Να είσαι δυνατή εαυτέ μου γιατί αξίζεις πολλά

Από τη Μαριλένα

Είσαι άνθρωπος, όχι ρομπότ, το ξέρεις έτσι;
Μάλλον όχι.
Αν το ήξερες δεν θα το συζητούσαμε τώρα.
Κάτσε να τα πιάσουμε ρε κορίτσι μου απ’ την αρχή τα πράγματα.

Είσαι εκεί όποτε σε θέλουν, σωστά;
Όποτε χρειάζονται τη γνώμη σου, τη βοήθειά σου, τις γνώσεις σου, ακόμα και φορές που δεν έπρεπε καν κάποιοι να σε χρειάζονται, εσύ έτρεξες.
Δίνεις απλόχερα, χωρίς να περιμένεις να πάρεις.
Πολλές φορές μάλιστα έδωσες και πράγματι δεν πήρες τίποτα πίσω.
Ούτε καν ένα απλό ευχαριστώ.
Ξέρεις, αυτό που διαχωρίζει την εκτίμηση, απ’ την αχαριστία.
Κι όμως, ξανά προσέφερες πάλι σ’ αυτά τα ίδια άτομα.

Πάμε παρακάτω.

Γεμίζεις καρδιές, ψυχές, χαμόγελα, αναμνήσεις, όσους αγαπάς.
Όσους λένε ότι σ’ αγαπούν.
Και νιώθεις γεμάτη εσύ η ίδια κάθε φορά που το κάνεις αυτό.
Μπράβο σου, δε λέω, είναι ωραίο συναίσθημα να κάνεις τους άλλους χαρούμενους.

Να σε ρωτήσω κάτι ρε κοπελιά όμως;
Τη δική σου τη ψυχή, ποιος στο διάολο θα τη γεμίσει;
Περιβάλλεσαι από τόσους ανθρώπους και τους έχεις μάθει στο να δίνεις, να δίνεσαι και να μη παίρνεις.
Και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι;
Ότι συμβιβάζεσαι με αυτό.

Συμβιβάζεσαι με τη μετριότητα που τόσο σιχαίνεσαι.
Και το ακόμα χειρότερο βέβαια, είναι ότι είσαι πράγματι τόσο αφελής που πιστεύεις ότι ο άνθρωπος αλλάζει.
Τόσο ανόητη, που νομίζεις ότι θα ξυπνήσεις ένα όμορφο πρωινό και ό,τι καλό έχεις κάνει στον καθένα, θα στο ανταποδώσουν.

Όχι κοριτσάκι.
Λάθος νομίζεις.
Όποιος θέλει να σου προσφέρει, θα το κάνει μόνος του.
Θα το κάνει εξ αρχής γιατί έτσι θα του βγει.
Όποιος θέλει να σε δει χαμογελαστή, θα το καταλάβεις, γιατί θα διαφέρει.
Γιατί δεν θα σου μιλάει με «εγώ», αλλά με «εμείς».
Γιατί πριν σου πει την πλευρά του, θα τον νοιάζει να μάθει τη δική σου πρώτα.

Μην χαλιέσαι άλλο, ψυχή μου, με κενούς ανθρώπους και ανούσιες καταστάσεις.
Μην αναλώνεσαι σε έρωτες εφήμερους και φιλίες των λέξεων.
Μην αλλοιώνεις την αξία σου δίπλα σε ανθρώπους που τους έχεις στα ύψη, τη στιγμή που για εκείνους είναι αδιάφορο –έως και εύκολο- να σου ρίξουν μια κλωτσιά πισώπλατα και να σε στείλουν από εκεί που ήρθες.
Μην δίνεις τη βοήθειά σου δεύτερη φορά σε άτομα που την πρώτη δεν την εκτίμησαν.
Δεν θα το κάνουν ούτε τη δεύτερη ούτε την τρίτη, ούτε καμία, πίστεψε με.

Ο άνθρωπος σήμερα είναι απ’ τη φύση του λίγο αχάριστος.
Λίγο ανικανοποίητος με όσα θεωρεί δεδομένα.
Κι αν δεν χάσει τα δεδομένα του, δεν μαθαίνει να τα εκτιμάει.

Για αυτό να φεύγεις καρδιά μου.
Να φεύγεις απ’ όπου περισσεύεις.
Να φεύγεις απ’ όπου δεν νιώθεις γεμάτη.
Απ’ όπου δεν εκτιμήθηκες εξ αρχής για αυτό που είσαι και για αυτά που έδωσες.

Και το βασικότερο:
Να φεύγεις πάντα με το κεφάλι ψηλά.
Γιατί μην ξεχνάς ότι δεδομένα του ενός, είναι οι πιο τρελές επιθυμίες κάποιου άλλου.

Να είσαι δυνατή, εαυτέ μου.
Να πιστεύεις σε εσένα.
Να πιστεύεις στους ανθρώπους.
Και να πιστεύεις στην αξία σου.
Γιατί αξίζεις πολλά.

Απλώς δεν είναι όλοι άξιοι να το δουν αυτό.

Πηγή
http://metaximas.org