Πολλοί προσπάθησαν να την ορίσουν, μα κανείς δεν κατάφερε.
Η αγάπη είναι έννοια αόριστη μα και ακαθόριστη.
Δεν ταυτίζεται με τον έρωτα, μήτε με τον ενθουσιασμό.
Απέχει επιδεικτικά από παρορμήσεις και τρέλες.
Δεν ξεκινά με ένα όνειρο θερινής νυκτός, και ούτε σταματά ένα σκοτεινό χειμωνιάτικο πρωί.
Είναι ένα ταξίδι γεμάτο παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις, η αναζήτηση της. Μισοσβησμένος χάρτης ενός πολυπόθητου θησαυρού, ο προορισμός. Μα όταν μιλάμε για αγάπη, λίγο μετρά το ταξίδι και άπιαστο όνειρο φαντάζει ο προορισμός.
Θαρρείς θυμίζει λαβύρινθο που όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν στην αφετηρία.
Ζούμε χωρίς αγάπη και προσποιούμαστε πως δεν υπάρχει, στο χώρο του πραγματικού.
Θεωρούμε πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντασίωση, ένα όνειρο που απότομα τελειώνει, καθώς ξυπνάμε. Ένας εφιάλτης που μας στοιχειώνει, η αποτυχημένη αναζήτησή της. Βολεμένοι βιώνουμε την ακούσια συνήθεια της απώλειάς της.
Και έτσι δε διστάζουμε να τη βεβηλώσουμε, απομυθοποιώντας την.
Καμιά φορά όμως, έτσι άξαφνα, έρχεται πάλι στο μυαλό μας και σαν τρομαγμένοι φυγάδες, κουρνιάζουμε στο καταφύγιο ενός ποιήματος, μιας εικόνας και μιας ξεχασμένης μελωδίας, για να λυτρωθούμε. Και είναι αυτή η γλυκιά μελαγχολία που γεννιέται, που αποδεικνύει περίτρανα, πως η αγάπη υπάρχει τελικά.
Μα η ύπαρξή της φαντάζει σαν μια απρόσμενη γιορτή. Απαλλαγμένη από ετοιμασίες, φανφάρες και μελλοντικά σχέδια. Γιατί στην αγάπη δεν χωρούν λόγια και υποσχέσεις. Τη ντύνουν με ένα πέπλο υπερβολής. Δε χωρούν υποδείξεις και απαιτήσεις. Την καλύπτουν με ψήγματα καθωσπρεπισμού.
Μην ψάχνεις την αγάπη. Συνταγή ευτυχίας δεν υπάρχει. Η αγάπη βλέπεις, δεν προκαλείται και ούτε προσκαλείται. Είναι αυτός ο απρόσκλητος επισκέπτης που θα διαβεί το κατώφλι σου και θα αλλάξει μια για πάντα την κοσμοθεωρία σου. Στον ακλόνητο χωροχρόνο της, θα αλλάξεις και εσύ. Θα μεταμορφωθείς περίτεχνα, κάτω από το πρίσμα της, σε αυτό που πάντα ήθελες να ήσουν, μα δεν κατάφερνες.
Θα βιώσεις το παρόν σαν μια αιωνιότητα. Γιατί είναι η τελειότητα της στιγμής που παγιώνει την αυθεντικότητα της αγάπης μας. Και είναι το πλήθος των στιγμών που αποδεικνύει την έντασή της και η αντοχή στο χρόνο που επιβεβαιώνει την υπαρξή της.
Η αιωνιότητά της θα δώσει χρώμα και όχι νόημα στη ζωή σου.
Θα τη μετατρέψει ως δια μαγείας σε ένα σουρεαλιστικό έργο τέχνης, που αδυνατείς να ερμηνεύσεις, να αποκωδικοποιήσεις και να αντιγράψεις.
Αρκέσου μόνο, στο να το απολαύσεις.
Πηγή
https://www.anapnoes.gr
