οι άνθρωποι που θέλουν να τα ζήσουν όλα, πολύ.
Λατρεύουν τα ταξίδια και αν είσαι τυχερός θα περιλαμβάνεσαι κι εσύ στο επόμενό τους. Θα σε τρέχουν σε παραλίες και βουνά να δεις την ομορφιά της φύσης και λίγο πιο μετά θα σε κοιτάνε λες και είσαι εξωγήινος που κουράστηκες και δεν θες να τους συνοδεύσεις το βράδυ στην έξοδο που ετοιμάζουν. Έχουν αντοχές, σίγουρα σωματικές αλλά πολύ παραπάνω ψυχικές.
Ασχολούνται με άπειρα πράγματα όμως πάντα έχουν χρόνο και για σένα. Ξέχασε ο κόσμος να τους αναφέρει ότι οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται κάποιες φορές σε συμφέροντα, σε βλέπουν και βλέπουν και όλον τον κόσμο καλοπροαίρετα. Μισούν την κακία αλλά η καθαρή τους ψυχή συχνά δεν μπορεί να την εντοπίσει κιόλας τριγύρω.
Ενθουσιάζονται, ενθουσιάζονται με το παραμικρό, ακόμα και μ’ ένα σύννεφο που χει σχήμα αρκουδιού, μια κούπα, ένα βαρετό ντοκυμαντέρ.
Ασχολούνται με άπειρα πράγματα όμως πάντα έχουν χρόνο και για σένα. Ξέχασε ο κόσμος να τους αναφέρει ότι οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται κάποιες φορές σε συμφέροντα, σε βλέπουν και βλέπουν και όλον τον κόσμο καλοπροαίρετα. Μισούν την κακία αλλά η καθαρή τους ψυχή συχνά δεν μπορεί να την εντοπίσει κιόλας τριγύρω.
Ενθουσιάζονται, ενθουσιάζονται με το παραμικρό, ακόμα και μ’ ένα σύννεφο που χει σχήμα αρκουδιού, μια κούπα, ένα βαρετό ντοκυμαντέρ.
Γεννήθηκαν για να ναι χαρούμενοι.
Είναι πάντα όντως τόσο χαρούμενοι; Όχι φυσικά, κάτι τέτοιο δεν είναι ανθρώπινο, δεν είναι αληθινό και οτιδήποτε ψεύτικο δε χωράει στη ζωή τους. Είναι απλό, ως ανθρώπινα όντα και εκείνοι θα πέσουν, δε θα στο δείξουν όμως ποτέ, ειδικά όταν τους έχεις ανάγκη για να ανέβεις εσύ.
Άνθρωποι με ζεστά χέρια και καθαρή ματιά, άνθρωποι δικοί σου, που έχεις την τιμή να σου έχουν αφοσιωθεί, που θα σε μάθουν να μην εγκαταλείπεις, θα σου δείξουν τη σημαίνει το πραγματικό χαμόγελο και αβίαστα θα σου πουν αμέσως σ’ αγαπώ.
Όλοι έχουμε τέτοιους ανθρώπους δίπλα μας, εκείνους τους «τρελούς» , τους ονειροπόλους, εκείνους που δεν πρέπει να ξεχνάμε να τους πούμε ευχαριστώ με μία αγκαλιά, εκείνους…τους δικούς μας σημαντικούς ανθρώπους.
Πηγή
http://metaximas.org
