Της Κικής Τσιντζόγλου.
Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα αγόρι διαφορετικό από όλα τα αλλά. Του άρεσε να κοιτάει τον ουρανό. Λάτρευε να τον χαζεύει τη νύχτα. Η νύχτα ήταν το ναρκωτικό του. Ένα ναρκωτικό που το ζητούσε κάθε φορά που έπεφτε ο ήλιος .
Δεν του άρεσε καθόλου ο ήλιος. Δεν τον επιθυμούσε. Του θύμιζε τις υποχρεώσεις του και τις έγνοιες του. Κάθε φορά που τον κοιτούσε έβλεπε μόνο τις σκοτούρες του.
Δούλευε πολύ τη μέρα. Δούλευε για να μπορεί να χαζεύει τον ουρανό τη νύχτα. Και όταν έπεφτε ο ήλιος χαιρόταν . Η χαρά του ήταν κάπου εκεί ψηλά στον ουρανό. Του άρεσε να κοιτάει τα άστρα.
Ειδικά τις ημέρες που ο ουρανός ήταν καθαρός και μπορούσε να κάνει σχήματα και εικόνες μαζί με τα αστέρια . Αυτά τα υπέροχα στολίδια ,που φώτιζαν την ψυχή του με φανταστικές εικόνες, οι οποίες του θύμιζαν την αθωότητα του.
Του θύμιζαν τα ευτυχισμένα παιδικά του χρόνια.
Και κάθε φορά που έπεφτε ένα αστέρι έκανε ευχές. Ευχές για το πως φανταζόταν τη ζωή του στο μέλλον. Έφτιαχνε με τα άστρο στολίδια του εικόνες με πρόσωπα που του Δίνανε δύναμη για να αντέξει τα αγκάθια και τα βάσανα της ζωής του . Επίσης, μπορούσε να ζωγραφίσει ό,τι εικόνα τον ευχαριστούσε και τον γέμιζε με ενέργεια.
Του θύμιζαν τα ευτυχισμένα παιδικά του χρόνια.
Και κάθε φορά που έπεφτε ένα αστέρι έκανε ευχές. Ευχές για το πως φανταζόταν τη ζωή του στο μέλλον. Έφτιαχνε με τα άστρο στολίδια του εικόνες με πρόσωπα που του Δίνανε δύναμη για να αντέξει τα αγκάθια και τα βάσανα της ζωής του . Επίσης, μπορούσε να ζωγραφίσει ό,τι εικόνα τον ευχαριστούσε και τον γέμιζε με ενέργεια.
Είχε στο μυαλό του μια κοπέλα. Ένα κορίτσι που του θύμιζε την ανεμελιά του και την αθωότητά του .
«Πόσο δύσκολο είναι να βρούμε ανθρώπους που να μας θυμίζουν την αθωότητα μας;» σκέφτηκε και χλόμιασε για λίγο το πρόσωπό του.
Αυτό το υπέροχο συναίσθημα που έχουμε όταν είμαστε παιδιά και χαιρόμαστε με τα άνευ αξίας παιχνίδια μας.
Ήθελε να παίξει μαζί της κυνηγητό και κρυφτό. Του άρεσε να παίζει. Να θέλει να την κυνηγάει αλλά μετά να κρύβεται για να αισθάνεται την απουσία του έστω και για λίγο. Ήθελε να καταλάβει εάν του έλειπε. Εάν τον ήθελε δίπλα της. Αλλά αυτή η κοπέλα μια μέρα χάθηκε.
Δεν την ξαναβρήκε. Χάθηκε από μπροστά του.
«Θα είχε τους λόγους της» σκέφτηκε.
Έτσι, κάθε φορά που την θυμόταν, έκανε όμορφες εικόνες μαζί της.
Εικόνες καθαρές.
Του έδειχναν ξεκάθαρα τα συναισθήματα που θα ήθελε να ξανανιώσει. Για αυτό το λόγο, το αγόρι αναζητά τα άστρα. Γιατί του θυμίζουν τη χαμένη του αθωότητα.
Τότε που μπορούσε να χαρεί με πραγματικά παιχνίδια.
Τότε που δεν υπήρχε το Facebook και τα φανταστικά παιχνίδια του .
Τότε που καταλάβαινε ότι ένα φιλί, μια αγκαλιά και ένα σ’αγαπώ ήταν αρκετά για να του κρατάνε την καρδιά του ζέστη. Του άρεσε η νύχτα λοιπόν γιατί του θύμιζαν εικόνες που η ημέρα τον εμπόδιζε με τις αναποδιές της να κάνει.
Έτσι, πήρε την απόφαση, να φυλάει και να προσέχει την καρδιά του, από τα σύννεφα της μουντής ζωής του. Από τα σύννεφα που ήθελαν να του φορτώσουν οι άνθρωποι της ημέρας.Ήθελε έναν ουρανό γεμάτο άστρα, γεμάτο καθαρό αέρα, για να μπορεί να αντέχει και να προχωράει.
Μα πάνω από όλα να μπορεί να κάνει ευχές. Η ευχή του ήταν πάντα η ίδια.
Να προσέχει την καρδιά του και να μην τη μοιράζεται με άκαρδους ανθρώπους.
Να την χαρίζει απλόχερα μόνο σε ξεχωριστούς ανθρώπους.
Σε ανθρώπους που αγαπάνε τη νύχτα με όλη τους την ψυχή και φροντίζουν κάθε μέρα να κοιτάνε ψηλά στον ουρανό. Γιατί κάπου εκεί ψηλά εύχεται να βρει το δικό του αστέρι.
Ένα ξεχωριστό αστέρι, όπου θα φωτίζει τη καρδιά του παντοτινά και θα τον ακολουθεί στην πολυτάραχη ζωή του.
Έψαχνε τη θέση του στον ουρανό.
Ήθελε να βρει έναν αστροεπιβάτη που θα τον συνόδευε τη νύχτα. Για να λένε μαζί τις καληνύχτες τους.
Πηγή
http://www.anapnoes.gr/na-charizis-aplochera-tin-kardia-sou-se-xechoristous-anthropous/
«Πόσο δύσκολο είναι να βρούμε ανθρώπους που να μας θυμίζουν την αθωότητα μας;» σκέφτηκε και χλόμιασε για λίγο το πρόσωπό του.
Αυτό το υπέροχο συναίσθημα που έχουμε όταν είμαστε παιδιά και χαιρόμαστε με τα άνευ αξίας παιχνίδια μας.
Ήθελε να παίξει μαζί της κυνηγητό και κρυφτό. Του άρεσε να παίζει. Να θέλει να την κυνηγάει αλλά μετά να κρύβεται για να αισθάνεται την απουσία του έστω και για λίγο. Ήθελε να καταλάβει εάν του έλειπε. Εάν τον ήθελε δίπλα της. Αλλά αυτή η κοπέλα μια μέρα χάθηκε.
Δεν την ξαναβρήκε. Χάθηκε από μπροστά του.
«Θα είχε τους λόγους της» σκέφτηκε.
Έτσι, κάθε φορά που την θυμόταν, έκανε όμορφες εικόνες μαζί της.
Εικόνες καθαρές.
Του έδειχναν ξεκάθαρα τα συναισθήματα που θα ήθελε να ξανανιώσει. Για αυτό το λόγο, το αγόρι αναζητά τα άστρα. Γιατί του θυμίζουν τη χαμένη του αθωότητα.
Τότε που μπορούσε να χαρεί με πραγματικά παιχνίδια.
Τότε που δεν υπήρχε το Facebook και τα φανταστικά παιχνίδια του .
Τότε που καταλάβαινε ότι ένα φιλί, μια αγκαλιά και ένα σ’αγαπώ ήταν αρκετά για να του κρατάνε την καρδιά του ζέστη. Του άρεσε η νύχτα λοιπόν γιατί του θύμιζαν εικόνες που η ημέρα τον εμπόδιζε με τις αναποδιές της να κάνει.
Έτσι, πήρε την απόφαση, να φυλάει και να προσέχει την καρδιά του, από τα σύννεφα της μουντής ζωής του. Από τα σύννεφα που ήθελαν να του φορτώσουν οι άνθρωποι της ημέρας.Ήθελε έναν ουρανό γεμάτο άστρα, γεμάτο καθαρό αέρα, για να μπορεί να αντέχει και να προχωράει.
Μα πάνω από όλα να μπορεί να κάνει ευχές. Η ευχή του ήταν πάντα η ίδια.
Να προσέχει την καρδιά του και να μην τη μοιράζεται με άκαρδους ανθρώπους.
Να την χαρίζει απλόχερα μόνο σε ξεχωριστούς ανθρώπους.
Σε ανθρώπους που αγαπάνε τη νύχτα με όλη τους την ψυχή και φροντίζουν κάθε μέρα να κοιτάνε ψηλά στον ουρανό. Γιατί κάπου εκεί ψηλά εύχεται να βρει το δικό του αστέρι.
Ένα ξεχωριστό αστέρι, όπου θα φωτίζει τη καρδιά του παντοτινά και θα τον ακολουθεί στην πολυτάραχη ζωή του.
Έψαχνε τη θέση του στον ουρανό.
Ήθελε να βρει έναν αστροεπιβάτη που θα τον συνόδευε τη νύχτα. Για να λένε μαζί τις καληνύχτες τους.
Πηγή
http://www.anapnoes.gr/na-charizis-aplochera-tin-kardia-sou-se-xechoristous-anthropous/
