Δεν είναι άλλη μια προστακτική από αυτές που σε κάνουν να ασφυκτιάς, να επαναστατείς και να αντιδράς. Είναι μια παραίνεση στον εαυτό, όταν τον συλλαμβάνεις να καταλαμβάνεται από αρνητικές σκέψεις που έρχονται και πάνε, κυματίζουν, ταλαντώνονται σαν εκκρεμές.
Όταν τα άσχημα λόγια έχουν την αίσθηση επίμονης σταγόνας στο μέτωπο, που δεν μπορεί παρά να επαναλαμβάνεται ίδια, ξανά και ξανά, περιοδικά, επίπονα σαν μαρτύριο, κρατήσου.
Όταν τα συναισθήματα σε χαώνουν, μεταμφιέζονται και δεν καταφέρνεις να τα γνωρίσεις, σε κυκλώνουν και σε καταπίνουν, κρατήσου.
Όταν ο ίδιος τσαλαβουτάς στη ζωηή κυνηγώντας οξυγόνο, ενώ εκείνη σε παρασύρει δίχως έλεος στη δίνη των γεγονότων της, της πραγματικότητας που διαμορφώνει αυθαίρετα, σε πάει και σε φέρνει σαν ένα ξυλαράκι στα ορμητικά νερά της, κρατήσου τότε. Κρατήσου γερά.
Από τη μια φορά που κοίταξες κάποιον κατάματα και σου μίλησε (θα έπρεπε αναλόγως να υπάρχει λέξη ενοφθάλμυθος), από το «ευχαριστώ» που άκουσες από έναν άνθρωπο.
Όταν τα συναισθήματα σε χαώνουν, μεταμφιέζονται και δεν καταφέρνεις να τα γνωρίσεις, σε κυκλώνουν και σε καταπίνουν, κρατήσου.
Όταν ο ίδιος τσαλαβουτάς στη ζωηή κυνηγώντας οξυγόνο, ενώ εκείνη σε παρασύρει δίχως έλεος στη δίνη των γεγονότων της, της πραγματικότητας που διαμορφώνει αυθαίρετα, σε πάει και σε φέρνει σαν ένα ξυλαράκι στα ορμητικά νερά της, κρατήσου τότε. Κρατήσου γερά.
Από τη μια φορά που κοίταξες κάποιον κατάματα και σου μίλησε (θα έπρεπε αναλόγως να υπάρχει λέξη ενοφθάλμυθος), από το «ευχαριστώ» που άκουσες από έναν άνθρωπο.
Κρατήσου από τη στιγμή που ο καλύτερος φίλος σου είπε ότι πιστεύει ότι μπορείς ό,τι θελήσεις.
Από τη στιγμή που το παιδί σου έσφιξε με την μόλις για πρώτη φορά σχηματισμένη μικρή γροθιά του τον δείκτη της παλάμης σου.
Κρατήσου από το χαμόγελο στα πρόσωπα που αγαπάς και έχεις φυλαγμένα στην καρδιά σου.
Από το χέρι του ανθρώπου που επιλέγει να σε συντροφεύει.
Πες «κρατήσου» στον εαυτό σου, να κρατηθεί από τα βλέμματα που σου έδειχναν ότι σε είχαν ανάγκη.
Από τα μπράβο και τους επαίνους των σημαντικών. Από τη μουσική που λάτρεψες, τη μουσική που δεν σε προδίδει.
Από το βιβλίο που σου έκανε παρέα κι έκτοτε το κουβαλάς μέσα σου σαν απαραίτητη αποσκευή.
Κρατήσου από τα ταξίδια, από το φως του ήλιου το πρωί, τα χρώματα του ουρανού το σούρουπο.
Από το φλυτζάνι του καφέ που σε ξυπνά.
Από τη στιγμή που το παιδί σου έσφιξε με την μόλις για πρώτη φορά σχηματισμένη μικρή γροθιά του τον δείκτη της παλάμης σου.
Κρατήσου από το χαμόγελο στα πρόσωπα που αγαπάς και έχεις φυλαγμένα στην καρδιά σου.
Από το χέρι του ανθρώπου που επιλέγει να σε συντροφεύει.
Πες «κρατήσου» στον εαυτό σου, να κρατηθεί από τα βλέμματα που σου έδειχναν ότι σε είχαν ανάγκη.
Από τα μπράβο και τους επαίνους των σημαντικών. Από τη μουσική που λάτρεψες, τη μουσική που δεν σε προδίδει.
Από το βιβλίο που σου έκανε παρέα κι έκτοτε το κουβαλάς μέσα σου σαν απαραίτητη αποσκευή.
Κρατήσου από τα ταξίδια, από το φως του ήλιου το πρωί, τα χρώματα του ουρανού το σούρουπο.
Από το φλυτζάνι του καφέ που σε ξυπνά.
Από τα παραμύθια της παιδικής ηλικίας.
Μονάχα αυτή είναι η οδηγία.
Μονάχα αυτή είναι η οδηγία.
Κρατήσου.
Όπως μπορείς.
Με νύχια, με δόντια κι από όπου μπορείς.
Κρατήσου με όνειρα.
Πηγή
http://metaximas.org
Πηγή
http://metaximas.org
