Δεν είναι απλή υπόθεση το χαμόγελο μάτια μου!

Γράφει η Αγάπη Μποστανιτού

Το χαμόγελο πολλοί μπορούν να στο ζωγραφίσουν. Το χαρούμενο σχήμα χαράς, αυτή η υπέροχη καμπύλη που σχηματίζεται κάθε φορά που το συναίσθημα της χαράς σε κατακλύζει μπορούν όλοι με κάποιο τρόπο να στο προκαλέσουν. Σημασία δεν έχει να το κάνει ο οποιοσδήποτε, δεν είναι απλή υπόθεση το χαμόγελο.

Πρέπει να χαμογελάνε και τα αυτιά σου, πρέπει το πρόσωπο να πονάει από την αγκύλωση της συνεχούς σχηματισμένης καμπύλης και τα μάτια, αχ τα μάτια πρέπει να πετάνε σπίθες που καίνε την ώρα που σε κάνει να χαμογελάς.

Δεν μπορεί ο καθένας να φέρει τα παραπάνω αποτελέσματα. Δεν ταιριάζουν τα κομμάτια του παζλ σου με όλων τα κομμάτια, δεν συμπληρώνεις τον εαυτό σου με όλους. Όσους κι αν γνωρίσεις, σε όσους και εάν δώσεις την ευκαιρία.

Υπάρχει ο κάποιος, ο εκείνος, ο ένας.

Δεν είναι λάθος να δίνουμε ευκαιρίες, μαθαίνουμε. Όταν θα βρεθεί το μοναδικό η διαφορά θα είναι αισθητή. Ίσως να βρεθούν ομοιότητες αλλά δεν είναι αυτές που θα έχουν σημασία, οι διαφορές είναι που θα κάνουν το απλό ξεχωριστό.

Όπως τα στοιχεία της φύσης, το κάθε ένα μια μοναδική ιδιότητα.

Η παρέλαση των ανθρώπων στη διάρκεια της ζωής σου, θα είναι ποικίλη. Άλλος γλυκός, άλλος ιδιόρρυθμος. Κανένας ίδιος, μην κάνεις το λάθος και τους συγκρίνεις. Απλά κάνε σωστές επιλογές, μάθε από τον καθένα αυτά που θα σε κάνουν να μάθεις τι θέλεις τελικά, εξέλιξε τον εαυτό σου μέσα από αυτούς.

Μην περνάς απλά καλά. Τι θα πει, περνάμε καλά; Όχι, δεν θέλουμε μέτρια συναισθήματα. Θέλουμε υπερβολές, θέλουμε κρότους και βροντές και φασαρία και πολύ θόρυβο. Το θόρυβο της καρδιάς σου.

Δεν υπάρχει μέτρο στον έρωτα, σε αυτά που νιώθουμε. Δεν ρυθμίζουμε τα συναισθήματα με το θερμοσίφωνο.

Πες το καλό μου αυτό που νιώθεις. Ό,τι κι αν είναι δεν θα σε σκοτώσει. Πες την αλήθεια, εξωτερίκευσε εσένα, τον εαυτό σου, τα λόγια της καρδιά σου θα είναι τα πιο ειλικρινή. Κάνε μια προσπάθεια άγνωστε μου Σαίξπηρ.

Δεν θα χάσεις ποτέ από την αλήθεια του εσωτερικού σου κόσμου. Μην φοβηθείς, δεν θα χάσεις, δεν θα ηττηθείς. Απόδειξη το χαμόγελο σου, θα λάμπει εκεί και θα σας φωτίζει και τους δύο. Δεν θα είναι ένα απλό αστέρι που φωτίζει, θα είναι το πιο λαμπρό από τα αστέρια και σίγουρα δεν θα αντιπροσωπεύει μετριότητες.

Κι ας γίνω κλασσική, το καφέ μου το πίνω σκέτο, όχι μέτριο, ούτε γλυκό. Είμαι απλή και ξεκάθαρη.

Σε θέλω εδώ να ζήσουμε το πιο δυνατό. Να είμαστε μια μοναδική ιστορία μέσα στην ιστορία της ζωής μας. Εκείνο το διαφορετικό, χωρίς δεύτερες σκέψεις, θα ποντάρουμε εμάς και εγώ θα διδαχθώ πως είναι να βλέπω ολόκληρες εικόνες και όχι μόνο pixels.

Σε θέλω εδώ κι ας με κάνεις να χάνω τη συγκέντρωση μου. Κι ας κάθομαι να σε παρατηρώ αντί να δουλεύω. Δεν θα μπορεί ο καθένας με αποσπάσει και να ταξιδεύω στα μονοπάτια του μυαλού σου.

Σε θέλω εδώ γατί με σφίγγεις τα πρωινά στην αγκαλιά σου και με πνίγεις με φιλιά.

 Σε θέλω να εδώ για να σε κάνω να νιώθεις ελεύθερος κι ας έχω τυλίξει τα χέρια μου πάνω σου. Θέλω να παίζω με το μυαλό σου και να σε κρατάω ζωντανό να μην με βαρεθείς ποτέ.

Μα πάνω από όλα θέλω να φωτίζεις τον κόσμο μου με το χαμόγελο σου.
Πηγή
http://www.loveletters.gr