Με ένα φιλί μπορείς να κάψεις τον εγκέφαλό σου και να καείς ολόκληρος. Είναι το στάδιο που ξεκινάει ο έρωτας, το πρώτο σκαλοπάτι της αποδοχής των συναισθημάτων σας. Και χωρίς να υποτιμώ τη σεξουαλική επαφή, όταν έχεις συναισθήματα για κάποιον -ή μία δυνατή σύνδεση τέλος πάντων- ένα απλό φιλί είναι αρκετό να σε κάνει να τρέμεις ολόκληρος.
Στο βιβλίο «Eleven minutes» του Πάολο Κοέλιο, πρωταγωνίστρια η Μαρία, πόρνη πολυτελείας, δε φιλούσε ποτέ τους πελάτες της. Μπορεί να δώσεις το κορμί σου σε εκατό κορμιά και να μη νιώσεις τίποτα, αλλά το φιλί είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το συναίσθημα, με την καρδιά σου κι όλα αυτά που θέλεις να ζήσεις με έναν άνθρωπο. Κι η Μαρία, λοιπόν, μπορεί να είχε ξεπουλήσει το σώμα της, αλλά είχε κρατήσει το πολυτιμότερο γι’ αυτήν, το φιλί της. Το φιλί που θα τη λύτρωνε και θα την αναγεννούσε.
Το φιλί, λοιπόν, είναι ένα κόλπο που μας κάνει να σταματάμε να μιλάμε, που μας λέει πως αρκετά με τις λέξεις, αλλά είναι κι αυτό από μόνο του που μιλάει ασταμάτητα. Ναι, μπορεί να μιλήσει για σένα χωρίς να βγάλεις άχνα. Να είναι τα λόγια που δεν μπορείς να αρθρώσεις, οι λέξεις που δεν μπορείς να βρεις. Γιατί τη στιγμή που ταυτόχρονα παγώνει και καίγεται ο εγκέφαλός σου, είναι η στιγμή που δεν υπάρχει χώρος για λέξεις, μόνο για ένα φιλί.
Πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για τα φιλιά; Πόσα ποιήματα, πόση τέχνη έχει βασίσει πάνω του ένα φιλί; Και μπορεί να είναι πολλών διαφορετικών ειδών. Το πρώτο σου φιλί, το φιλί που λες «επιτέλους», το αποχαιρετιστήριο, το στοργικό, το σεξουαλικό και πολλά άλλα ακόμη.
Στην αρχή, το πρώτο φιλί με κάποιον, συνήθως ισοδυναμεί με το θάρρος του ενός απ’ τους δύο να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ή με την ανυπομονησία τους να ενωθεί ο αμοιβαίος ενθουσιασμός τους. Και μετά, ή γίνεται έρωτας ή καταστρέφονται όλα. Γιατί όταν δεν είναι καλό ένα φιλί, ή όταν δε σου αρέσει ο τρόπος που φιλάει κάποιος, οι πιθανότητες να συνεχίσει κάτι είναι από ελάχιστες έως μηδαμινές. Δεν πάει να είναι το καλύτερο παιδί, η χημεία εκεί είναι που φαίνεται. Το σίγουρο είναι ότι όλα αρχίζουν με ένα φιλί, το πρώτο φιλί.
Είναι και το φιλί που όταν το δίνεις φωνάζει όλο το μέσα σου «επιτέλους». Ίσως είναι απ’ τα πιο γλυκά φιλιά. Είναι αυτό που έχει ανταλλαχθεί ήδη χιλιάδες φορές με τα μάτια πριν φτάσει στα χείλη. Κι είναι από αυτά που αξίζουν, γιατί θα είναι συνήθως απ’ αυτά που πάλεψες για να κερδίσεις -κι απ’ τα φιλιά που σε κάνουν να ξεχνάς και το όνομά σου. Τα φιλιά που ενώ μπορεί να ξέρεις ένα εκατομμύριο πράγματα για τον άλλο, μόλις τον φιλάς, ξεχνάς μέχρι και ποιος είσαι.
Κι όταν έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις; Αυτά είναι τα φιλιά που σου λένε όλα όσα δεν ειπώθηκαν ή δεν μπορούσαν να ειπωθούν. Γιατί δεν είναι όλοι θαρραλέοι να αντιμετωπίσουν αυτό που νιώθουν και να το πραγματώσουν σε ένα φιλί. Κι έρχονται απροειδοποίητα και φυσικά, ενώ σε έχουν κόψει στη μέση της πρότασης. Κι ο αυθορμητισμός τους τα κάνει να είναι απ’ τα καλύτερα.
Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ένα φιλί κυριολεκτικά ενώνει τις ψυχές των ανθρώπων, γιατί το πνεύμα μας κι η ψυχή μας ενυπάρχει στην αναπνοή μας. Πόσο όμορφο είναι να ακούς κάτι τέτοιο; Το σίγουρο είναι ότι ένα φιλί και τα όνειρα γίνονται πάλι, όπως τραγουδάει κι η Χαρούλα Αλεξίου.
Απλώς φίλα με, λοιπόν, θα τα πούμε αργότερα.
Συντάκτης: Σοφία Μπουμπάρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πηγή
http://www.pillowfights.gr/sofiesticated/i-mageis-toy-protoy-filioy/
http://www.pillowfights.gr/sofiesticated/i-mageis-toy-protoy-filioy/
