Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019

Δυο λόγια απ’ τον Χρόνο

Γράφει η Βίκυ Μπάλλου

Καλησπέρα.

Ονομάζομαι «Χρόνος». Τρανταχτή απόδειξη της ύπαρξής μου το ρολόι σου. Βασική μου ενασχόληση : το «πέρασμα».

Ναι, καλά κατάλαβες. Είμαι εγώ που με γιορτάζεις όταν έχεις γενέθλια. Που με χαρακτηρίζεις «αμείλικτο» και σπάνια με ευχαριστείς για όσα σου προσφέρω.

Συνήθως, εσύ μου απευθύνεις το λόγο. Ήρθε όμως η στιγμή να πω και εγώ δυο λόγια σε σένα.

Αρχικά, θα παραδεχθώ ότι είμαι αρκετά παράξενος. Κάνω τα κόλπα μου και κυλώ όπως εγώ επιθυμώ. Όμως, κατά βάθος, λειτουργώ μ’ αυτόν τον τρόπο για το δικό σου καλό.

Τρέχω στα όμορφα, για να σε κάνω να δημιουργήσεις κι άλλα – ακόμα ομορφότερα.

Σταματώ στα δύσκολα, για να σε κάνω ανθεκτικό, δυνατό, ώστε να αντιμετωπίσεις με επιτυχία τα εμπόδια που θα σταθούν μπροστά σου, στον δρόμο προς την κορυφή.

Αλλά και μετά τα άσχημα είμαι δίπλα σου κι, αν μ’ αφήσεις να περάσω, θα σου απαλύνω τις πληγές. Έστω και λίγο.

Δεν γυρίζω πίσω, για να ‘χω αξία. Αν επαναλαμβανόμουν, θα γινόμουν ρουτίνα, την οποία, απ’ όσο ξέρω, απεχθάνεσαι.

Δεν είμαι άδικος. Σου παίρνω κάτι μα σου δίνω κάτι άλλο.

Στην αρχή, σου χαρίζω νιάτα, για να τα ζήσεις στο έπακρο. Να γεμίσεις με εμπειρίες, έρωτες, δημιουργίες και ιδανικά.

Μα κι όταν λίγο αργότερα παίρνω τη νεότητά σου, προσφέρω ακριβά ανταλλάγματα. Ωριμότητα, σοφία, πείρα και στιγμές για ν’ απολαύσεις τους καρπούς των κόπων σου. Γι’ αυτό μην παραπονιέσαι για τις ρυτίδες του προσώπου σου – για ‘κείνες της ψυχής ν’ ανησυχείς , που όμως δεν είναι δική μου ευθύνη.

Στην πραγματικότητα, επομένως, είμαι αρκετά γενναιόδωρος. Σε κάθε περίοδο της ζωής σου, σου δίνω τα χρώματα για να με μεταμορφώσεις στην καλύτερη ζωγραφιά. Με διαφορετικά κάθε φορά πινέλα, γιατί αλλιώς δεν θα ‘χα ενδιαφέρον.

Γι’ αυτό εκμεταλλεύσου τις ευκαιρίες που σου δωρίζω, μην τις προσπερνάς.

Μην αφήνεις τα λεπτά που σου χαρίζω άδεια, κενά. Γι’ άλλους είναι πολύτιμα. Γέμισέ τα με χαμόγελο, ενέργεια και αγάπη. Κάνε σήμερα πράξη την σκέψη του χθες και γίνε καλύτερος μέρα με τη μέρα, κάνοντας το παρελθόν να ζηλεύει το παρόν και το παρόν να αδημονεί για το μέλλον.

Μην με κατηγορείς ότι περνάω γρήγορα. Υπάρχω για να κυλώ. Αυτός είναι ο σκοπός μου. Εσύ βρίσκεσαι εδώ για να με κάνεις να περνώ αξέχαστα για σένα και τους γύρω σου, όσο τουλάχιστον περνά από το χέρι σου.


Και κάτι τελευταίο:

Δεν μπορείς να με κάνεις να σταματήσω. Αποδέξου το και μη με σπαταλάς άλλο σε ανούσιες σκέψεις, αφήνοντάς με να περνώ ανεκμετάλλευτος.

Αντί να μεμψιμοιρείς για κάτι που δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, μετάτρεψέ με στην καλύτερη και πιο γλυκιά ανάμνηση.

Αντί να μεμψιμοιρείς, ΖΗΣΕ ΜΕ!


(Αφιερωμένο στο φίλο που μου ζήτησε να γράψω κάτι για τα χρόνια που περνούν γρήγορα… Με την ευχή τα χρόνια μας να κυλούν μαγευτικά! )

Πηγή
http://metaximas.org