Γράφει ο Συγγραφέας, Δημήτρης Νομικός
Να αγαπάς τον άνθρωπο που το πρόσωπό του το έχει αυλακώσει ο χρόνος, αλλά που το βλέμμα του είναι ζωντανό όπως του μικρού παιδιού. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ίσως να έχει συναντηθεί πρόσωπο με πρόσωπο με το Θεριστή και να χρειάστηκε πολύ να παλέψει για τη ζωή του. Κάθε του ρυτίδα είναι και μια μάχη, ένας αγώνας με το άνισο, μια πάλη χωρίς αύριο.
Και όμως, η ψυχή του δεν μέριασε πιο πέρα από το ύψος των ματιών του, ούτε ποτέ του λύγισε πουλώντας την με αντάλλαγμα λίγο παραπανίσιο χρόνο πάνω στη γη. Τέτοιους ανθρώπους, κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει, γιατί το αύριο δεν το μετράνε όπως οι υπόλοιποι.
Να αγαπάς τον άνθρωπο που στη θέση της καρδιάς έχει βάλει την ψυχή του. Ίσως κάποτε να χρειάστηκε τη δική του την καρδιά να τη δώσει, να την αφιερώσει σε κάποια άλλη ψυχή για να γεμίσει τη δική της, να την συμπληρώσει μέσα στον ιερό σκοπό του αφήνοντας το δικό του χώρο κενό ώστε να αναγκαστεί να τον γεμίσει με την ψυχή του.
Τέτοιους ανθρώπους, κανείς δεν μπορεί να τους πληγώσει, γιατί οι ψυχές δεν πληγώνονται χαρά μου, μόνο πονάνε καθώς μεγαλώνουν.
Να αγαπάς τον άνθρωπο που τα χέρια του έχουν ροζιάσει, αλλά ακόμα πρόθυμα τα κρατάει ανοιχτά για να προσφέρει. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ξέρει πως γυμνοί ερχόμαστε και γυμνοί φεύγουμε, και πως το μόνο που θα κουβαλήσει στις αποσκευές του είναι οι αναμνήσεις του. Και είναι τόσο πλούσια αυτά τα χέρια, που οι επόμενες γενεές θα μιλάνε γι αυτόν γύρω από το τζάκι τους αναμασώντας ιστορίες μπλεγμένες με θρύλους και επωδούς.
Τέτοιους ανθρώπους, κανείς δεν μπορεί να τους ανακόψει, γιατί δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, αφού η προσφορά δεν μετριέται με τις αξίες αυτού του κόσμου.
Πηγή
http://www.loveletters.gr/%CE%9D%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA/
Να αγαπάς τον άνθρωπο που τα χέρια του έχουν ροζιάσει, αλλά ακόμα πρόθυμα τα κρατάει ανοιχτά για να προσφέρει. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ξέρει πως γυμνοί ερχόμαστε και γυμνοί φεύγουμε, και πως το μόνο που θα κουβαλήσει στις αποσκευές του είναι οι αναμνήσεις του. Και είναι τόσο πλούσια αυτά τα χέρια, που οι επόμενες γενεές θα μιλάνε γι αυτόν γύρω από το τζάκι τους αναμασώντας ιστορίες μπλεγμένες με θρύλους και επωδούς.
Τέτοιους ανθρώπους, κανείς δεν μπορεί να τους ανακόψει, γιατί δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, αφού η προσφορά δεν μετριέται με τις αξίες αυτού του κόσμου.
Πηγή
http://www.loveletters.gr/%CE%9D%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA/
