Αυτή τη γυναίκα που κοιτάς εκεί, μην τη λυπάσαι!

Γράφει η Εύη Μαυρογιάννη

Αυτή τη γυναίκα που κοιτάς εκεί, μην τη λυπάσαι!
Μπορεί να φαίνεται αδύναμη, αλλά δεν είναι.
Ίσως φτάσεις, κάποτε, σε σημείο να ζηλέψεις τη δύναμή της.
Ίσως εκπλαγείς, πώς στέκεται κι αντέχει!
Μπορεί να βαραίνει από τα πολλά, μα βάρος δε γίνεται σε κανέναν.

Θα κάνει βήματα. Δεν έχει σημασία αν προχωρά αργά. Σημασία έχει πως παραμένει ο εαυτός της. Eχει εμπιστοσύνη στην κρίση της. Γι’ αυτό, φεύγει, πριν πληγωθεί ανεπανόρθωτα.
Κάποιες φορές, αφήνει πράγματα ανείπωτα, γιατί έτσι πρέπει να μείνουν. Όχι από αδυναμία. Από δύναμη εσωτερική. Κυρίως, από αξιοπρέπεια…
Φεύγει, για να μη φανεί μίζερη στα μάτια των πολλών, αλλά δυνατή στα μάτια των λίγων.

Έρχεται η στιγμή που θέτει υγιή όρια.
Διώχνει τα αβάσταχτα συναισθηματικά της βάρη.
Είναι δυνατή, με σιωπές που μόνο εκείνη γνωρίζει.

Όταν μένει μόνη. Όταν κλίνει η πόρτα. Όταν νυχτώνει.
Αυτή η γυναίκα, κλαίει, σε στιγμές που δε φαντάζεσαι.

Κι όμως, δε μειώνει τον εαυτό της, για τίποτα και για κανέναν!
Τη γυναίκα αυτήν, μην την υποτιμάς.

Αυτή η γυναίκα δίνει περισσότερα από όσα παίρνει. Κι όμως, συνεχίζει να αγαπάει, με τρόπο που, ίσως, να μην καταλάβεις ποτέ...
Πηγή
http://www.ewoman.gr