Σαν άνθρωπος είμαι γενικά αρκετά κλειστή, δεν έχω πολλούς φίλους και σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ οτι οφείλω να κάνω δημόσιες σχέσεις με τον κάθε άνθρωπο που γνωρίζω.
Αν δεν συμπαθήσω κάποιον, δεν θα το κρύψω και δεν θα επιδιώξω πολλές επαφές μαζί του.
Θέλω σε φιλικό επίπεδο να συναναστρέφομαι μόνο με ανθρώπους με τους οποίους νιώθω καλά, οικεία και περνάω όμορφα… Δεν μπορώ να είμαι φίλη με όλους, με κουράζει να υποκρίνομαι οτι περνάω καλά με κάποιον, όταν αυτό δεν ισχύει.
Πολλοί κατά καιρούς με λένε δύσκολο άνθρωπο.
Μα δεν καταλαβαίνω απόλυτα ποιά είναι η «δυσκολία» μου.
Δεν είμαι υπερβολικά απαιτητική από τους ανθρώπους – έχω κάποιες νορμάλ «απαιτήσεις», όπως έχει ο καθένας μας, π.χ.δεν θέλω δίπλα μου αχάριστους ανθρώπους, διπρόσωπους, υποκριτές κλπ.
Και φυσικά ξέρω πολύ καλά οτι δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλους, οπότε ακόμα και αν γνωρίσω κάποιον που στην αρχή φανεί μια χαρά, αν δώ στην πορεία οτι δεν ταιριάζουμε, απομακρύνομαι διακριτικά, ή δεν επιδιώκω να κρατήσω πολλές πολλές επαφές μαζί του.
Γιατί όμως αυτό οι άλλοι το ερμηνεύουν ως δυσκολία;
Γιατί είμαι δύσκολη;
Επειδή δεν μ’αρέσει να υποκρίνομαι οτι συμπαθώ τους πάντες;
Επειδή δεν ονομάζω φίλο μου κάποιον που γνώρισα πριν 5 μέρες; Επειδή το να έχω κοινά γούστα με κάποιον δεν μου αρκεί, για να τον βάλω στην καρδιά μου;
Εγώ δεν συμπαθώ κάποιον μόνο και μόνο επειδή ακούμε την ίδια μουσική, συμπαθώ κάποιον όταν βλέπω οτι ενδιαφέρεται για τους γύρω του, όταν βλέπω οτι δεν κοιτάει μόνο την πάρτη του, όταν γενικά έχει καλά στοιχεία σαν άνθρωπος.
Αλλά με θλίβει το οτι ακούω συχνά απ ‘τους άλλους να μου λένε:
«ε εσύ κανέναν δεν συμπαθείς»,
«Όλα σε πειράζουν εσένα» κλπ.
Όχι δεν με πειράζουν ΟΛΑ,
με πειράζουν τα φυσιολογικά πράγματα που πειράζουν τον καθένα, όπως η αγένεια, η αχαριστία, η αδικία, το ψέμα κλπ.
Και όλες αυτές τις συμπεριφορές τις συναντάμε πολύ συχνά γύρω μας στη σημερινή εποχή.
Απλά η διαφορά σε ‘μένα είναι οτι όταν ενοχληθώ με τη συμπεριφορά κάποιου, δεν θα το κρύψω.
Γιατί δεν μπορώ να υποκρίνομαι! Δεν με φοβίζει να φανώ κακιά ή αντιπαθής σε κάποιους.
Θέλω να δείχνω αυτό που νιώθω, με όποιο κόστος.
Δεν μ’αρέσουν οι άνθρωποι που υποκρίνονται οτι συμπαθούν τους πάντες, αντιπαθώ τους ανθρώπους που διαμορφώνουν σχέσεις με τους άλλους, οι οποίες βασίζονται σε συμφέροντα κλπ.
Δεν θέλω κάποιον για φίλο μου επειδή έχει κάτι να μου προσφέρει, θέλω κάποιον για φίλο μου επειδή είναι καλός άνθρωπος.
Δεν μπορώ τις επιφανειακές σχέσεις.
Όλα αυτά είναι τόσο περίεργα για τους άλλους που φτάνουν στο σημείο να με θεωρούν δύσκολη!; Δεν με νοιάζει ο χαρακτηρισμός, άλλωστε όπως προείπα, δεν με νοιάζει η γνώμη που εχει ο καθένας για μένα, ας με θεωρούν και κακιά κ στριμμένη και ο,τι θέλουν.
Αλλά δεν καταλαβαίνω με ποιά λογική κάποιος άνθρωπος που δεν έχει τη διάθεση να λατρεύει τους πάντες και δεν γουστάρει να κάνει «συλλογή» απο φίλους, ονομάζεται «δύσκολος».
Μήπως να τον πούμε Επιλεκτικό, καλύτερα;
Πηγή
http://metaximas.org
