Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2019

Τα κλεμμένα

Γράφει η Τζούλια Παπά

Μάτια αντρικά βουρκωμένα να κοιτούν τον ορίζοντα. Κάτι ψάχνουν. Κάτι αναζητούν..
Ένα αναμμένο τσιγάρο, και μες στον καπνό όλες οι στιγμές χορεύουν ένα βαλς δίχως τελειωμό..
Ένα χορό αέρινο μες στην ομίχλη κι ο νους να τρέχει να μαζέψει τις στιγμές.

Το χέρι βιαστικά αποτυπώνει στο χαρτί κάθε λεπτομέρεια και η καρδιά σου στάζει αίμα…
Το ποτάμι των ματιών τρέχει βιαστικό
Αυλακώνει το πρόσωπό σου…

Η ψυχή πετάει σε μια αγκαλιά και νιώθει την αύρα την καυτή του φιλιού της. Τα χέρια σου αγγίζουν το ανέγγιχτο, το δανεικό…
Το νιώθεις ξανά δικό σου…
Και το μυαλό παίρνει φωτιά.
Η μοναξιά σε πνίγει,
και η σιωπή, σου τρυπάει τα αυτιά.
Θυμάσαι τη μορφή της, το φιλί της, την ανάσα της, την αγκαλιά της…
Ζεις ξανά τις στιγμές…
Μεθάς απ’ το άρωμα του έρωτά της…
Χαμένες στιγμές, κλεμμένα φιλιά, έρωτας σε δανεικό κρεβάτι, μισοτελειωμένες στιγμές… Ανεξίτηλα σημάδια στην καρδιά σου…


Το τσιγάρο τελείωσε…
Ο καπνός διαλύθηκε…
Η μορφή της χάθηκε και το βαλς των χαμένων ονείρων, σταμάτησε κι αυτό…
Μοναξιά…
Κενό και δύο μάτια αντρικά να θρηνούν τα χαμένα…
Τα δανεικά…
Τα κλεμμένα…


Ένα τσιγάρο ακόμα..
Λίγος καπνός
Ένα δάκρυ ακόμα και
το βαλς των χαμένων στιγμών ξεκινά…
Άλλη μια φορά…
Για πάντα…


Πηγή