Στέφανος Καράμπαλης
Όσο ήταν νέος, δούλευε. Δούλευε ασταμάτητα. Δε πήγε διακοπές, γιατί φοβόταν μήπως χάσει τη δουλειά του. Σταμάτησε να παίζει, γιατί είχε μεγαλώσει. Δεν περιποιούταν τον εαυτό του, δε φλέρταρε, γιατί δεν είχε χρόνο. Δεν είχε χρόνο να βγει έξω, γιατί ήταν πιεσμένος από τη δουλειά του. Κουραζόταν πολύ, γιατί δούλευε συνέχεια. Αμελούσε την οικογένειά του, γιατί τον έπνιγαν οι υποχρεώσεις. Δε έβγαινε με τους φίλους του. Αγχωνόταν.
Πλέον, δεν έχει παρελθόν. Επικεντρώνεται στο παρόν. Στη δουλειά του. Δεν έχει γυναίκα, ούτε παιδιά. Δουλεύει για να ζήσει. Δεν έχει φίλους να βγει. Κάπου κάπου, κάποιες σκέψεις περνάνε από το μυαλό του, αλλά τις αγνοεί. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να βγάλει τα προς το ζην.
Τώρα, δάκρυα αγγίζουν ήδη το μάγουλό του. Κλαίει γι αυτά που μπορούσε να κάνει και δεν έκανε. Γι αυτά που ήθελε να πει και δεν είπε. Επειδή, είχε την ενέργεια να κάνει ένα σωρό πράγματα κι όμως δε τα έκανε.
Ήθελε να κάνει το γύρο του κόσμου και δε το έκανε. Ήθελε να γίνει ηθοποιός, όμως δε το πέτυχε. Ήθελε οικογένεια. Κι όμως, ούτε αυτό το πέτυχε. Ήθελε να πει «Σας αγαπώ» στους γονείς του, όμως ούτε αυτό το έκανε…
Πολλές φορές, στη ζωή μας δε κάνουμε τα πράγματα που θέλουμε, τη στιγμή που τα θέλουμε. Δε ζούμε τη ζωή μας όπως θέλουμε εμείς και, μάλιστα, κάποιες φορές ζούμε τη ζωή που οι άλλοι θέλουν από εμάς. Δε δίνουμε σημασία σε αυτά που προκύπτουν, γιατί είμαστε απορροφημένοι με το πώς θα αποκτήσουμε περισσότερα από αυτά που ήδη έχουμε. Δεν αξιοποιούμε τον ελεύθερο χρόνο μας για να κάνουμε αυτό που θέλουμε και, τις περισσότερες φορές, βαριόμαστε.
Και κάποια στιγμή, μεγαλώνουμε. Γερνάμε. Και η όρεξη εξασθενεί. Κλαίμε. Κοιτάμε το παρελθόν και δε μπορούμε να κάνουμε κάτι γι αυτό. Δε θα ξανάρθει ποτέ πίσω.
Η ζωή είναι μια δοκιμασία, μέσα από την οποία αποκτάμε εμπειρίες και η ηλικία είναι γι αυτούς που περιορίζονται σε αριθμούς. Είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα.
Πες αυτά που θέλεις, την ώρα που τα θέλεις, στο πρόσωπο που θέλεις. Πες τα, όμως. Μην αργείς. Μην αναβάλλεις. Τα άτομα που αγαπάς δε ξέρεις πόσο ακόμη θα είναι κοντά σου. Δώσε τους την προσοχή που τους αρμόζει και ευχαρίστησέ τα που σε συνοδεύουν στο ταξίδι της ζωής.
Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις αυτά που ονειρεύτηκες. Ζήσε την κάθε σου στιγμή σαν να είναι η τελευταία σου.
Πηγή
http://enallaktikidrasi.com/2018/01/zise-kathe-stigmi-teleutaia/
