Γράφει η Μοσχούλα Σολάκη
Η πάσα αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη του λείπει τίποτα. Ένα κενό, μια τρύπα στην καρδιά, που δεν επουλώθηκε και που και που μπάζει, όλοι την έχουμε. Θες από παιδικά βιώματα, θες από σχέσεις που δεν ευδοκίμησαν, όνειρα που δεν έγιναν πράξεις και κάθε είδους απωθημένα που δεν ενσαρκώθηκαν ποτέ από φόβο.
Γεγονός είναι πως αν πας να κουκουλώσεις ένα κενό καμουφλάροντας το, είθισται να έχεις χειρότερα αποτελέσματα. Πρέπει να βρεις την αντοχή να το χτυπήσεις από την ρίζα, αν χρειαστεί να το ξεριζώσεις κιόλας σαν ένα ζιζάνιο που σου χαλάει τον κήπο, που με τόσο κόπο και φροντίδα έχεις δημιουργήσει.
Ένα από τα πιο όμορφα ρήματα για μένα μετά το «αγαπώ» είναι το «δημιουργώ». Όσο περνούν τα χρόνια από πάνω μου θυμώνω, ίσως γιατί δεν περίμενα πως θα τα έφερνε έτσι η ζωή ή τουλάχιστον τα φανταζόμουν ευκολότερα. Δε βαριέσαι όμως, αυτό το πήρα απόφαση!
Τι κάνω λοιπόν; Θυμώνω δημιουργικά, ξεσπώντας παραγωγικά. Όσο πιο θυμωμένη είμαι λοιπόν, τόσο με περισσότερα πράγματα καταγίνομαι. Όχι δεν θα καταπιώ την οργή μου, ούτε θα τους κάνω τη χάρη να βγω στους δρόμους σαν την «Αστέρω» να μοιράζω χαστούκια. Έχω τα χεράκια μου και θα τα αξιοποιήσω!
Ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει σπουδαία πράγματα, αρκεί να πιστέψει στον εαυτό του. Μου πήρε 30 χρόνια για να πάρω μπρος, να πατήσω στα πόδια μου και να αξιοποιήσω ότι ταλέντο μου δόθηκε.
Δεν τρώω όπως παλιά που μπουκωνόμουν για να χορτάσω την ανάγκη μου.
Έχω αντιληφθεί πια, πως όλα εξαρτώνται από μένα και μόνο.
Κανείς δεν μπορεί να με κάνει ευτυχισμένη, αν δεν είμαι εγώ πρωτίστως από μόνη μου.
Έχω αντιληφθεί πια, πως όλα εξαρτώνται από μένα και μόνο.
Κανείς δεν μπορεί να με κάνει ευτυχισμένη, αν δεν είμαι εγώ πρωτίστως από μόνη μου.
Οι σωτήρες μας άφησαν χρόνους!
Οι συναναστροφές με συναισθηματικές ρουφήχτρες μου κάθονται πολύ βαριές πια.
Θέλω να ζήσω όσα χρόνια μου αναλογούν με αυτάρκεια και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου.Βουλώνω τις τρύπες μου με στοργή και «προδέρμ» για έναν εαυτό που δώρισα πολύ φθηνά σε άτομα που δεν άξιζαν, ούτε δράμι από την προσοχή μου.
Οι συναναστροφές με συναισθηματικές ρουφήχτρες μου κάθονται πολύ βαριές πια.
Θέλω να ζήσω όσα χρόνια μου αναλογούν με αυτάρκεια και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου.Βουλώνω τις τρύπες μου με στοργή και «προδέρμ» για έναν εαυτό που δώρισα πολύ φθηνά σε άτομα που δεν άξιζαν, ούτε δράμι από την προσοχή μου.
Σκουντουφλάμε λοιπόν, χαμογελάμε, σηκωνόμαστε και δημιουργούμε, παιδιά. Γιατί σαν τη χαρά της δημιουργίας δεν έχει!
Ότι μπορεί ο καθένας, αδράνεια να μην υπάρχει.Κι αν κάνεις, κάνεις και προκοπή δεν έχει μη το βάζεις κάτω.
Ότι μπορεί ο καθένας, αδράνεια να μην υπάρχει.Κι αν κάνεις, κάνεις και προκοπή δεν έχει μη το βάζεις κάτω.
Θα φέξεις και για μας, την υγειά μας να ‘χουμε!!
Πηγή
http://www.loveletters.gr/%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5/
Πηγή
http://www.loveletters.gr/%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5/
