Να είσαι μπαμπάς.. και να μην κλείσεις ποτέ την αγκαλιά σου, ακούς;

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Δεν είναι δύσκολο να είσαι πατέρας.
Είναι δύσκολο να είσαι μπαμπάς.
Είναι δύσκολο να ξέρεις πως όταν σε κοιτάνε στα μάτια, βασίζονται πάνω σου.

Βασίζονται σε εσένα.
Υπολογίζουν πως θα είσαι πάντα εκεί, να ακούσεις, να μιλήσεις, να δώσεις και να δοθείς.

Βασίζονται σε εσένα πως θα είναι πάντα η έννοια σου και η ανησυχία σου..

Βασίζονται σε εσένα, να έχεις κατανόηση, υπομονή, αντοχή και ανοχή.

Βασίζονται σε εσένα, να δώσεις εκείνες τις λύσεις που κανείς άλλος δεν μπορεί.

Βασίζονται σε εσένα, και σε μια αγκαλιά πάντα ανοιχτή να καλύψει, να γιατρέψει, να κρύψει..
Βασίζονται σε εσένα, να έχεις πάντα μια απάντηση ακόμα και στην ερώτηση που δεν έχει δίνει ακόμα.

Βασίζονται σε εσένα, να καθαρίσεις κάθε “βρωμοδουλειά” από την πιο απλή, μέχρι την πιο περίπλοκη. Και να το κάνεις απλά, αποτελεσματικά και χωρίς να μαθευτεί..

Βασίζονται σε εσένα.. κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.

Κι εσύ..
Εσύ θα μάθεις να αγαπάς ότι αγαπά.

Θα μάθεις να αγκαλιάζεις, να βρίσκεις ισορροπίες και να γίνεσαι από αυστηρός πατέρας σε τρυφερός μπαμπάς και τούμπαλιν..
Μα πάνω από όλα, θα τους μάθεις την ζωή.
Την ζωή χωρίς εσένα.
Από την ώρα που θα γεννηθούν, θα είσαι το δίχτυ ασφαλείας τους και σκοπός της ζωής σου θα γίνει να τους μάθεις να γίνουν το δικό τους δίχτυ ασφαλείας.

Θα τους μάθεις να αντιμετωπίζουν την αδικία, να ανταπεξέρχονται στις δυσκολίες, να αγαπάνε ολοκληρωτικά και να μιλάνε με μπέσα.
Θα ζήσεις, για να τους διδάξεις την ζωή, χωρίς εσένα.
Κι αυτό θα είναι το πιο δύσκολο και το πιο οξύμωρο πράγμα που θα χρειαστεί να κάνεις..

Να τους δίνεις την ασφάλεια της απόλυτης, ανιδιοτελούς, χωρίς όρους κι όρια αγάπης.. αλλά να τους μαθαίνεις να ζουν έξω από την ζώνη της προστασίας και της ασφάλειάς σου..

Να είσαι μπαμπάς.. και να μην κλείσεις ποτέ την αγκαλιά σου, ακούς;

ΥΓ. Πόσο μου λείπεις μπαμπά….

Πηγή
http://www.loveletters.gr