Τον έχεις ζήσει τον έρωτα; Τον πραγματικό; Εκείνον που σου παίρνει τα μυαλά και χάνεται και εσύ τρέχεις και τον κυνηγάς χωρίς να ξέρεις που βαδίζεις. Τον έρωτα που ξέρεις ότι σε βγάζει από τον δρόμο σου και όμως τον ακολουθείς πιστά, ακόμη και αν επιλέγει δρόμους που εσύ δεν θα διάλεγες ποτέ. Και αν τον έζησες που είναι τώρα; Είναι στην αγκαλιά σου ή τον άφησες να φύγει;
Οι έρωτες που έχουν πάθος φαίνονται ακόμη και αν δεν τους ξέρεις. Είναι τούτος ο ηλεκτρισμός που παράγουν οι ερωτευμένοι που είναι ικανός να φωταγωγήσει πόλη ολάκερη. Έχει τόση δύναμη ο αγνός και ειλικρινής έρωτας που δεν μπορείς να τον δαμάσεις και εσύ που τον έζησες το ξέρεις. Αν τον δαμάσεις, τον έχασες. Ο έρωτας βέβαια γεννήθηκε για να χάνεται. Δεν είναι παντοτινός και αυτό ακριβώς είναι αυτό που τον κάνει τόσο ακριβοθώρητο. Αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει τόσο ξεχωριστό.
Οι έρωτες αυτοί περνούν στην αιωνιότητα και ξέρεις γιατί; Γιατί η δύναμη που έχει το δέσιμο αυτών των ανθρώπων, κάνει το σύμπαν να παραχωρεί ένα μικρό χώρο, για να μείνει πάντα υπαρκτός ο έρωτας τους. Για να μην χάνεται ποτέ. Για να παίρνουν δύναμη από τον έρωτα αυτό, οι άνθρωποι που δεν αντέχουν την κακία του κόσμου. Οι έρωτες ακόμη και αν χάνονται είναι πάντα εκεί.
Για να μας θυμίζουν την δύναμη των συναισθημάτων. Τις έντονες στιγμές. Τις θυσίες που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για κάποιον άλλον. Την ατέλειωτη ενέργεια που παράγεται από δύο οντότητες με θετικό συναίσθημα. Και αυτό δεν μπορεί να το αντικαταστήσει τίποτα. Μόνο η αγάπη. Αν έρθει ποτέ. Αν προλάβει να έρθει… πριν χαθεί και πάλι ο έρωτας.
Πηγή
https://enallaktikidrasi.com
Πηγή
https://www.anapnoes.gr
