Δευτέρα 17 Ιουνίου 2019

Εκείνοι που έγιναν ένα μπουκέτο από νοιάξιμο σ’ ένα ταξίδι γεμάτο από αγκάθια

Γράφει η Μοσχούλα Σολάκη.
Καμιά φορά νιώθεις τόσο ευλογημένος για κάποιους ανθρώπους που πέρασαν απ’ τη ζωή σου έστω και για μικρά διαστήματα, έστω και για μια διαδρομή.
Σε άκουσαν, σου εκμυστηρεύτηκαν τα δικά τους, χάρηκαν κι έκλαψαν μαζί σου, ένιωσαν τον πόνο σου κι ακόμη κι αν χώρισαν οι δρόμοι σας τους θυμάσαι πάντα με νοσταλγία και αγάπη.

Όλα αυτά τ’ άτομα που δουλεύατε μαζί και μοιραζόσασταν την καθημερινότητα σας, τους προβληματισμούς σας, τα ερωτικά σας και οτιδήποτε σας βασάνιζε την εποχή εκείνη…
Πρόσωπα που μαθαίνεις τα νέα τους από το “facebook”άλλες φορές μιλώντας τους κι άλλες πάλι ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά στα προφίλ τους!
Άλλοι μπορεί να παντρεύονται, άλλοι μπορεί να γίνονται γονείς κι άλλοι πάλι μπορεί να χωρίζουν.

Τα πάντα αλλάζουν!
Η ζωή τους προχωρά παράλληλα με τη δική σου.
Υπάρχουν όμως κι αυτοί που δεν ξαναβλέπεις, αυτοί που χαθήκατε ή απλά ήταν περαστικοί.
Η κυρία στο περίπτερο που έπαιρνες τσιγάρα και ανταλλάζατε τα νέα σας.
Ο κύριος που σου έφτιαχνε το καφεδάκι και θυμούμενος πως τον πίνεις σε περίμενε με το πακετάκι έτοιμο συντροφιά μ’ ένα πλατύ χαμόγελο.
Η γιαγιάκα στο αστικό που συναντιόσασταν κάθε μέρα στη στάση και σου μιλούσε με τόση τρυφερότητα σαν να σουν εγγόνι δικό της.
Η κοπέλα στο σούπερ μάρκετ που σε βοηθούσε κάνοντας σε οικονομία ,δείχνοντας σου τις προσφορές.
Κάποιοι σούπερ ταξιτζήδες γεμάτοι χιούμορ που σου έφτιαχναν τη διάθεση με τα αστεία τους.
Οι πωλήτριες στα μαγαζιά που ψώνιζες που σου έλεγαν την αλήθεια και δεν τους ένοιαζε να σου πουλήσουν κάτι που δε σου ταιριάζει.

Άνθρωποι που σε είδαν να κλαις και σε ρώτησαν τι έχεις και αν χρειάζεσαι βοήθεια όταν άλλοι δεκάδες απλά σε προσπέρασαν.
Αυτοί που σε σήκωσαν όταν γκρεμοτσακίστηκες στο δρόμο και γελάσατε παρέα με τα χάλια σου.
Όμορφοι, ευχάριστοι και ζωντανοί άνθρωποι.
Κέρδισες συμβουλές, κέρδισες αγκαλιές ,αγάπη όταν όλοι οι φίλοι σου ήταν μακριά ή απλά ανύπαρκτοι.
Σε πλησίασαν, τους πλησίασες ομόρφυναν τον κόσμο σου και συ το δικό τους.
Φόρεσαν ζακέτα στη μοναξιά σου και τη σκέπασαν να μην κρυώνεις.
Σε φρόντισαν, σε βοήθησαν ,σε υπερασπίστηκαν όταν και όπου έπρεπε.
Να ‘ναι καλά όπου βρίσκονται.
Αξίζει να τους θυμόμαστε και να στέλνουμε τη θετική ενέργεια μας σε κείνους.
Όλοι αυτοί που έγιναν ένα μπουκέτο νοιάξιμο σε ένα ταξίδι γεμάτο από αγκάθια!