Η πιο όμορφη ώρα του έρωτα είναι η γέννησή του

Της Στεύης Τσούτση.

Πολλές οι στιγμές του έρωτα που αρέσουν.
Αν ρωτήσεις εμένα, πάλι, θα σου πω πως από όλα του εγώ αγαπώ την αρχή.
Τη γένεση, πως το λένε.
Κι όχι, δεν πιστεύω στον έρωτα με την πρώτη ματιά. 

Πιστεύω στην έλξη, στη χημεία, σε αυτό το κάτι που σε κάνει να προσέξεις τον άλλο. Να καρφώσεις τα μάτια σου πάνω του και να μην τα ξαναπάρεις. 

Όχι, δεν είναι ο έρωτας τότε. Κι αν σου το πει κάποιος αυτό, πάει να πει ότι δεν το έζησε όπως πρέπει.
Γιατί ο έρωτας, μάτια μου, έρχεται με το χρόνο και τη γνώση.
Έρχεται με τις κοινές, διερευνητικές στιγμές.
Γνωρίζεσαι με τον άλλο κι αρχίζεις να τον εξερευνάς.
Μαθαίνεις τα γούστα, τις αδυναμίες, τις παραξενιές. Καταλαβαίνεις τις αντιδράσεις και τα θέλω του. Μαντεύεις σκέψεις, αφουγκράζεσαι επιθυμίες.
Τον μαθαίνεις.

Κι όσο τον μαθαίνεις προχωράς την έλξη κι ένα βήμα πιο πέρα.
Μπορεί να μην προκύψει έρωτας. Δεν μπορείς άλλωστε την αρχική έλξη να την τραβήξεις με το ζόρι από τα μαλλιά. Πρέπει να σου βγει.
Αν δε βγει, παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις.

Αν όμως οι αρχικές σου εκτιμήσεις επιβεβαιωθούν, τότε κολλάς στο μέλι.
Τότε μου αρέσει ο έρωτας. Στη γέννηση του.
Τη στιγμή που συνειδητοποιείς γιατί είσαι εκεί και το κυριότερο γιατί θέλεις να παραμείνεις.
Είναι οι στιγμές εκείνες που βλέπεις τον άλλο με καθάριο βλέμμα, ξεγυμνωμένο από εντυπωσιασμούς των πρώτων στιγμών.

Είναι η συνειδητοποίηση πως είναι αυτός για σένα κι εσύ για εκείνον. Πως ό,τι τόλμησες ποτέ να φανταστείς, ό,τι έπλασες στο κεφάλι σου και ζωγράφισες στα πιο αισιόδοξα ξυπνητά ονειροπολήματά σου, είναι αληθινό.
Εκείνες οι στιγμές της γέννησης συνοδεύονται από την έκπληξη και το χτυποκάρδι της αλήθειας.

Είναι αληθινός. Τον αγγίζεις, τον αγκαλιάζεις, τον φιλάς. Νιώθεις τη ζέστη του κορμιού του, αφουγκράζεσαι το σφυγμό του.
Και δένεσαι. Αχ πόσο δένεσαι εκείνες τις πρώτες ώρες του έρωτα. Τις ώρες που όλα δείχνουν ξεκάθαρα. Και είναι στα αλήθεια…
Είσαι εσύ κι αυτός. Μόνο.

Και καταλαβαίνεις πως αυτός θα είναι ο μικρόκοσμος σας από εδώ και πέρα. Και σου αρέσει να τον πλάθεις με την φαντασία σου. Κι όσο μαθαίνεις τον άλλο, οι φαντασίες να δίνουν τόπο στις πραγματικότητες. Που δεν τις ήξερες μα είχες την ελπίδα να ισχύουν όλα όπως τα σκέφτηκες.
Κι όταν ισχύουν, απογειώνεσαι. Κι ερωτεύεσαι ολοένα περισσότερο.

Ναι, ανεπιφύλακτα αυτή είναι η πιο όμορφη ώρα του έρωτα.
Η γέννηση του…
Μην τη βιαστείς. Μην τη ζορίσεις. Τίποτα όμορφο δεν έγινε ποτέ με το ζόρι…
Στάσου και περίμενε την να έρθει.
Κι απόλαυσε την κάθε της στιγμή.
Το φλερτ, την έλξη, τη γνωριμία.

Ο έρωτας θα έρθει στην πορεία. Και θα τον χαρείς. Στο ορκίζομαι πως θα τον απολαύσεις τούτο το μικρό κεραυνό που θα έρθει να σε χτυπήσει κατάστηθα.
Θα έχεις κοιτάξει τον άλλο πεντακόσιες φορές ως τότε, μα εκείνη θα είναι η πρώτη ώρα που στ’ αλήθεια θα τον βλέπεις.

Και θα ξέρεις πως δεν ήρθε τυχαία. Ήρθε για να μείνει. Γιατί το δικό του κομμάτι ταίριαξε στο δικό σου. Το συμπληρωσε. Μην ψάχνεις πως, αλλά έγινε κι αυτό έχει σημασία.
Μόνο χαμογέλα του και κράτα του το χέρι.
Και μην το αφήσεις.
Μέτρα το σφυγμό του, εισέπνευσε τις ανάσες του.
Έρωτας είναι, άσε κάθε σου κύτταρο να τον δεχτεί.
Τον περίμενες πολύ και σου έκανε τη χάρη. Ήρθε όπως τον θέλησες.
Είναι δικός σου.
Ζήσε τον…

Πηγή
https://www.diaforetiko.gr


Πηγή
https://www.anapnoes.gr