Ο Γιάννης δεν είναι μόνο ένα όνομα -που κι αυτό να ήταν, ένα όνομα που σημαίνει «δώρο Θεού» δεν το λες κι αδιάφορο. Ο Γιάννης είναι μια έννοια, μια ιδέα, είναι κάτι σταθερό σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει.
Είναι ο συμμαθητής σου που σε άφηνε να αντιγράφεις ή το φυτό της τάξης. Ο συνάδελφος που μισείς ή εκείνος που έκανε το γραφείο λίγο πιο υποφερτό. Ο μπάρμαν, ο καθηγητής, ο λογιστής κι ο δικηγόρος. Είναι ο κολλητός σου, ο φίλος που θα ήθελες να ήταν κάτι παραπάνω, ο πρώην, ο νυν, το απωθημένο κι ο μεγάλος έρωτας. Είναι ο γιος, ο μπαμπάς, ο παππούς, ο θείος, ο ξάδελφος, ο αδελφός. Τον λάτρεψες ή τον μίσησες, σίγουρα δε σου πέρασε αδιάφορος.
Είναι ο Γιάννης και σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή σου βρέθηκε στο μυαλουδάκι σου να το ταλαιπωρεί. Σίγουρα κάποτε έκλαψες για έναν Γιάννη ή στην αγκαλιά ενός. Είναι το καλύτερο παιδί κι ο χειρότερος μαλάκας. Είναι το όνομα που έχει προκαλέσει τα περισσότερα συναισθήματα. Δύο συλλαβές που κόβουν βόλτες στο νου σου τις νύχτες και δε σ’ αφήνουν να ανασάνεις.
Το «συνηθισμένος» δεν τον εκφράζει, γιατί απλώς δεν τον αντιπροσωπεύει. Μάλλον δημοφιλής, χωρίς να χάνει πόντους μοναδικότητας, κερδίζοντας επιπλέον βαθμούς αξιοπιστίας. Άλλωστε, ο Γιάννης μπορεί να είναι ό,τι θέλει εκείνος∙ Ιωάννης, Ζαννής, Γιάννος, Τζον, Τζόνι, Ζαν και Χουάν.
Γράφει ποιήματα και συνταγές μαγειρικής. Ακούει ροκ και χορεύει σε πίστες. Είναι σπιτόγατος κι ο πιο κοινωνικός άνθρωπος που θα συναντήσεις. Δε χωράει σε καλούπια, δεν υπηρετεί ταμπέλες. Είναι απλώς ο ιδιαίτερος εαυτός του∙ έναν εαυτό που του πήρε καιρό να αποδεχτεί σε έναν κόσμο που λατρεύει να μαζοποιεί.
Μπορεί να σε απογειώσει ή να σε προσγειώσει απότομα. Να σε αγαπήσει όσο κανείς, μα και να σε πονέσει όσο άλλος δε θα μπορέσει. Να σε κάνει να γελάς σαν παιδί σε λούνα παρκ, μα και να κλαις σαν μπόμπιρας που του έπεσε το παγωτό απ’ το χέρι. Είναι ο καθρέφτης σου κι η απάντηση στη συμπεριφορά σου.
Είναι εκείνος που ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαπτίσαμε κι έτσι φιγουράρει στα περισσότερα προσκλητήρια, που τα σπίτια δεν κάνουν προκοπή χωρίς αυτόν, που κερνά και πίνει. Άλλες φορές δεν είναι Γιάννης, αλλά Γιαννάκης, άλλες φοβάται το θεριό κι άλλες το θεριό εκείνον. Όπως και να ‘χει ο λαός τον αγαπά, γι’ αυτό και του αφιερώνει τις περισσότερες παροιμίες και γνωμικά.
Τον αγαπάμε κι εμείς, γι’ αυτό του αφιερώνουμε τις καλύτερες ευχές. Για μια ζωή μοναδική όσο κι εκείνος. Για χρόνια όμορφα, γεμάτα έρωτα, χαμόγελα κι αγκαλιές. Για ανθρώπους πλάι του αληθινούς συνοδοιπόρους κι όχι άλλους απλούς περαστικούς.
Χρόνια πολλά, Γιάννη, να σε προσέχεις, να σε εκτιμάς και να σ’ αγαπάς. Το όνομά σου το κουβαλούν πολλοί, μα την ιστορία σου μόνο εσύ.
Όσο για μας, που έχουμε έναν Γιάννη στη ζωή και το μυαλό μας, να τον χαιρόμαστε και να μην ξεχνάμε ποτέ να του υπενθυμίζουμε πόσο ξεχωριστός είναι!
Συντάκτης: Πωλίνα Πανέρη
