Βιάζονται οι άνθρωποι ψυχή μου..
Βιάζονται να μεγαλώσουν σαν είναι μικροί..
Βιάζονται να κάμουν πραγματικότητα τα όνειρά τους σα μεγαλώσουν..
Βιάζονται να γίνουν πλούσιοι,
να καταξιωθούν..
Βιάζονται γενικά να συναντήσουν τα μεγάλα,
να πιστέψουν πως αντάμωσαν το θάμα,
πως η μοίρα τους περιμένει στη στροφή
με μια ολάνοιχτη μυρωδάτη αγκαλιά
γεμάτη απ’ τα καλούδια της ζωής..
Να δες..
Δες, ας πούμε, πόσο εύκολα μιλάνε για τη μεγάλη αγάπη..
Νέοι νεότατοι θαρρούν πως τη βρήκαν..
Κι ύστερα έρχεται μια άλλη να πάρει τη θέση της..
Κι ίσως μετά μια τρίτη, μια τέταρτη..
Ναι.. δεν είναι περίεργο..
Κάποιοι άνθρωποι ζουν με θέρμη και ένταση ό,τι βιώνουν..
Όμως να θυμάσαι ψυχή μου..
Κάθε τι καλό στη ζωή μη βιάζεσαι να το κρίνεις,
να το ονοματίσεις,
να το καταχωρήσεις ως ασήμαντο ή μεγάλο στο χρονοντούλαπό σου..
Γιατί τη βιάση αυτή θα την πληρώσεις!
Θα την πληρώνεις κάθε φορά που θα καλείσαι να ακυρώσεις ξανά και ξανά τον εαυτό σου, την αξία των λόγων και των πράξεών σου..
Γι αυτό μη βιάζεσαι..
Μόνο περίμενε..
Περίμενε την ώρα εκείνη που θα νοιώσεις πως δεν έμειναν και πολλά πια να σου δώσει η ζωή..
Την ώρα εκείνη που γαλήνια θα αναπολείς..
Που, σα σκηνές από ταινία, θα παρελαύνουν μπρος στα μάτια σου οι άνθρωποι και οι στιγμές της ζωής σου..
Τότε λοιπόν..
Εκεί..
Εκεί που θα λάμψουνε τα θολωμένα σου μάτια..
Εκεί που τα ρυτιδιασμένα σου χείλη θα χαμογελάσουν γλυκά κι ανεπιτήδευτα..
Εκεί που θα νοιώσεις την ανάγκη να σηκώσεις τα γέρικα σου χέρια να χτυπήσουν στο πιο δυνατό σου χειροκρότημα..
Εκεί ..
Τότε..
Τότε θα καταλάβεις ποιά ήταν τα μεγάλα της ζωής σου..
Τότε μόνο θα ‘χεις το δικαίωμα να μιλήσεις για τη μεγάλη αγάπη..
Όχι νωρίτερα..
Μόνο τότε..!
Πηγή
http://metaximas.org
