Εκείνοι που χάθηκαν σε μια στιγμή ονείρου…
Είναι κι εκείνοι που ονειρεύτηκαν πολύ, περισσότερο απ’όσο βαστούσαν, μα δεν άντεξαν το βάρος των ονείρων τους.
Κι έτσι απλά κάποια στιγμή, χάθηκαν…
Είχαν το βλέμμα τους πάντα λίγο φευγάτο, λίγο μελαγχολικό…
Ακροβατούσαν στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης, με μιά σκιά θανάτου να παραμονεύει στο κατώφλι.
Είχαν το χάος για οδηγό, στην αέναη αναζήτηση τους για την έξοδο του λαβυρίνθου.
Καμιά φορά ξεχνούσαν τον κόσμο και χανόντουσαν στην αγκαλιά ενός ψιθύρου.
Με λίγο αλάτι γιατρεύαν τις πιo βαθιές πληγές τους.
Χάριζαν το ζεστό τους χαμόγελο απλόχερα σε όποιον το είχε πραγματικά ανάγκη.
Έφτασαν για έρωτες μέχρι το χείλος του γκρεμού.
Προσπάθησαν να φτιάξουν έναν άλλον κόσμο και να ζήσουν μέσα σ’αυτόν.
Πίστεψαν σε ξεχασμένα παραμύθια και δώσανε το δικό τους τέλος σ’αυτά.
Χάραξαν καινούρια μονοπάτια σε απάτητους δρομους.
Άγγίξανε τ’αστέρια στην προσπάθεια τους να φτάσουν το φεγγάρι.
Πάλεψανε με τον άγριο λύκο μέσα τους μέχρι που τον ελευθέρωσαν.
Χορέψανε ξυπόλητοι μές τη βροχή χωρίς να νοιάζονται.
Είπανε πώς ήταν όλοι τους τρελοί και προσπαθήσαν να τους φυλακίσουν.
Μα εκείνοι δεν πτοήθηκαν, συνέχισαν να ονειρεύονται…
Μα εκείνοι δεν πτοήθηκαν, συνέχισαν να ονειρεύονται…
Ακόμη κι όταν τους το απαγόρεψαν, ακόμη κι όταν τους ρίξανε στη λάσπη, ακόμη κι όταν τους κλέψανε τα όνειρα και τους τα βάλανε φωτιά, εκείνοι συνέχισαν να ονειρεύονται μέσα από τις στάχτες…
Ακόμη κι όταν όλοι γύρω τους ουρλιάζαν, ακόμη κι όταν τους απείλησαν με την ίδια τους τη ζωή, ακόμη κι όταν όλα μέσα τους κι έξω τους, γκρεμιστήκανε, εκείνοι συνέχισαν να ονειρεύονται μέσα από τα ερείπια…
Ακόμη κι όταν δεν είχαν πια άλλα όνειρα… εκείνοι συνέχισαν να ονειρεύονται…
Καμιά φορά, εκείνη τη μαγεμένη ώρα του λυκαυγούς, λίγο πρίν ξημερώσει, αν ακούσεις πολύ προσεκτικά, θα τους ακούσεις που ακόμη ονειρεύονται…
Σαν γλυκιά μελωδία αερικών, ο άνεμος κλέβει τα όνειρα τους και ταξιδεύει μαζί τους…
Κι αν κοιτάξεις γύρω σου πολύ προσεκτικά, ίσως τους δεις να περπατούν ανάμεσα μας…
Είναι εκείνοι που ονειρεύτηκαν πολύ…
…και χάθηκαν σε μιά στιγμή ονείρου…
Πηγή
https://www.anapnoes.gr
Ακόμη κι όταν όλοι γύρω τους ουρλιάζαν, ακόμη κι όταν τους απείλησαν με την ίδια τους τη ζωή, ακόμη κι όταν όλα μέσα τους κι έξω τους, γκρεμιστήκανε, εκείνοι συνέχισαν να ονειρεύονται μέσα από τα ερείπια…
Ακόμη κι όταν δεν είχαν πια άλλα όνειρα… εκείνοι συνέχισαν να ονειρεύονται…
Καμιά φορά, εκείνη τη μαγεμένη ώρα του λυκαυγούς, λίγο πρίν ξημερώσει, αν ακούσεις πολύ προσεκτικά, θα τους ακούσεις που ακόμη ονειρεύονται…
Σαν γλυκιά μελωδία αερικών, ο άνεμος κλέβει τα όνειρα τους και ταξιδεύει μαζί τους…
Κι αν κοιτάξεις γύρω σου πολύ προσεκτικά, ίσως τους δεις να περπατούν ανάμεσα μας…
Είναι εκείνοι που ονειρεύτηκαν πολύ…
…και χάθηκαν σε μιά στιγμή ονείρου…
Πηγή
https://www.anapnoes.gr
